ฝึกทำขนมวันหยุด

การฝึกทำอาหารร่วมกับเด็กในวันหยุดเป็นการปลูกฝังให้รักการทำอาหาร มีทักษะในการใช้อุปกรณ์เครื่องครัว และเสน่ห์ปลายจวักยังมีประโยชน์ในปัจจุบัน

     ห่างหายจากหน้าจอ go to know ไปหลายเพลา  คงไม่ต้องบอกสาเหตุนะคะ  คนส่วนใหญ่หากไม่ได้ติดตามและไม่ได้เขียนก็ด้วยเหตุผล....ไม่มีเวลา  งานยุ่ง  แต่สำหรับตัวเอง  Notebookมีปัญหา  เมื่อไม่ได้เขียนนาน ๆ ก็เขียนไม่ออก ต้อง บิวอารมณ์กันใหม่  นั่นเป็นบทเรียนอย่างหนึ่งว่าหากเราทิ้งอะไรไปนาน ๆ จะเริ่มต้นใหม่เป็นอะไรที่ยากส์...อยู่เหมือนกันดังนั้นเราต้องพยายามทำสิ่งที่ต้องการให้เป็นกิจวัตร  เพื่อให้เกิดความต่อเนื่อง เนี้ยเลยนึกต่อไปยังเรื่องออกกำลังกายเลยนะเนี้ย  สงสัยต้องชักชวนกันออกกำลังกายก่อนกลับบ้านพร้อม ๆ กันซะแล้ว  ตอนนี้ดร.หมุ่ยเริ่ม Start ไปแล้ว

     กลับมาเรื่องอยากเล่าดีกว่า  เมื่อวานนี้เป็นวันเด็กได้มีโอกาสกลับไปอยู่กับลูกสาวที่หาดใหญ่  เพราะปีนี้ตัวเองไม่มีหน้าที่ในการจัดกิจกรรมวันเด็กของศูนย์อนามัยที่ 12  ที่จัดร่วมกับเทศบาลนครยะลา  และหน่วยงานต่างในจังหวัด ซึ่งมีการจัดเพื่อให้เด็กได้มีกิจกรรมสร้างสรรค์  กระตุ้นให้เด็กกล้าแสดงออก   ส่งเสริมพัฒนาการ  และสนุกสนาน  ในปีที่ผ่านมาภายในงานมีการตรวจตราอย่างละเอียด  มีเครื่อง Scan เหมือนที่สนามบินวางไว้ที่ช่องทางเข้า  นอกจากนี้ยังมีตำรวจ  ทหาร ทั้งในและนอกเครื่องแบบดูแลความสงบไม่ให้ผู้ก่อความไม่สงบมาวางระเบิดได้

     อีกแล้ว  หลุด ไปเรื่องอื่นอีกแล้ว  จริง ๆ อยากเล่าว่าตัวเองได้ใช้เวลาในวันหยุดทำภารกิจส่วนตัว  และร่วมกับลูกสาวได้เยอะมาก  ตั้งแต่ชวนกันไปซื้ออุปกรณ์การทำขนมโดนัทที่ร้านขายอุปกรณ์  เบเกอรี่แห่งหนึ่งในหาดใหญ่   โอ้โห....ละลานตาไปหมด  อุปกรณ์  เครื่องมือสำหรับทำอาหาร/ขนมครบครัน  หากใครจะฝึกทำขนม  หรือเปิดร้านขาย  รับรองไม่ต้องไปหาจากหลาย ๆ ร้าน  ไม่ว่าจะเป็นถุง  กล่องกระดาษ  กล่องพลาสติก  โฟม  ทุกขนาด อ้อเกือบลืมบอกว่า พนักงานของร้านก็น่ารัก  ปล่อยให้เราแม่ลูกและเพื่อนลูกสาวเดินเลือกชม เลือกซื้อกันอย่างสนุกสนาน  แต่หากสงสัยหาอะไรไม่เจอเค้าจะรีบเดินนำไปดูอุปกรณ์นั้น ๆ  เดินเลือกซื้อกันจนเกือบไปส่งลูกเรียนหนังสือไม่ทัน 

     ที่คิดทำขนมโดนัทนั้นสืบเนื่องจากว่าได้ซื้อเครื่องอบขนมโดนัทให้เป็นของขวัญปีใหม่ให้ลูกสาว  คราวนี้ก็เป็นหน้าที่ที่ต้องช่วยกันทำ  การทำขนมฝรั่ง (เบเกอรี่) ต้องใช้อุปกรณ์หลายอย่างแต่ละอย่างต้อง  ชั่ง  ตวง  วัด ให้ได้ตามสูตร  สูตรที่ได้จากพี่ถนอมจิตร์มีทั้งหน่วยที่เป็นน้ำหนัก  และ  หน่วยที่เป็นปริมาตร  คราวนี้พอเป็นน้ำหนักก็เดือดร้อนเพราะไม่ได้เอาตาชั่งทำขนมมาจากบ้านยะลาต้องใช้วิธีตวงน้ำตาลทราย 1 กก. (ถุงสำเร็จเป็น 1 กก.อยู่แล้ว)   ปรากฏว่า 

     น้ำตาล 1 กิโลกรัม (1,000 กรัม)   ตวงได้ 5 ถ้วยตวง

     แป้งเค้ก  1 กิโลกรัม (1,000 กรัม) ตวงได้  10 ถ้วยตวง

(อาจไม่ถูกต้องตามหลักวิชาการ  หรือ คนทำมืออาชีพก็ได้นะคะ) แต่ตัวเองก็ใช้วิธีนี้ตวงน้ำตาลและแป้งให้ได้ 500 กรัม และจัดสัดส่วนส่วนผสมให้ได้ตามสูตร  ร่วมกันลงมือทำระหว่างแม่  ลูก  เพื่อนลูกสาว  ส่วนคุณพ่อเพิ่งกลับจากนราธิวาส คอยเป็นเบื้องหลังการถ่ายทำ  คือชิม.... ผลของการทำเป็นที่สนุกสนานและอิ่มท้องของคนทำ และคนชิม  เผื่อแผ่ไปถึงเพื่อน ๆ ของลูกสาวที่เอาไปให้ชิมหลังจากที่ตกลงปลงใจพร้อมกันว่ารสชาติ  OK แต่ยังเทียบไม่ได้กับเจ้าของตำหรับ ป้าถนอมจิตร์  ของน้องพลอย  จนน้องพลอยถามว่า “ ป้าถนอมจิตร์  ใช้สูตรนี้ทำรึเปล่า  ทำไมอร่อยกว่าของเราเยอะ  ทั้งที่ใช้เพียงส้อมตีไข่  ไม่ต้องใช้ที่ตีแบบเราเลย”   จึงต้องบอกว่าการทำอาหาร  และ ขนม มันมีเทคนิกที่เราจะต้องฝึกฝน  ปรับปรุง  พัฒนาต่าง ๆ จนได้ที่  เราอาจจะตีไข่นานไป  หรือผสมอุปกรณ์อะไรที่เร็วไป  ช้าไป  ไม่พอดี  หรือทำหนักมือ  เบามือไป  ไม่เป็นไรครั้งนี้เป็นบทเรียนที่จะนำไปปรับในคราวหน้า......ถึงจะไม่สวยมากแต่รสชาติก็เร้าใจนะ....

    

     หลังจากช่วยกัน PACK ใส่กล่องเตรียมแจกเพื่อนแล้ว เราก็มาช่วยกันเก็บ  ล้างทำความสะอาด  การใช้เวลาร่วมกันทำกิจกรรมระหว่างครอบครัวทำให้เราได้ปลูกฝังอะไรหลาย ๆ อย่างให้กับเด็ก  ไม่ว่าจะเป็นการมีทักษะในการใช้อุปกรณ์เครื่องครัว การเก็บทำความสะอาด  และการรักการทำอาหาร  เพราะไม่ว่าในยุคสมัยใดดิฉันยังเชื่อเรื่อง “เสน่ห์ปลายจวัก”อยู่อีกค่ะ