เรื่องเล่า...เปลี่ยนโลก
การทำงานในโรงพยาบาล เราเจอกับความทุกข์ ความเจ็บป่วยของคนไข้กันตลอดเวลา หลายครั้งเรารู้สึกเฉย ๆ เพราะเรามีความรู้เรื่องโรคและพยาธิสภาพ ทำให้บางทีเกิดการละเลยต่อความรู้สึกของคนไข้และรู้จักคนไข้แค่เพียงผิวเผิน
หรือกระทั่งงานที่เราทำในปัจจุบัน กลับกลายเป็นภาระกองโต ที่ต้องใช้เวลาอยู่กับสิ่งเหล่านั้น มากกว่าการไปรับฟัง พูดคุยกับคนไข้ จนเกิดความรู้สึกถึงความเหินห่างจากการรับรู้เรื่องราวชีวิต ที่มาที่ไปของคนไข้ เป็นอีกหนึ่งช่องว่างของการเข้าถึงมิติด้านจิตใจ มิติของความเป็นมนุษย์
เพื่อขับเคลื่อนการพัฒนาคุณภาพ พัฒนาองค์กร หล่อเลี้ยงให้องค์กรมีพลัง จึงนำการใช้เรื่องเล่ามาใช้ในโรงพยาบาล เพราะเรื่องเล่าเป็นเครื่องมือสำคัญที่มนุษย์ใช้เรียนรู้ ความรู้สึกนึกคิด ที่เป็นความประณีตละเอียดอ่อน นอกจากนั้นเรื่องเล่ายังมีตรรกะเชิงวัฒนธรรม คุณค่า ความดี ความงาม ซ่อนอยู่ด้วยเสมอ การเรียนรู้จากเรื่องเล่าจึงเป็นการเรียนรู้ที่มีศักยภาพขององค์กร
เมื่อเราจะเล่าเรื่องหรือเขียนเรื่องสักเรื่องเหมือนกับเป็นการหยุดและย้อนเวลากลับไปยังเรื่องราวเหล่านั้น ทำให้เราสามารถที่จะไปพินิจพิเคราะห์ทุกรายละเอียดได้อย่างช้า ๆ จนเกิดการปรับเปลี่ยนวิธีคิดปรับพฤติกรรมได้ด้วยตนเอง และสามารถแก้ไขปัญหาเชิงพฤติกรรมที่แก้ยากได้ รวมทั้งเรื่องเล่าหลายเรื่องสามารถนำมาเป็นแบบอย่างที่ดี เจ้าหน้าที่เกิดการครุ่นคิดอย่างลึกซึ้งในงานที่ทำ มีความประณีต รับฟังและเข้าใจคนไข้มากขึ้น ส่งผลถึงการเกิดการบริการด้วยหัวใจ ใส่ใจในความเป็นมนุษย์
ความประณีตที่เกิดขึ้นการจากคลุกคลีกับเรื่องเล่า ฝึกให้เรามีอณูคิด ตรึกตรอง ที่ลึกซึ้ง ละเอียดอ่อนมากขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของตัวตน เพราะความธรรมดาที่เป็นธรรมชาติของเรื่องเล่า สามารถลบช่องว่าง ขจัดความเข้าใจยากของการแพทย์ในมุมมองของคนไข้ได้ เกิดความไวในการรับสัมผัสความรู้สึกนึกคิดและจิตใจของคนไข้
เราไม่เพียงมีชีวิตอยู่ในโลก เราไม่เพียงมีชีวิตอยู่ในเรือนร่าง แต่เรามีชีวิตอยู่ในเรื่องเล่า ให้ทุกชีวิตที่ได้นำถ่ายทอดผ่านเรื่องเล่าทางการแพทย์ เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวที่ถูกจดจำและเล่าขาน ว่าเรื่องเล่าได้เปลี่ยนโลกเป็นโลกแห่งความสุขและยั่งยืนของระบบบริการสุขภาพนั่นเอง.....
ความเห็น (11)
- สวัสดีค่ะ น้องอัจ
- พี่นกเชื่อแล้วว่าเรื่องเล่า...เปลี่ยนโลกได้จริง ๆ ที่เห็นได้ชัดเจนก็จากความเปลี่ยนแปลงทางด้านพฤติกรรมและด้านอื่น ๆ ของตัวพี่เอง และมีความเชื่อมั่นว่ายังมีใครในองค์กรนี้อีกหลาย ๆ คนก็กำลังทบทวนตัวเองอยู่เช่นกัน.....
- "เราไม่เพียงมีชีวิตอยู่ในโลก เราไม่เพียงมีชีวิตอยู่ในเรือนร่าง แต่เรามีชีวิตอยู่ในเรื่องเล่า" ชอบจังเลยกับประโยคเด็ดประโยคนี้ เป็นข้อคิดดี ๆ ที่ไม่ต้องการคำตอบอื่น ๆ อีกแล้ว
- ขอบคุณนะค่ะ
สวัสดีครับ
แวะมาเยี่ยมชมเรื่องเล้าเร้าพลัง
เรื่องเล่ายังมีตรรกะเชิงวัฒนธรรม คุณค่า ความดี ความงาม ซ่อนอยู่ด้วยเสมอ การเรียนรู้จากเรื่องเล่าจึงเป็นการเรียนรู้ที่มีศักยภาพขององค์กร...จริงๆค่ะ
สบายดีนะคะน้องอัจ
คิดถึงจ้า
คุณมองชีวิตด้วยจิตสำนึกที่ละเอียดละออ
เชื่อคะว่าคุณมีประสิทธิภาพในการบริการสังคมรอบด้านอย่างน่าประทับใจ
จิตมนัสไปกับสิ่งที่คุณทำและได้ทำคะ
สวัสดีค่ะน้อง 
*AJ*
ไม่ได้เจอกันนานเลย... นะคะ
การทำงานที่เรากับมันทุกๆ วัน จนเกิดความชิน และเกิดสภาวะ เฉยๆ ทำให้รู้สึกเหมือนเราละเลย ไม่ใส่ใจในความรู้สึกของคนรอบข้าง.... เหตุการณ์เหล่านี้ มักเกิดขึ้นเสมอๆ
แต่ถ้าเราปลองปรับเปลี่ยนมุมมอง และปรับเปลี่ยนพฤติกรรมด้วยทัศนคติ ที่ดีของเราต่อสิ่งแวดล้อม ผู้คนรอบข้าง เชื่อว่าโลกแห่งความสุข สว่างบนโลกใบนี้จะยั่งยืนมั่นคงตลอดไป
ชอบบันทึกใหม่ของน้องอัจมากค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดี มีพลังค่ะ
คิดถึงตลอดค่ะ แต่มาไม่ถึงน้องอัจเสียที เพราะมีเวลาน้อย... วันนี้แกล้งทำตัวว่างๆ ซักวัน ผ่อนคลายจากภาระงานที่ถาโถม....มาเยี่ยมสาวน้องได้เสียที ฮิ ฮิ
คิดถึงเสมอค่ะ
- สวัสดีค่ะ
- พี่นกนำภาพสายฝนมาฝากเพื่อจะช่วยลดภาวะโลกร้อนได้บ้าง .........
- มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ
เรื่องเล่ามีตรรกะเชิงวัฒนธรรม คุณค่า ความดี ความงาม ซ่อนอยู่ด้วยเสมอ การเรียนรู้จากเรื่องเล่าจึงเป็นการเรียนรู้ที่มีศักยภาพขององค์กร...จริงๆค่ะ
