หมออนามัยท่านหนึ่ง (หากเจ้าของเรื่อง หรือท่านที่รู้จักชื่อเสียงเรียงนามพร้อมที่อยู่ของหมออนามัยท่านนี้ กรุณาแจ้งให้ทราบด้วยนะครับเผื่อมีใครสนใจจะแลกเปลี่ยนในรายละเอียดต่อไป) เล่าให้ฟังว่า....
การทำงานกับชุมชนหลายครั้งจำเป็นที่จะต้องมีสื่อประชาสัมพันธ์เพื่อการรณรงค์ เพื่อแจ้งข้อมูลข่าวสาร หรือจะเป็นการแจ้งวิธีการป้องกันโรคให้ชุมชนทราบนั้น สิ่งที่ยากคือทำอย่างไรให้สื่อนั้นเข้าถึงใจชาวบ้านได้จริง สนใจฟังมากขึ้น
หมอจึงได้คิดค้นการทำประชาสัมพันธ์ร่วมกับชุมชน โดยหาคนที่มีความสามารถด้านการแต่งเพลง (เพลงพื้นบ้านที่ชาวบ้านคุ้นเคย อาจจะเป็นหมอลำ ลำตัด ลิเก แล้วแต่พื้นที่) มาช่วยกันสร้างทำนองให้เหมาะสมกับเนื้อหาของสื่อ จากนั้นก็ไปจ้างบันทึกที่ห้องอัดเสียงที่พอหาได้ในจังหวัด โดยก็เอาชาวบ้านอีกนั่นแหละเป็นคนร้อง ก็จะได้เพลงที่เป็นของชาวบ้านเอง ฟังแล้วเรียกความสนใจของชุมชนได้มากทีเดียว ชุมชนภูมิใจว่าเป็นผลงานของตน
แต่หมออนามัยท่านนี้ค่อนข้างเสียสละมากทีเดียวครับ เพราะต้องหาทุนเองในการอัดบันทึกเสียง ที่จริงกิจกรรมดีๆอย่างนี้น่าจะมีสปอนเซอร์นะครับ ส่วนกลยุทธ์ในการเผยแพร่ก็น่าสนใจอีกครับ หมอเล่าต่อว่า ใช้รถเร่ขายน้ำปลา (ซึ่งมีเข้าออกหมู่บ้านบ่อย) ช่วยนำเพลงที่บันทึกเสียงชาวบ้านนั้นไปเปิดขยายเสียงในระหว่างที่เร่ขายน้ำไปด้วย
จะเห็นว่าเรื่องเล่าเรื่องนี้มีความรู้เชิงปฏิบัติอยู่มากทีเดียว ชนิดไม่มีในตำรานะครับ อ่านแล้วช่วยกันตีความดูซิครับว่าในเรื่องเล่าเรื่องนี้ มีความรู้ฝังลึก (Tacit Knowledge) อะไรอยู่บ้าง ไม่มีผิด ไม่มีถูกครับ มองต่างมุมกันได้ ลองมาช่วยกันดึงความรู้ในคนออกมาดูซิครับ
ผมก็เป็นหมออนามันคนหนึ่งครับ อยากเชิญชวนท่านเข้าร่วมกับชุมชน วิจัยและพัฒนาระบบสาธารณสุข