โรงเรียนในทรงจำ ... รฤก ณ วันครู
วันเสาร์สบายๆ ในวันครู ให้น้อมรำลึกถึงสมัยยังเป็นนักเรียน แน่นอนว่า ภาพเหตุการณ์ในวันวานสมัยเรียนยังผุดพรายในทรงจำ มีมากมายหลายช่วงตามวัย และล้วนมีเรื่องราวหลากรส ตั้งแต่ลืมตา อุแว๊ จวบจนเติบใหญ่ ในทุกวันนี้ ... เราทุกคนคงจะมีคุณครู ทั้งที่อยู่ในระบบ สถาบัน ผ่านการหล่อหลอม หลากหลายสิ่งแวดล้อม มากมายให้ได้รำลึก ใช่ไหมคะ
... นักเรียนบ้านนอกอย่างปู ยังจำภาพครั้งแรกที่เข้ากรุงไปสอบหาที่เรียนต่อชั้นม.ปลาย ได้ดีเลยค่ะ ชื่อสถาบันนั้นหาสำคัญไม่ หากแต่เราทราบว่าจุดมุ่งหมายที่แน่ชัดคืออะไร สันติ ราษฎร์ วิทยาลัย โรงเรียน แห่งแรกในการใช้ชีวิต ต่างบ้าน ต่างวิถี ในป่าคอนกรีต ... ตลอดระยะเวลา ๓ ปี เด็กบางกะปินั่งรถเมล์ ข้ามมายังฝั่งพระนคร พญาไท ไปกลับ .. นานนะคะ ...
... ช่วงที่ทำงานทางเหนือ อิสาน เวลาลงมากทม. สถานที่แรกที่ต้องไปเยี่ยมเยือน คือโรงเรียนนี่ล่ะคะ ไปชมไปไหว้หลวงปู่ฤาษี อารยะมันตระ หลวงปู่ผู้เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวทางจิตวิญญาณของพวกเรา หรือแม้แต่ชาวบ้านละแวกนั้น ทุกคนจะทราบว่า หลวงปู่ชอบน้ำมะพร้าว ผลไม้ ไม่ทานเนื้อ .. เพลงประจำโรงเรียนซึ่งแต่งโดย ครูล้วน ควันธรรม ก็พูดถึงหลวงปู่ด้วยค่ะ
... นักเรียนน้อยใหญ่ ตั้งใจเรียนดู หลวงปู่ฤาษีอารยะมันตระ เราบูชาท่าน เคารพท่านในศักดิ์ศรี
... พระคุณของครูที่เคยเฆี่ยนตี นั่นคือความดีที่เรารักครู
ไม่เสื่อมคลาย .... สันติราษฏร์วิทยาลัย
… หกโมงครึ่งปูก็มาถึงโรงเรียนแล้วล่ะคะ จำได้ว่าลงเพชรบุรีซอย ๕ แล้วเดินอ้อยอิ่ง ชมวิถีริมทาง ต้องเดินผ่านทางรถไฟ ช่วง ๒ ปีแรกเข้าด้านหลังโรงเรียนตลอดค่ะ บรรยากาศดีกว่าเยอะ มาถึงก็จะมานั่งซุ้มไทรทอง ใต้ต้นไม้ใหญ่ร่มรื่น รอลุงภารโรงมาเปิดห้อง เมื่อถึงเวรใครทำความสะอาดก็ทำกันไป เรายังทำการบ้านไม่เสร็จ ก็นั่งทำกันตรงนี้ ... ส่วนใหญ่จะทำกันแล้วเสร็จตั้งแต่ที่บ้าน พอถึงโรงเรียนก็อ่านนิดหน่อย
... มาถึงแต่เช้าก็เติมอาหารใส่ท้องก่อน โรงอาหารที่นี่อยู่ชั้นล่างใต้อาหารกิจกรรม เมื่อก่อนเป็นเพิงๆ ไม่ถาวรอย่างเช่นทุกวันนี้ .. ร้านอาหารมีหลากหลายให้เลือก ปูมีร้านประจำ กับเมนูประจำ ตบท้ายด้วยโอวัลติน อิ อิ รักเดียวใจเดียวซะ แม้กระทั่งล่าสุดที่ไปเยี่ยมเยือน คุณป้าร้านประจำก็ยังจำได้ ทักทายกันแบบน่ารัก คุณป้า คุณลุง ขายอาหาร เครื่องดื่ม ก็ยังมาขายอยู่ บางร้านก็มีรุ่นลูก หลานมาช่วย
... ๘ โมงเช้า เข้าแถวเคารพธงชาติ สวดมนต์ไหว้พระ ฟังครูเทศนา อิ อิ รุ่นพี่เสนอข่าว ทุกๆ ปีช่วงประกาศผล จะมีพิธีมอบเหรียญ และเกียรติบัตรเรียนดี ... ด้วยคุณครูส่วนใหญ่ที่นี่จะค่อนข้าง เอาจริงเอาจัง ตั้งใจมุ่งมั่น เอาใจใส่ นักเรียนทุกๆ ชั้น มอบให้ทั้งพระเดช พระคุณ ... ฝ่ายปกครองก็ดุ ค่ะ หากแต่ดุ เพราะรัก เมตตา อยากเห็นศิษย์ได้ดี ทุกเช้า เย็น ครูอาจารย์จะมาร่วมเข้าแถว และดูแลนักเรียนช่วงเย็น ระหว่างเข้าแถวกลับบ้าน
ส่วนใหญ่ น้องๆ ม.ต้นจะโดนหนักค่ะ เป็นที่รู้กันว่า ม.ปลายต้องเตรียมตัวเรียนเข้ม ... ครูเคี่ยวเข็ญจนนร.บ้านนอกคนนี้ เรียนทันเพื่อนโดยเฉพาะวิชาภาษาอังกฤษ ปูได้รับเกียรติบัตรเรียนดี คว้าเกรด ๔ ตั้งแปดวิชาอยู่หลายเทอม ... นอกจากวิชาการ คาบสุดท้ายจะเป็นวิชาบำเพ็ญประโยชน์ ฝึกมารยาท และการศาสนา ... ห้องเรียนของเรายังได้เป็นตัวแทนแข่งขันมารยาทไทยด้วย เราซ้อมกันทุกเย็นอย่างตั้งใจ จนได้รับรางวัลระดับโรงเรียนไปแข่งในกลุ่มค่ะ
... ยามว่างเว้นจากการเรียน ช่วงพักเล็ก พักกลางวัน หอสมุดก็เป็นอีกจุดหนึ่งที่มีนักเรียนเข้าไปใช้บริการ หอสมุดโรงเรียนเรา มีหนังสือมากมาย หลากหลายประเภท ถูกใจหนอนหนังสือ นักอ่านทั้งหลายเลย ครูบรรณารักษ์ที่นี่เป็นครูผู้ชายค่ะ จำได้เลย อาจารย์ชิต ท่านเป็นครูสอนวิชาห้องสมุดด้วย ใจดี จ้ำจี้จ้ำไช ด้วยลักษณะนิสัย ทำให้พวกเรา ม. ปลายใช้เวลาที่นี่เยอะที่สุด คิดดูสิคะ แถมกลุ่มปูยังลงวิชาเลือกคาบสุดท้าย เป็นวิชาห้องสมุดเพิ่มอีกคาบนึงแล้ว บัตรห้องสมุดสีเหลือง เปลี่ยนไปหลายใบทีเดียว
ขอบอกว่าสนามหญ้าสำหรับเข้าแถวเคารพธงชาติ ใช้เป็นสนามเชียร์กีฬ่า สนามฟุตบอล สนามทำกิจกรรม ค่ายลูกเสือ เนตรนารี ยุวกาชาด หรือ ทำโครงงานวิทยาศาสตร์ อย่างเช่น ยามมีเหตุการณ์ นาฎลีลา บนท้องฟ้า สุริยุปราคาเอย หรือจะชมฟ้า สังเกตเมฆ ก็มีพื้นที่เพียงพอรองรับสบายๆ ส่วนหน้าอาคารเอนกประสงค์จะเป็นสนามบาสเก็ตบอล ..ส่วนภายในตัวอาคารเรียนรูปตัวอี สามารถทะลุถึงกันได้หมด ตรงกลางอาคารก็มีสนามวอลเลย์บอล ใต้อาคารกางโต๊ะปิงปอง พอถึงคาบวิชาพลศึกษา ก็แค่ลงมาใต้อาคารใกล้เคียงกันนั่นแหละ
... สมัยนั้นเป็นปีแรกๆ ที่การแข่งขันกีฬาสีของแต่ละทีม ร่วมแสดงความมีน้ำใจนักกีฬา สปิริตอันแรงกล้ารวมพลัง ซ้อมเชียร์ จำได้ว่าทีมลีดเดอร์เราซ้อมหนักๆ มาก ช่วงเย็นของทุกๆ วัน แม้แต่วันเสาร์อาทิตย์ก็มาซ้อมกัน และแล้วความพยายามอยู่ทีไหน ความสำเร็จคงอยู่ไม่ไกล หลังจากนั้น เป็นนิมิตหมายให้รุ่นน้องๆ ได้ฝึกฝนและรับรางวัลชนะเลิศ เมื่อไปร่วมแข่งระดับภาค สิ่งสำคัญคงไม่ได้อยู่ที่ถ้วยรางวัล หากแต่อยู่ที่ เป้าหมายร่วมกันที่เราวาดหวังไว้ถึงเส้นชัย พร้อมผลพลอยได้คือ การมีส่วนร่วม เห็นน้ำใจของทุกๆ ฝ่ายทั้งกองหน้า กองหลังทีมสนับสนุน
ถ้าให้พรรณาโวหาร เกี่ยวกับลักษณะการสอนของคุณครูแต่ละท่าน ล้วนเป็นเอกลักษณ์ เล่ากันไม่หวาดไม่ไหวค่ะ ... เพราะครูไม่ได้สอนเฉพาะในวิชาที่กำหนดไว้ในตารางเท่านั้น แต่รวมถึง กิจกรรม การทำให้ดูเป็นแบบอย่าง มุมมอง ความคิด การเรียนรู้กันและกัน ผ่านการสร้างความสัมพันธ์ ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กัน โรงเรียนก็ได้เป็นส่วนหนึ่งเพื่อส่งเสริมวงการศึกษา แม้แต่วันเสาร์ อาทิตย์ ก็ยังเป็นศูนย์การศึกษานอกโรงเรียน การสอบเทียบ สอบของภาครัฐต่างๆ ดังนั้นคุณครูทุกๆ ท่านล้วนต้องทำงานหนัก ไม่เคยปรากฏว่าครูจะยกเลิกสอนวิชาใดๆ ชั้นม. ปลาย เพราะพวกเราก็ไม่ยอมเช่นกัน อิ อิ แม้แต่วิชาพุทธศาสนา ยังเรียนกันแบบไม่มีใครอยากโดดชั่วโมงนี้ โอ้ย เรื่องมันยาวแน่เลยค่ะ
... กราบขอบพระคุณคุณครูทุกๆ ท่านที่เสียสละ อุทิศแรงกาย แรงใจ ประสิทธิ์ประสาทวิชา ไม่ว่าบู๊ หรือบุ๋น ... สถาบันไม่สำคัญหรอกนะคะ หากแต่บุคลากรครู เจ้าหน้าที่ และนักเรียนทุกท่าน ซึ่งเป็นฟันเฟืองหลักในการผลักดัน ขับเคลื่อน สร้างสรรค์ สิ่งดีๆสอดคล้อง ให้สามารถบรรลุผลตามเป้าหมาย นโยบายโดยรวมของสถาบัน อีกยังผลสำเร็จสร้างความภาคภูมิให้แก่สมาชิก เติมเต็มความฝันของแต่ละปัจเจกชนได้ต่างหาก
ขอน้อมจิตวันทา บูชาพระคุณครู ทุกๆ ท่านทั้งใน นอกระบบ ผู้เป็นครูโดยตรง โดยอ้อม ผู้แผ้วถางทางเดิน ผู้ชี้ทางสว่าง ในทุกเส้นทางของชีวิตค่ะ
... พระคุณครู เลิศล้ำ สุดรำพัน เกินคำจำนรร กล่าวอ้าง ...
รักลูกศิษย์ ปลูกฝังทุกทาง ทำทุกอย่าง เพื่อศิษย์รัก ประจักษ์ใจ
แนะชี้ทาง ให้ลูกศิษย์ ถึงฝั่งฝันรอด โดยปลอดภัย ...
...
ความเห็น (74)
พี่ poo เจ้าคะ
ชอบคำ รฤก ของพี่ค่ะ
คือระลึกใช่ไหมคะ
สาธุ ด้วยคน
คิดถึงโรงเรียนเหมือนกันครับพี่ ว่าแล้วก็อยากเขียนบันทึก รฤก ถึงโรงเรียนบ้าง
ขอบคุณครับ
- ป้าเหมียวก็อยากนั่งระลึกเหมือนกัน แต่ในความทรงจำ ป้าเหมียวมันนักเรียน นิสัยเสีย...ทำให้คุณครูร้องไห้...ฮือๆๆๆเล่าดีไม๊น๊า...
ใช่ค่ะ น้องพรหล้า
... รอยรฤก ณ วันครู
กำลังทะยอยเขียนเรื่องราว ลงภาพเพิ่มเติม
ขอบคุณนะคะ มาเป็นคนแรกเลย
ขอบพระคุณค่ะพี่ท่าน
พระคุณครูที่สันติราษฎร์วิทยาลัย ก่อนน้องได้ไปอยู่ในโอบกอดแห่งขุนเขา สายหมอก และเป็นศิษย์เฌองดอย คอยครู ... ร่วมรำลึกคุณครูทุกท่านค่ะ
สวัสดีจ๊ะ คุณ Poo ..เห็นรูปแล้วยังไม่อ่านป้ายโรงเรียนก็รู้เลย อยู่แถว ๆ ที่ทำงานเราเอง ...(อยู่ตรงข้าม รพ.สงฆ์ค่ะ) และที่คุณ Poo บรรยายว่าต้องเดินผ่านซอย 5 ผ่านทางรถไฟหน่ะ ..แถวบ้านพักเลยค่ะ ..เสียดายจังเลยที่วันนี้คุณไม่ได้อยู่แถวนี้แล้ว จะได้มีโอกาสพบเจอกันบ้าง ..
ไม่ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ยามได้ระลึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ในโรงเรียนแล้วไซร้ ยิ้มละไม อิ่มเอมใจ ได้ทุกครา ..
เขียนเรื่องโรงเรียนน้องปืนสิคะ
พี่จะรออ่านค่ะ ขอบคุณค่ะ
ไม่ว่าวีรกรรมสมัยเรียนจะเป็นอย่างไร ล้วนน่าอ่าน น่าเรียนรู้ค่ะป้าเหมียว
เขียนเลยค่ะ รออ่านนะคะ ... เมื่ออาทิตย์ที่แล้วหนูเพิ่งเจอครูประถมค่ะ
อาทิตย์นี้ไม่ได้กลับบ้าน มีงานสะสางหลายอยู่ ได้ส่งความระลึกถึงครูค่ะ
มาเจอสาวสันติราษฎร์เข้าแล้ว ฮ่าๆ
สมัยเรียนมีเรื่องตีกันระหว่าง อ.น.ศ.กับ ส.ต.ร.ก็เลยมีการปรับความเข้าใจกัน ตอนนั้นผมเป็นหัวหน้าชั้นก็ถูกเลือกเข้าร่วมขบวนไปสันติราษฎร์ด้วย เอาธงที่มีข้อความว่า
"ส.ต.ร. อ.น.ศ. ขอเป็นมิตร จะไม่คิดมุ่งร้ายทำลายขวัญ
ให้อภัยไม่โกรธเคืองเรื่องก่อนนั้น จะรักกันชั่วฟ้าดินมลาย"
ตอนน้องปูเรียนอยู่ไม่รู้ธงนี้ยังอยู่หรือเปล่า..อิอิ
สวัสดีคะนึกถึงความทรงจำเก่าเหมือนกัน
ขอบคุณ ดีใจ และยินดีค่ะ
จริงหรือคะ เอ ที่ทำงานที่ไหนคะ ... แถวถนนทางรถไฟชอบมากมายค่ะ
เพราะระหว่างช่วงเรียนภาษาไทยเรื่อง มอม แล้ว น้องมอม หนีหายไปใช่ไหมคะ ช่วงนั้นก็ไปเจอมีหนุ่มใหญ่จูงน้องหมา แถวทางรถไฟ หน้าคล้ายน้องมอม มากๆ ปูก็มาเล่าให้เพื่อนในห้องฟัง แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตารอคอยอยากจะเจอ ถามไถ่เจ้าของกะน้องมอมซะหน่อย ... แต่ไม่มีโอกาสได้เจออีกเลย
ไว้หากมีโอกาสได้ไปรำลึกความหลังอีก จะบอกนะคะ แต่เดี๋ยวนี้โรงเรียนมีทางเข้าออกทางเดียว เพราะด้านหลังเค้าปรับปรุงและปิดถาวรแล้วค่ะ เนื่องจากเด็กใช้เป็นช่องทางหนีเรียนบ่อย อิ อิ
น้อง poo
รำลึกถึงพระคุณอันยิ่งใหญ่
พระคุณของคุณครู
ทำให้เรามีวันนี้ค่ะ...
ชีวิตสวยงาม เบิกบานสำราญใจ
ครูคือ แสงเทียนส่องใจให้เกิดปัญญาแก่ศิษย์
ขอบพระคุณท่านอัยการ
มิน่าละคะ สมัยปูจึงไม่เคยมีข่าวต่อยตีกัน
เพราะตกเย็นหนุ่มๆ ต่างเลี้ยวซ้าย มุ่งหน้าไปหลีสาว ฉาวอ.น.ศ. แทน
เปลี่ยนคู่อริมาเป็นสุรศักดิ์ฯ พอรถเมล์สาย ๙๒ ผ่านหน้าสุรศักดิ์ เอาแล้วค่ะ
ทั้ง พขร. พขส. และผู้โดยสารต้องเตรียมความพร้อมดีๆ
ปูยังเคยเห็นก้อนหินลอยโดนกระจกแตก โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไรคะ
ปล. สันติราษฎร์มี ๒ สถาบันต่างพื้นที่กันค่ะ อาชีวฯ และสายสามัญ เป็นที่รู้กันดีว่า พวกซ่าส์ๆ จะน้องม. ต้น ส่วนม. ปลาย เจียมๆตัว เพราะมีเป้าหมายหลัก สะท้าน เอ็นท์ อิ อิ
สวัสดีค่ะ
- วันนี้พี่คิมเตรียมงาน ส่วนตัวเพราะพี่คิมสร้างพระประธานพระพุทธชินราชไว้ค่ะ เพื่อเป็นกุศลแก่บรรพบุรุษและเป็นอานิสงส์
- จะนำไปถวายที่วัดป่าเขาน้อย (วัดของหลวงปู่จันทา) ที่อำเภอวังทรายพูน พิจิตรในวันพรุ่งนี้
- ตอนไปรับองค์พระ ได้ไปเห็นองค์พระจากโรงหล่อ สวยมาก ขนลุกไปทั้งตัว ไม่คิดว่าตัวเองจะสามารถทำได้ค่ะ
- จะออกจากบ้านแต่เช้าพร้อมกับครอบครัวของน้องครูนิน งานนี้ไม่ได้เชื้อเชิญใครตั้งใจทำแบบเงียบ ๆ ค่ะ
- ขอให้ น้องปูเตรียมตัวเตรียมใจรับอานิสงส์จากบุญด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
มารำลึกความหลัง อันแสนประทับใจด้วยกันค่ะ
เคยเขียนเพลง เพราะคิดถึงหลวงปู่ คุณครู ในโรงเรียน
แล้วก็มีศิษย์พี่รุ่นแรกๆ เข้ามาทายทัก ดีใจมากมายเลยค่ะ
ก็เลยได้คุย เล่าเหตุการณ์โรงเรียนช่วงแตกต่างกันไป สนุกค่ะ
รฤก..พ้องเสียงไม่พ้องรูป..สวัสดีวันครูจ้า...ขอบคุณที่คิดถึงกันนะน้องปู..
ขอบคุณครูพี่คิม
ครูแม่พระตลอดกาล เป็นกำลังใจค่ะ
ดีใจเป็นที่ยิ่ง ยินดีเป็นที่สุด กับอนาคตของเด็กน้อยฝั่งโน้น
ขออนุโมทนาบุญค่ะ ... จะรอชมภาพ ที่ทำให้พี่ครูขนลุกนะคะ
แน่นอนค่ะครูพี่อ้อย
ทำใจนะคะ ... หากเข้ามานั่งในใจปูแล้วก็ เป็นธรรมดาค่ะ
พ้องเสียงแต่ไม่พ้องรูป ... รฤก ถึง พระคุณครูจากใจจริง ด้วยจิตคาระวะ ขอบคุณค่ะ
คงหายปวดฟันแล้วนะคะ คุณหมอหญิงมือหนักหรือ มีความสุขวันครู Good night ค่ะ
อ่านบันทึกพี่ปูจบ ชักอยากจะกลับไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าแล้วสิคะ ^v^
มีความสุข beautiful sunday na ka พี่เกด
น้องแก้มใสเป็นไงบ้างคะ นึกหน้าแล้วอมยิ้ม สดใสเลย
ยังเสียวๆ ฟันอยู่ค่ะ เมนูอาหารเช้า เตรียมมาเพียบ
อิ่มอร่อยนะคะพี่ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะน้องดาว
เมื่ออาทิตย์หลังปีใหม่ พี่ปูเพิ่งไปเยี่ยมโรงเรียนสมัยประถม เลยค่ะ
แม้บรรยากาศเปลี่ยนไปมาก เราก็พยายามจินตนาการหลายๆ จุดที่ใช้เวลากันบ่อยๆ มีความสุขนะคะ จะรอชมภาพ โรงเรียนน้องดาวบ้างจัง
ตอนเป็นเด็กเคยเห็นสันติราษฎร์เพราะเรียนที่โยธินบูรณะครับ ตอนนี้ไปไม่ถูกแล้ว กลับมารับใช้บ้านเกิดครับ
สวัสดีค่ะท่านผอ.พรชัย ศิษย์โยธินฯ
ปูเคยได้ยินชื่อโยธินบูรณะ เช่นกันค่ะ หากแต่อยู่คนละฝั่งกัน แต่ยังไม่เคยไปค่ะ
คิดถึงประโยคอมตะท่านป๋าเปรมฯ เกิดมาแล้วชาติหนึ่ง ควรได้ตอบแทนคุณแผ่นดิน
ยิ่ง ตอบแทนรับใช้บ้านเกิดอย่างท่านผอ. ปฏิบัติ ชื่นชม ขอเป็นกำลังใจด้วยจิตคารวะ ค่ะ
ผมประทับใจครูสอนภาษาไทยตั้งแต่สมัยเรียนประถม...พลอยให้ตัวเองมีแรงใจอยากเดินตามเส้นทางนั้น ...
เรียนมัธยมปลาย, ก็เรียนสายวิทย์-คณิต แต่ไปฝังตัวอยู่กับหมวดภาษาไทยเสียมากกว่า จนในที่สุดก็พลิกไปสอบเข้ามหาวิทยาลัยฯ ในสายศิลป์ มันคือการค้นพบตัวเอง...บนพื้นฐานส่วนหนึ่งที่ประทับใจในครูด้วยเหมือนกันครับ..
ประทับใจและชอบตรงนี้ครับ
สิ่งสำคัญคงไม่ได้อยู่ที่ถ้วยรางวัล หากแต่อยู่ที่ เป้าหมายร่วมกันที่เราวาดหวังไว้ถึงเส้นชัย พร้อมผลพลอยได้คือ การมีส่วนร่วม เห็นน้ำใจของทุกๆ ฝ่ายทั้งกองหน้า กองหลังทีมสนับสนุน
อ่านเรื่องลักษณะนี้แล้ว....อิ่มเอมใจทุกทีซิน่า
ขอบคุณเรื่องน่ารักๆ ในวันวานนะคะ
อดอมยิ้มด้วยไม่ได้เลย...เลยยิ้มกว้างซะละกัน... เนาะน้องเนาะ
มิน่าละคะ ลีลาฝีปาก(กา)ที่ร่ายรสพจนา อักษรา แต่ละครั้ง จึงงามงด ไม่ธรรมดา
รู้ที่มา ที่ไปแล้ว ว่าทำไม ... เห็นด้วยจริงๆค่ะคุณแผ่นดิน
เริ่มพอเข้าใจ วิชาคณิตฯ เพราะครูอัมพร เธอมีรูปแบบการสอนที่บอกไม่ถูกค่ะ
ทุกๆเช้าเธอจะแต่งตัวดูดี พูดจาไพเราะหน่อย (ไม่เหมือนครูผู้ชายคณิตฯ ส่วนใหญ่ จะดุๆ วางมาด นักเรียนไม่กล้าถาม ) อธิบายบนกระดานดำ พาราโบล่า พาโนราม่า ทีละขั้นตอนอย่างเห็นภาพ ... กลับไปทำการบ้านมา เริ่มเข้าใจมากขึ้น แล้วปีนั้นก็ได้ ๓ เกรด ๔ เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตการเรียนเลยค่ะ ... ยังจำพระคุณครู กับเรื่องราวนี้ได้เสมอมา
ขอบคุณท่านรองหนุ่มเล็ก ...
ค่ะ เมื่อกี๊เขียนยังค้างๆ อยู่ จึงได้เขียนต่อจนจบค่ะ
... หากแต่บุคลากรครู เจ้าหน้าที่ และนักเรียนทุกท่าน ซึ่งเป็นฟันเฟืองหลักในการผลักดัน ขับเคลื่อน สร้างสรรค์ สิ่งดีๆสอดคล้อง ให้สามารถบรรลุผลตามเป้าหมาย นโยบายโดยรวมของสถาบัน อีกยังผลสำเร็จสร้างความภาคภูมิให้แก่สมาชิก เติมเต็มความฝันของแต่ละปัจเจกชนได้ต่างหาก
- สวัสดีครับคุณปู
- ผมเป็นครูบ้านนอกครับ ก็เจอปัญหาในการทำงานตลอด
- ถูกต้องครับ เป็นใครไม่สำคัญ ขอให้เป็นคนดี เท่านั้นเป็นพอ
- เอ...! แล้วผมเป็นคนดีรึเปล่าเนี่ยะ
- คงต้องให้คนอื่นบอกนะ
- ถ้าเราบอกตัวเอง ก็เข้าข้างตัวเองน่ะสิ
- คนดีต้องเป็นไงบ้างครับคุณปู...วานบอกจั๊กหน่อย
- เผื่อได้เอาไว้สำรวจตัวเองอ่ะนะ เพราะไม่แน่ใจตัวเองอ่ะครับ
- ขอบคุณครับ
ขอบคุณครูพี่แอนค่ะ
ปูเห็นครูพี่แอนคราใด เย็นใจอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ ติดตามมาเกินปีจึงเอ่ยความนัยจากใจค่ะ แบบว่าร้อนๆ นี่หายวับ มิแปลกใจพี่แอนจึงกุมหัวใจเด็กๆ ได้ ชอบจังประโยคนั้น
หนูเป็นเด็กญี่ปุ่นหรือลูก ... เป็นกำลังใจให้ครูพี่แอนนะคะ ครูใจเย็น ชื่นชมด้วยจิตคารวะค่ะ
ขอบคุณครูพี่นายก้ามกุ้งเด้อค่า
มาพร้อมดอกไม้ทุกครั้งครา เป็นหนุ่มหลงใหลดอกไม้ฤา
... บ่แม่นคือครูบ้านนอก บ้านในไผสิเป็นผู้เสียสละนำกัน แม่นบ่คะ ...
เว้ากันจังซี้ นิยามคนดีสิตอบยากหลาย แม่นสิเบิ่งมุมได๋ หลากหลายคนเบิ่งคนเข้าใจ๋
เป็นกำลังใจอ้ายครูปี้ มีแฮงรับมือกับปัญหาโลด ... อิ่มอร่อยมือ้เย็นที่อาศรมเด้อค่า อิ อิ
ครูพี่นายก้ามกุ้งค่ะ
... มาตอบโจทย์ สิ่งที่อ้ายอยากฮู้ค่ะ
http://gotoknow.org/blog/scented-book/327527
คนดี สำคัญที่สุด ... ครูดี สำคัญกว่าทุกสิ่ง มีความสุขนะคะ
สวัสดีค่ะ
ศิษย์ สันติราษฎร์วิทยาลัย นี่เอง...
คนไม่มีรากมีเพื่อนซี้เคยเป็นศิษย์เก่าสันติราษฎร์วิทยาลัยด้วยค่ะ
มีความสุขกับการระลึกถึงถิ่นเก่านานเนาว์นะคะ
(^___^)
พี่หญิงปิง
ของน้องกลับมาแล้วฤาคะ คิดถึงมากมายค่ะ พี่หญิงงานยุ่งหรือคะ หรือไปแอ่วผ่อนพักตระหนักรู้ แถวไหนมาเอ่ย
ตอนเข้ากทม. พี่เค้าพาไปสมัครปทุมคงคา หน้าตาแยกเลยค่ะ โรงเรียนผู้ชายล้วน รีบเดินออกมากัน ไม่มองใครเลยค่ะ อิ อิ แล้วก็สุ่มเลือก เพราะชอบชื่อนะคะ อิ อิ เพื่อ ราษฎร์ สันติ ...
จริงหรือคะพี่หญิงอยู่โรงเรียนอะไรคะ ... ตั้งแต่กลับมาทำงานอันดามัน ยังไม่มีโอกาสไปเยี่ยมโรงเรียนเลยคะ ... เวลาโพสต์เรื่องโรงเรียน รุ่นพี่มาทายทักกันใหญ่ ดีใจๆ ค่ะ
สวัสดีคะพี่ปู
เมย์ตามาเที่ยวรำลึกวันเก่าๆคืนเก่าๆ
ในรั้วโรงเรียน...คิดถึงคุณครูกันค่ะ
คิดถึงพี่ปูค่ะ ^_^ ขอบคุณนะคะ
ขอบคุณน้องครูเมย์
... เทียนน้อย ส่องทางสว่างแก่ลูกศิษย์
... แค่ได้คิดถึง ก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกนะคะน้องพี่ ...
การมีความทรงจำดีๆ ได้ระลึกเป็นน้ำหล่อเลี้ยงใจ เติมไฟฝันค่ะ
อิ่มอร่อยมื้อเย็นอะไรเอ่ยคะ ... คนสวยมักจะทานน้ำพริก ?เอ่ย
มาระลึกถึงคุณครูด้วยคน
เมื่อวานไปทำบุญที่วัดด้วยค่ะ
ขออนุโมทนาบุญค่ะพี่เขี้ยว
... งานใหญ่ที่จัดเป็นไงบ้างคะพี่ หรือใกล้ๆ แล้ว
ขอส่งกำลังใจค่ะ น้อมรำลึกพระคุณครู ด้วยจิตคารวะ ทั้งครูตรง อ้อม ครูแอบ (ยืมคำพ่อครูขามาใช้ อิ อิ)
- หากครูที่สันติราษฎร์วิทยาลัย ได้มาอ่านบันทึกของคุณปูนี้ ปลื้มไม่จบแน่ๆครับ ขนาดเป็นแค่ผู้ชม แค่เป็นครูคนหนึ่ง ยังประทับใจมากๆเลยครับ
- ขอบคุณเรื่องราวดีๆครับ
ขอบคุณค่ะ
... จะเขียนระลึกพระคุณครู กลายเป็นบรรยายความประทับใจโรงเรียนโดยรวมไปเลย เพราะมีทุกจุด ทุกมุม ทุกพื้นที่ อาคารที่ต่างมีเหตุการณ์แห่งความทรงจำค่ะ
... ถือเป็นบันทึกที่เขียนเล่าเรื่องยาวที่สุดคะ ณ รั้วม่วง ดำ รำลึกคราใด ก็ได้ยิ้มทุกครั้งค่ะ
มาเยี่ยมพี่ poo รอบดึกพร้อมขนมหวานก่อนนอนค่ะ
สวัสดียามเช้าวันจันทร์อันอบอุ่นค่ะน้องชาดา
มิน่าเล่า เมื่อคืนนอนหลับฝันดี ฝันหวาน
ขนมหวาน สีสัน เหลืองนะคล้ายไข่เค็มดาวเลยค่ะ
แล้วรู้สึกตัวตั้งแต่ตีห้ากว่า ขอบคุณค่ะ
เข้ามาทักทายคะอ่านบันทึกแล้วอยากกลับไปเป็นเด็กอีกจังคะ
ขอบคุณค่ะ คุณพรเพ็ญ
ใช่ค่ะ วัยเรียนเป็นวัยที่สนุกสนาน และสบายที่สุดคะ
ถ้าช่วงวัยเรียนไม่ได้ตั้งใจเรียนรู้อย่างเต็มที่
เมื่อย้อนเวลากลับไป จะนึกเสียใจ และเสียดายทีหลัง
หากแต่ ตอนนี้มีความสุขกับการงานนะคะ
กลับมาแล้วหรือคะครูพี่ใจดี
กำลังคิดถึงพอดีเลยค่ะ
การประชุมเป็นไงบ้างคะพี่ ... ไว้จะไปอ่านนะคะ
... ดอกไม้กระจุ๋มกระจิ๋ม น่ารักเชียวคะ ที่ภูสอยดาวหรือเปล่าเอ่ยคะ
วันนี้ยุ่งมากมาย ประชุมช่วงเช้า ตอนบ่ายก็เตรียมงานค่ะ
มีความสุข การงานราบรื่นแม้จะวุ่นวายนะคะ เอยังไงกัน
สวัสดี ครับ คุณpoo
เด็กทวีษาภิเศก มารายงานตัว นะครับ
(สมัยเรียนอยู่ห้องคิงส์ แต่สอบได้ที่สุดท้ายของห้อง )
ผมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง ถ้ายังจำไม่ผิด ปัจจุบัน เธอเป็นพยาบาลอยู่ทางใต้
อ่านแล้ว ...มองเห็นภาพคุณpoo เดินทอดน่อง ชมทิวทัศน์ สองข้างทางเลยนะครับ
มีภาพของโรงเรียนด้วย นับถือนะครับ
ยังจำได้ สมัยเรียนทวีธาฯ ยังไปเตร่อยู่แถวนั้น เหมือนกัน
ขอบคุณบันทึก ดี ดี ที่ทำให้คิดถึงครูของผมเหมือนกัน ครับ
อ้ะ
เด็กทวีธาภิเษก ฤาคะนี่ อิ อิ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะใกล้ ศึกษานารี? คะ
ไม่ค่อยได้ไปฝั่งโน้นเลยคะ ได้รำลึกถึงโรงเรียนเก่าคราใดก็สุขใจเสมอ
ขอบคุณที่มาร่วมรำลึก แลกเปลี่ยนได้ข้อมูล สรุปวนเวียนกันอยู่ใกล้ๆนี้ล่ะ
ตอนนี้มีอำนวยศิลป์ โยธินบูรณะ ทวีธาภิเษก ... เดี๋ยวรอดูว่ามีที่ไหนอีก;)
ปล. ภาพโรงเรียน จับภาพเมื่อ ๒ ปีก่อนลงมาทำงานที่ใต้ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ....คุณ poo
- เข้ามาเยี่ยมค่ะ เลยได้อ่านเรื่องราวดีๆ ที่น่าประทับใจ
- ถือโอกาสขอบคุณนะคะที่ไปเยี่ยมที่บล็อกเสมอๆค่ะ
- สวัสดีเจ๊าน้อง poo
- แวะมาทักทาย ศิษย์เก่าสันติราษฏร์เก่งๆทั้งนั้นนะคะ
- ความกตัญญูกตเวทิตา เป็นพื้นฐานแห่งความสำเร็จ
- น้อง poo จึงประสบความสำเร็จ ยินดีเจ๊า
- หวัดดีค่ะ
- สบายดีนะค่ะ
- มาระลึกถึงคุณครูด้วยคนค่ะ
- และแวะมาบอกด้วยว่า...พี่ไม่ใช่คุณครูนะค่ะ
- แต่ทำงานในหน่วยงานราชการแห่งหนึ่งค่ะ...ที่ไม่ได้สังกัดกระทรวงศึกษาธิการเลยล่ะค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณกิ่งไผ่ใบหลิว
ไปเยี่ยมเยือน อ่านกลอนแสนไพเราะ
พร้อมทำนองเสนาะแว่ว เสียงหวาน
มีความสุข ...
สวัสดีค่ะ
- ขอชื่นชมกับการย้อนอดีตเรื่องโรงเรียนบ้างนะคะ
- นึกถึงเพลง...ฟ้าใสใจรักค่ะ
- รักและคิดถึงเสมอนะคะ
ขอบคุณเจ้าพี่เอื้องแซะ
คิดถึงเมืองสามหมอกหลายเจ้า กำลังคิดว่าจะหนีงานยุ่งไปแอ่วซะหน่อยคะ
ปูมีความประทับใจที่อยู่ในทรงจำหลายๆ สถานที่คะ เวลาได้นึกถึงคราใดก็สุขใจ ;)
ขอบคุณค่ะพี่อ้อยควั้น
สงสัยจำสลับกับครูพี่อ้อยแดนใต้ อีกคนแน่ๆ เลย
ภาพดอกไม้งามมากๆ ค่ะ ... มีดอกลำโพงด้วยชอบๆ ต้องหามาปลูกที่บ้านแล้วล่ะ
ขอบคุณค่ะครูพี่คิม
คิดถึงค่ะ
... ฟ้าใสใจรัก โรงเรียนเก่าครูพี่คิม หรือเปล่าเอ่ยคะ
ชื่อเพลงน่ารักจังเลยคะ .. อยากฟังเนื้อหาเต็มๆ จังค่ะ
การเป็น ศิษย์มีครู นี่ มันภูมิใจนะ
ปัจจุบัน หลายคนมี เครื่องซีรอกซ์ เป็นครูครับ น่าจะเชิญมาร่วมงานวันไหว้ครูประจำปีด้วยซะเลย
สวัสดีค่ะพี่อ้อยควั้น
คงสบายดีทางยะลา นะคะ ยังพูดกับน้องอวบเลยว่า
อยากให้ทางโน้น สงบๆ ซะที รับรองว่า การท่องเที่ยวบูม ๆ
จะมีงานเกษตรที่ยะลา ขอส่งใจไปก่อนนะคะ เพราะติดภารกิจแล้วอาทิตย์นี้
ขอบพระคุณอาจารย์หมอเต็ม ...อ่านแล้วได้อมยิ้มเลยค่ะ เพราะ เคยได้ยิน เครื่องถ่ายเอกสาร เช่นกันค่ะ หลังปี สี่ศูนย์ ..
สมัยปูอยู่ม.ช้าง ช่วงรับปริญญา มีบางคนไปถ่ายรูปที่ร้านหนังสือเช่า ด้วยนะคะอาจารย์ เพราะใช้เวลาขลุก อยู่กับร้านหนังสือ ซะส่วนใหญ่
วันนี้ทานไอศครีมไป ๔ ก้อน รสเผือก กะ ทุเรียนค่ะ ทานเผื่ออาจารย์แล้วด้วยนะคะ อิ่มอร่อยมื้อเย็น ค่ะ
ผมอยากทราบว่า โรงเรียนนี้ค่าเทอมเท่าไหร่ครับ แพงมากไหม
สวัสดีค่ะคุณแต๊ก
สันติราษฏร์ฯ เป็นโรงเรียนรัฐนะคะ สมัยปูเรียน ค่าเทอมไม่กี่ร้อยค่ะ แต่สมัยนี้ นโยบายรัฐสนับสนุนทุกสิ่งอย่าง ดังนั้นมิน่าต้องห่วงกังวลเลยค่ะ
เรียนที่ไหนก็ได้ ยิ่งใกล้บ้านยิ่งค่ะ ที่สำคัญคือ ขอให้ผู้เรียนมีความสุข พอใจจะเรียน มีอิสระในการเลือก ตัดสินใจและรู้ว่า เรียนอะไร เรียนอย่างไร และเรียนเพื่ออะไร
ส่งกำลังใจ หากมีอะไรสอบถามเพิ่มเติม ด้วยความยินดีอย่างยิ่ง โชคดี สุขสันต์รับเปิดเทอมใหม่นี้ค่ะ ;)
คือว่า ปีหน้าผมว่าจะให้น้องเข้าอะครับ
ผมได้ยินเค้าพูดว่า เป็น กึ่งรัฐ กึ่ง เอกชน เลยเป็นห่วงเรื่องค่าเทอม มากๆครับ
อรุณสวัสดิ์เสาร์สุขสันต์ ค่ะคุณแต๊ก
โรงเรียนละแวกนั้น ไม่น่าจะต่างกันมากนะคะ ยังไงอาจจะลองมองปัจจัยอื่น ๆ ประกอบกัน ที่สำคัญคือลูกชอบ ? ได้ร่วมเป็นเจ้าของ และภาคภูมิกับการตัดสินใจในครั้งนี้ค่ะ
ป๋าปูจะพูดด้วยความภาคภูมิใจเสมอนะคะว่า แม้ต้องเหนื่อยกับการลงทุนปลูกลูกทุเรียน ของตัวเอง ได้ผลเกินคุ้ม แบบไม่มีคำว่าเสียใจเลยค่ะ ;) … ส่งกำลังใจให้คุณพ่อแม่ที่เอาใจใส่ เลือกสิ่งดีๆ เพื่อลูกๆ ชื่นชมด้วยจิตคารวะค่ะ
กลุ่มศิษย์เก่าค่ะ
บูรณะที่ตั้งหลวงปู่และอัญเชิญกลับที่ตั้ง
ครูเกษียณ ปี56
จบไปนานแล้ว ตั้งแต่ปี 33-34 เป็นความทรงจำที่ดี รักอาจารย์ทุกคน อ.ปรีชาอ.อารีรัตน์ (ถ้าจำผิดขออภัยครับ) อาจารย์แม่คหกรรม ได้เป็นเชียร์ลีดเดอร์รุ่นแรกที่ออกไปทำชื่อเสียงให้โรงเรียนได้พยเพื่อนดีๆ ได้พบรักแรกในโรงเรียนนี้ได้ความผูกพันกับเพื่อน