3 ก.พ.2553 เริ่มนำเสนอโครงการประชาคมสุขภาพ (แนวทางประชาคมวิถีพุทธ) กับ อบต ใจอยากให้การประชาคมเริ่มที่ชุมชนเป็นคนต้นคิด แต่ชุมชนช่างซวนเซชะจริง ๆ ก็เลยกลายเป็นหน้าที่ของรัฐที่กระผมคิดเอง และจะทำเอง (ปกติเป็นคนขี้เกียจขนเป็นตัว) ซึ่งเวลาคิดโครงการนี้ไม่อยากใช้งบประมาณ ชาวบ้านส่วนใหญ่เขามีใจให้เรา แต่ไมมีเวลาให้เรามาก คิดและชั่งใจตั้งนาน ก็เลยให้โอกาสตัวเองและมองผลประโยชน์ของชุมชนเป็นหลัก ( สงสารชาวบ้าน....แต่ฝืนใจตัวเอง) อีกอย่างคลำหากำลังใจจาก Gotoknow ที่ตัวเองเคยได้ยินและสัมผัสมานาน (แต่หาทางออกให้ตัวเองว่า....ไม่มีเวลา....เอ่ยคำนี้ทีไรไพเราะพิกล) หาอ่านบล็อกของกูรูที่ยิ่งใหญ่จนตาลาย ไม่เป็นอันทำงานหลวง....แต่ด้วยบุญของตัวเองยังมี...กำลังใจมีมากมายมหาศาล...และฝนกำลังจะตก...น่าจะเป็นนิมิตหมายอันดีในการที่จะบันทึกการทำงานที่ต้องนับ One ใหม่....งานที่น่าจะเรียกว่าใช้ชีวิตเป็นฐานการเรียนรู้....และตอบแทนพระคุณชุมชน
ชุมชนอัตคัดขัดสนเพราะขาดโอกาสเรียนรู้ทักษะชีวิต......ซึ่งไม่ใช่ความผิด
น้ำหนัก 90 ก.ก
ไม่มีความเห็น