เลี้ยงช้างไม่ต้องกินขี้ช้าง

   การทำหน้าที่เพื่อหน้าที่ โดยไม่หวังผลประโยชน์ตอบแทนมากจนเกินไปเป็นสิ่งที่เตือนใจบรรดา ข้าราชการที่ทำงานรับใช้ประชาชน เพราะสิ่งที่ระลึกตระหนักคือ ตำแหน่ง หน้าที่ เกียรติ (เครื่องราชอิสิริยภรณ์) ที่ได้รับพระราชทานเครื่องหมายแสดงความชอบที่พระมหากษัตริย์ทรงพระราชทานให้ จะทำให้เกิดกำลังใจ แม้ปัญหาอุปสรรคในการทำงานจะมากมายเยอะแยะจนหลงลืมหน้าที่ ที่แบกอยู่ที่บ่า ซึ่งก็คืือเครื่องหมายแสดงชั้น ยศและเครื่องหมายกำหนดวิทยาฐานะ ตำแหน่งนั่นเองที่บ่าซ้ายและขวาทั้ง พลเรือน และทหาร ตำแหน่งที่ได้รับและพระราชทานมากว่าจะได้มาต้องร่ำเรียนสอบแข่งขัน เลื่อนขั้นตำแหน่งฝึกฝนอบรมจนเกิดทักษะความชำนาญ อย่าได้หาช่องทางทำมาหากินกับเรื่องราชการโดยเด็ดขาด เพราะมีประสบการณ์ให้เห็นมากมายบรรดามีทั้งรัฐมนตรีและข้าราชการชั้นสูง  พอออกจากตำแหน่งจะหาคนลงข่าว ทักทายไหว้สา  หายากเต็มทนเพราะพฤติกรรมที่ก่อไว้ในครั้งดำรงยศหรือตำแหน่งหน้าที่ราชการ ผิดกับพวกรับราชการอย่าซื่อสัตย์สุจริต เห็นความผิดเป็นครูและหาทางหลีกเลี่ยงการกระทำอันเป็นมิจฉาโลภอยากมีอยากได้จากการรับราชการ ดังภาษิตที่ว่ารับราชการเปรียบการ  เลี้ยงช้างต้องกินขี้ช้าง คือมูลของช้างอันได้แก่เงินเดือนค่าตอบแทนมิใช่เบียดบังราชการจนน่ารังเกียจ ผู้เขียนเตือนตนทบทวนตนเองเป็นข้อคิดมิให้หลงใหลกับลาภสักการะอันมิพึงรับจากการทำผิกกก ระเบียบ ข้อบังคับทางราชการ