จิตตปัญญาศึกษา : เดินทางใจสู่วิวัฒนาการเรียนรู้
หลังจากได้รับการฝึกอบรมเข้มกระบวนกรจิตตปัญญาศึกษามาเป็นวันที่ 3 แล้ว พบว่า
-
การเรียนรู้ด้วยใจ กับ การเรียนรู้ด้วยสมองนั้น แตกต่างกัน
-
การเรียนรู้ด้วยใจ หรือ การเดินทางด้านในด้วยใจ เป็นการเรียนรู้ด้วยการพัฒนาจิตใจด้านในของตนเองด้วยการเรียนรู้ และยิ่งเรายิ่งเดินทางเข้าไปในใจได้ลึกละเอียดมากขึ้น เราก็ยิ่งเรียนรู้ได้อย่างมีปัญญาญาณมากขึ้น ยิ่งทำให้เราเดินชีวิตทางโลกได้ดีและถูกต้องยิ่งกว่า
คำสำคัญ (Tags): #การเรียนรู้#ใจ
หมายเลขบันทึก: 334466เขียนเมื่อ 6 กุมภาพันธ์ 2010 23:35 น. ()ความเห็น (8)
* สำหรับผม สมองไว แต่ใจช้า ครับ ส่วนใหญ่ก็จึงเรียนรู้ที่มาจาก สมอง มากกว่า ใจ
* ตอนนี้ ก็จะพยายามเรียนรู้ด้วยใจ ให้มากขึ้น ครับ
สวัสดีครับ ท่านรองฯ
- เราส่วนใหญ่ถูกพัฒนาให้ใช้ "สมอง" เป็นหลักในการเรียนรู้ เราก็พบว่า ถึงเรียนมากความทุกข์ก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย บางทีอาจจะเป็นทุกข์มากขึ้นก็มี
- เราส่วนใหญ่คิดไปว่า หาทรัพย์สมบัติมาก ยศฐาบรรดาศักดิ์มากขึ้นแล้ว มันจะทำให้เราเป็นสุขมากขึ้นกว่าเดิม แต่หาเป็นเช่นนั้นเสมอไปไม่
- เราไม่น้อยไม่เห็นว่า มันมีการเรียนรู้บางวิธี ที่มุ่งเป้าไปที่การเข้าใจชีวิตอย่างลึกซึ้ง และทำให้พ้นทุกข์ได้
- ผมเองก็พึ่งเห็นครับ
สวัสดีครับอาจารย์
การเรียนรู้ด้วยใจ จะต้องสะสมเวลาถึงจะถึงแก่นแท้
เรียนท่านภูฟ้า
ต่อไปจะลองวิธีการเรียนรู้ด้วยใจดูครับ
ว่าจะทำอย่างไร
สวัสดีครับ ครูประสิทธิ์
การเรียนรู้ด้วยใจ จะต้องสะสมเวลาถึงจะถึงแก่นแท้
- เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ การเดินทางใจก็คือการเดินจากเปลือก กระพี้ เข้าสู่แก่นใจนั่นเอง
- ผมเข้าใจว่า... ยิ่งเราเข้าไปลึกซึ้งเพียงใด ญาณทัศนะ หรือ ปัญญาญาณ ก็จะชัดเจนยิ่ง ๆ ขึ้น
- ขอบคุณที่แวะมา ลปรร ครับ
เรียน ท่าน พลาย
- การเรียนรู้ด้วยใจ กับ สมอง ดู ๆ ไปก็เหมือนเป็นการเล่นคำ เพื่อสื่อความหมายให้เห็นความแตกต่างที่ชัดเจน จริง ๆ อาจเป็นการใช้สมองด้วยกันทั้งสอง แต่ระดับคุณภาพต่างกัน กล่าวคือ การเรียนรู้ด้วยใจ น่าจะเป็นการเข้าสู่คลื่นอัลฟ่า ทำนองนั้นครับ
- สำหรับการฝึกนั้น ผมว่า ไม่ง่าย ไม่ยาก โดยเรา "ภาวนา" ตามรู้ความเป็นจริงของกายและใจ ผ่อนคลาย สบาย ๆ ไม่ต้องรีบร้อน ค่อยเป็นค่อยไป อาจดูเหมือนว่า ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่จริง ๆ แล้ว เหมือนการเดินทางใจครับ เปลี่ยนไปแล้วไม่มากก็น้อย
- ขอบคุณที่แวะมาครับ
สวัสดีครับ krutoiting
- ต้องผสานความรู้กับคำสอนของหลวงปู่ดูลย์ เรื่อง "การดูจิต" ทั้งนี้ต้องผ่อนคลายไม่กักขังหรือปล่อยให้จิตร่อนเร่ ก็จะทำให้เรารู้จักกายและใจของเราลึกซึ้งขึ้นเรื่อย ๆ ครับ