..รวบรวมความกล้าพอสมควร ก่อนที่จะบันทึกแรกนี้ได้ เพราะต้นทุนเรามันน้อย
คิดอีกทีถือว่าเป็นของแปลกไปแล้วกัน
..เมื่อวานวันที่ 12 ที่ผ่านมาบังเอิญเป็นวันคล้ายวันเกิดของผม รอบที่เท่าไหร่ขอ
ปิดเป็นความลับ ผมได้โทรกลับไปหาแม่แล้วบอกกับท่านว่า "ขอบคุณครับ" ที่ให้ผม
เกิดมา อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ นี้คือครั้งแรกในชีวิตที่ทำแบบนี้แม่รับสายเสียงสั่น ผมตื่นเต้น
แต่รู้สึกผ่อนคลาย ไม่น่าเชื่อนะครับอานุภาพของคำคำเดียวที่ว่า "ขอบคุณครับ"
..ผมขออนุญาตินำเนื้อเพลงของคุณหลง ลงลาย มาให้อ่านครับ
เมื่อครั้งเยาว์วัยใครขับกล่อมเจ้า
บรรจงจูบเบาๆ ตรงฝ่าเท้าน้อยๆ
เฝ้าเลี้ยงดูแล ตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย
เทใจเฝ้าคอย วันที่เจ้าเติบโต
เจ้าเป็นอย่างไรเมื่อเจ้าเติบใหญ่ขึ้นมา
ดีชั่วเก่งกล้า มีการศึกษาสวยโก้
ลืมตัวโบยบินเมื่อมั่งมีใหญ่โต
โอหังยโส คุยโวโอ้อวดดี
จะเป็นอย่างไรใครก็ไม่อาจห้ามเจ้า
พอเพื่อนหนุ่มสาวผู้ได้ฟังเพลงนี้
ก้มลงมองตรงฝ่าเท้าก่อนคิดจะทำชั่วดี
สองตีนของเจ้านี้ แหละที่พ่อแม่เคยจูบมัน
* ยังจำได้ไหมใครเคยพร่ำสอน
ยามเจ้าจะนอนใครกล่อมให้หลับฝัน
ใครคอยห่วงใยเจ้าได้ทุกวี่วัน
ใครทนเร้ารานเมื่อเจ้านั้นเสียน้ำตา
** เจ้าเป็นเด็กดีพ่อแม่ก็ภูมิใจ
ถ้าเจ้าเป็นผู้ร้ายคงไม่มีใครปรารถนา
รอยจูบบนฝ่าเท้าก็รักเจ้าเกินกว่าฟ้า
แล้วสิ่งใดเล่าหนาเจ้าจะหามาตอบแทน
..อวัยวะที่อยู่ล่างสุด พ่อแม่ยังจูบได้......แล้วลูกๆ..ล่ะครับ ?
สวัสดีค่ะ..
มีเพียงแต่แม่พ่อที่ออจูบ
บรรจงลูบรูปเท้าเฝ้าถนอม
มิให้ริ้นบินไต่ยุงไรตอม
ไออุ่นพร้อมอ้อมแขน...ทดแทนคุณ..
ขอบคุณค่ะ...
จูบรอยเท้า ลูกน้อย ค่อยค่อยจูบ
สองมือลูบ ฝ่าเท้า เท่าฝาหอย
แนบหน้าลง กับฝ่าเท้า เจ้าเนื้อกลอย
แล้วยิ้มพลอย เพริศพริ้ม อิ่มดวงใจ
เข้ามาทักทายบันทึกแรกค่ะ
ดีใจนะ...ที่มีบันทึกแรก
และคงไม่ใช่...สุดท้าย...นะคะ
..ขอบคุณครับ น้องซิลเวีย
..ขอบคุณหลายๆสำหรับกำลังใจให้กับคนไม่ค่อยจะมั่นใจ..ตัวเอง
..สวัสดีครับ กิ่งไผ่ใบหลิว
..ขอบคุณครับ
..เหมือนต้นหญ้าที่ได้ฝนแรกของฤดูกาล
..หวังว่า..
..สวัสดีครับ คุณบุษรา
..ขอบคุณครับ ที่ให้กำลังใจ
เคยอ่านเจอหนังสือโชคดีค่ะ
เค้าเขียนไว้ว่าให้เราหมั่นพูดคำว่า ขอบคุณ โชคดี
แม่ของกออ่านแล้วก็ชอบ และที่บ้านก็เลยพูดขอบคุณค่ะ โชคดีค่ะ
พูดไปก็หัวเราะไป เหมือนไม่จริงใจกันอย่างนั้นแหละ
เป็นเพราะความไม่เคยชินค่ะ ทำทุกวันก็ดี โชคดี ขอบคุณ
..ขอบคุณครับ อาจารย์ พิชชา
..ขอบคุณครับ คำอวยพรวันเกิด
..ขอบคุณครับ สุดสายป่าน
..เวลาโมโหได้ยินคำขอบคุณ โชคดี ก็ยังหายครับ
ขอบคุณน่ะค่ะที่ไปชมภาพวาดของกอ
โชคดีค่ะ อิอิ คุณโสรยานี่เอง
สวัสดีค่ะ
ครูอิงแวะมาขอบพระคุณที่ไปทักทายครูอิงที่ "พื้นที่เล็ก ๆ ของคนเหงา"
กับการฟังเพลงอายฟ้าดิน เพลงรอยจูบบนฝ่าเท้า เป็นเพลงหนึ่งที่ครูอิงชอบมากค่ะ
ทั้งด้านเนื้อหา และด้านการขับร้อง เคยบันทึกไว้ใน "พื้นที่เล็ก ๆ ของคนเหงา ๆ"
นำมาฝากค่ะ ไปฟังนะคะ http://gotoknow.org/blog/lanplang/283578
แวะมาบอกว่ารออ่านบันทึกที่สองนะคะ *^__^*
..ขอบคุณครับ
..อิงจันทร์
..ครูแป๋ม
..
ใช่แล้วคะได้อ่านบันทึกแล้วรู้สึกว่าพ่อแม่ดีที่สุด
เราไม่สามารถที่จะตอบแทนบุญคุณท่านได้
หมดแต่เราควรที่จะทำให้ได้ดีที่สุด
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆๆๆๆนะคะ