เมื่อลูกโชว์ความสามารถทางภาษา (ต่อ)
บันทึกโดยแม่
คุณพ่อ คุณแม่ ลูกฟ้า และน้าแต๋ม กลับจากการไปวัดชลประทานรังสฤษฏ์ ซึ่งครอบครัวเรามักจะพาลูกไปทำบุญให้ยายที่ล่วงลับไปแล้วเป็นประจำทุกวันอาทิตย์ และอีกเหตุผลก็คือเพื่อต้องการให้ลูกสัมผัสและคุ้นเคยกับการทำบุญ ทำทาน การสวดมนต์ และการปฏิบัติตัวที่ดีตามหลักพุทธศาสนาของเรา ระหว่างทางที่นั่งอยู่ในรถหนูจะครองการสนทนาตลอดเวลาว่า ทำไม ทำไม ทำไม .................และทำไม บางคำถามน้าแต๋มก็ตอบหนูไม่ได้ น้าแต๋มก็ถามหนูว่าทำไมหนูต้องทำไม หนูตอบว่า “ก็หนูเป็นเด็ก ถ้าหนูไม่รู้ หนูก็ทำไม ผู้ใหญ่ก็ต้องตอบ” อันนี้จะเป็นความสามารถของหนูในการโต้ตอบกับผู้ใหญ่ ซึ่งสิ่งที่หนูพูดผู้ใหญ่มักจะโต้แย้งไม่ได้ คุณย่าผู้ซึ่งเผชิญสิ่งเหล่านี้กับหนูอยู่เสอม ยังบอกเลยค่ะว่า ให้คะแนนหนูได้เต็ม 100 เพราะสิ่งที่หนูอธิบายถูกหมดทุกอย่าง ครั้งนึงน้าแต๋มถามหนูว่า หนูชื่ออะไร หนูไม่ตอบ น้าแต๋มถามต่อ หนูชื่อฟ้าระ ใช่มั๊ย หนูตอบว่า ไม่ใช่ หนูชื่อละฟ้า แม่ก็เลยต้องแก้ไขให้ว่า หนูชื่อระฟ้าค่ะ ไม่ใช่ละฟ้า หนูกลับเถียงแม่ว่า “ชื่อหนูคุณแม่ไม่ต้องกระดกลิ้นเลย” อันนี้ก็เป็นความสามารถของหนูเช่นกันที่สามารถแยกแยะ และออกเสียงคำควบกล้ำได้ชัดเจนถูกต้อง เช่น โกรธ เป็นต้น เพราะฉะนั้นหนูจึงรู้ว่า ร. ควรกระดกลิ้น และ ล. ไม่กระดกลิ้น แต่สำหรับชื่อหนู หนูคงไปจดจำจากพ่อ หรือแม่ หรือคุณปู่ คุณย่าออกเสียงมาแน่เลย โดยบางครั้งเราไม่ได้พูดให้ถูกต้องเสียตั้งแต่ทีแรก ตอนนี้ก็เลยต้องปรับกันใหม่ เพราะแม่ก็ยอมไม่ได้เช่นกัน ชื่อหนูถ้าอ่านผิดแปลว่าตกจากฟ้านะลูก ไม่ใช่ทัดเทียมฟ้า หนูเลือกเอาแล้วกัน หนูจึงยอมสยบไปได้
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น