ประสบการณ์วิชาชีพครู ๒
โรงเรียนของเราน่าอยู่
คุณครูใจดีทุกคน
เด็กๆ ก็ไม่ซุกซน
พวกเราทุกคนชอบไปโรงเรียน
ชอบไปๆ โรงเรียน
ข้อมูลส่วนบุคคล
ชื่อ เกรียงไกร เรือนน้อย รหัสนิสิต ๕๐๐๔๐๙๙๐ ชั้นปี ๓
วันเกิด ๑๘ กรกฎาคม ๒๕๓๑
ภูมิลำเนา “ ทุ่งนาไพศาล สืบสานประเพณี ...คนดีบางน้ำเปรี้ยว ”
ที่อยู่ปัจจุบัน “ บางแสนแสนสุข สามมุขลือนาม... ”
ลักษณะนิสัย รักสนุก ยิ้มเก่ง พูดน้อย เรียบร้อย ใจเย็น
คติประจำใจ ไม่มีใครเดินได้ ก่อนคลานเป็น
๑. กิจกรรมที่ได้รับผิดชอบระหว่างฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู
ว่าด้วยการตรวจการบ้าน
ผมช่วยครูพี่เลี้ยงตรวจการบ้านเป็นประจำ
ว่าด้วยการสอน
ผมได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติการสอน ๑ ครั้ง (ครั้งแรกและครั้งสุดท้าย) ผมเลือกสอนวิชาภาษาไทยเรื่องการละเล่นของเด็กไทย (โพงพาง) และปริศนาคำทาย (อะไรเอ่ย) ผมเขียนแผนการสอนและทำสื่อ (แผนผังเนื้อเพลงโพงพาง), (บัตรคำปริศนาคำทาย) เด็กสนุกกับการเรียนมาก ให้ความรวมมือดี แย้งกันตอบคำถาม ผมมอบรางวัล (แจกขนม)
ว่าด้วยกิจกรรม
กิจกรรมหน้าเสาธง เป็นสิ่งที่ต้องทำทุกเช้า ผมมีโอกาสได้ร่วมกิจกรรมนี้ถึง ๔ ครั้ง (ยกเว้นครั้งแรก) โดยกิจกรรมนี้เริ่มที่การจัดแถวเด็กๆ แยกชายหญิงและเรียงตามลำดับความสูง จากนั้นเมื่อเพลงอัครศิลปินขึ้นทุกคนจะต้องยืนตรงเตรียมตัวเคารพธงชาติ จากนั้นจึงร้องเพลงชาติพร้อมเชิญธงชาติขึ้นสู่ยอดเสา แล้วจึงสวดมนต์ไหว้พระ ปฏิญาณตน ท่องบทอาขยาน และตามด้วยข่าวประชาสัมพันธ์ต่างๆ ที่ครูเวรจะแจ้งให้ทราบ
นอกจากนี้ยังมีกิจกรรมพิเศษ อยู่ในช่วงนี้พอดี เช่นวันคริสต์มาส วันเด็ก และกีฬาสีอีกด้วย
๒. สิ่งที่ได้รับจากการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู
การที่ผมได้ทดลองสอน ทำให้ได้เรียนรู้การแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า ได้รู้จักวิธีการสอนที่ใช้ได้ผลจริงจากครูพี่เลี้ยงทีมีประสบการณ์มานาน ส่วนการทำหน้าที่อื่นๆ ของครูไม่ว่าจะเป็นการตรวจการบ้าน การจัดแถวเด็ก การแจกนม เป็นต้น สิ่งเหล่านี้ช่วยให้ผมได้รับประสบการณ์ ได้เรียนรู้ทักษะในด้านต่างๆ ที่ได้เกิดจากการฝึกปฏิบัติ ทั้งการฝึกให้ผมตรงต่อเวลา มีระเบียบวินัย รู้จักทำงานร่วมกับผู้อื่น ซึ่งผมเองสามารถนำไปใช้ได้จริงในอนาคต
๓. ความประทับใจในการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู
ความรู้สึกแรกที่ผมได้ก้าวเข้ามาฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูที่โรงเรียนอนุบาลชลบุรีสภาพแวดล้อมดีมาก ผมรู้สึกประทับใจในหลายๆ เรื่อง ตั้งแต่การที่ครูพี่เลี้ยงให้ผมแนะนำตัว เพราะว่าครั้งนี้ถือเป็นครั้งแรกที่ผมได้ใช้คำว่าครูนำหน้าอย่างเป็นทางการ (ต่อหน้าเด็กนักเรียนจริงๆ ไม่ใช่เพื่อนๆในเอกเหมือนคราวสอบสอน) ผมยังรู้สึกไม่คุ้นกับคำๆ นี้เลยครับ ผมยังแอบนึกในใจอยู่ว่าตอนนี้ผมเป็นครูแล้วเหรอ ผมพร้อมรึยังที่จะเป็นพ่อพิมพ์ของชาติ ครูสุมิกา (ครูพี่เลี้ยง) ก็ใจดีมากๆ ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี เด็กๆโรงเรียนนี้ก็น่ารักมากโดยเฉพาะห้อง ป.๑/๒ ที่ผมได้ฝึกสอนนั้นยกมือไหว้ผมกันทุกคนเลย
๔. ข้อคิดและคติเตือนใจที่ได้รับจากครูพี่เลี้ยง
ครูสุมิกา (ครูพี่เลี้ยง) ได้แนะนำผมว่าการสอนเด็กเล็กระดับ ป.๑ ครูจะต้องเป็นทั้งนางยักษ์ (ดุ เวลาเขาส่งเสียงดัง วุ่นวาย ไม่สนใจเรียน) และนางฟ้า (ชื่นชมเวลาเขาสนใจการเรียน) นอกจากนี้เวลาสอนเขาต้องสอดแทรกเรื่องต่างๆ ในชีวิตประจำวันให้เขาได้รู้ เพื่อให้เขาเป็นเด็กที่รอบรู้ บางครั้งก็สอดแทรกคุณธรรมเข้าไปด้วย เพื่อให้เขานำไปปฏิบัติ
สิ่งที่ครูสุมิกาไม่ได้บอกแต่ผมได้สังเกตเห็นในทุกๆ ครั้งที่ไปฝึกสอนคือ ไม่ว่าจะเป็นวิชาอะไรก็ตาม ครูสุมิกาจะแทรกวิชาภาษาไทยเข้าไปเสมอ เพราะเป็นทักษะพื้นฐานที่เด็กต้องใช้ในการเรียนรู้สิ่งต่างๆ ทั้งการฟัง พูด อ่าน โดยเฉพาะเขียนที่ครูสุมิกาสอนให้เด็กๆ เขียนตัวบรรจง ซึ่งผมคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีและควรปลูกฝังให้กับเด็กตั้งแต่ในระดับนี้ เด็กจึงจะเคยชิน
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น