มาถึงวันนี้ เรียนมาได้สามปีครึ่ง ชีวิตมีความสุขปนทุกข์ เคยได้ยินหลายคนพูดว่า เวลาฝึกสมาธิเพื่อการหลุดพ้นนั้นจะมีช่วงหนึ่งที่มันแน่นหน้าอก ทรมาณ แต่ก็จำต้องทนทรมาณกับความรู้สึกนี้ต่อไปเพื่อเป้าหมายที่เรียกกว่า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน อย่างแท้จริง .. การเรียนป.เอกก็เช่นเดียวกัน เพียงแต่เป้าหมายนั้นห่างจากพุทธองค์เหลือหลาย เพราะที่จำตัองพากเพียรอยู่นี้เป็นเพียง หนึ่งในแปดเรื่องที่ชาวพุทธพึงต้องทำนั่นก็คือ "สัมมาอาชีวะ" การเดินทางที่จำต้องเดินหน้าห้ามแม้แต่คิดว่าจุดเริ่มต้นคืออะไร รู้เพียงว่าจุดหมายปลายทางที่ต้องเดินไป ระหว่างทางมีไฟให้เห็นทางบ้าง มืดบ้างก็ต้องเดินต่อไป...
ไม่มีความเห็น