ก่อนวันครู (๔)

 

     แรกเริ่มประเดิมกิจ                    สั่งสอนศิษย์ก็เพื่อตน

ประสาทวิทย์ประสิทธิ์ผล                รับสินจ้างเป็นรางวัล

     ยิ่งสอนก็ยิ่งเพลิน                      เจริญใจไปทุกวัน

เหล่าศิษย์สิสำคัญ                          เกินกว่าตนทุกคนไป

     บางคนล้นฉลาด                        ช่างเปรื่องปราชญ์รู้เลสนัย

บ้างเหงาเศร้าฤทัย                         ไม่สันทัด จัดแนวเรียน

      บ้างคร้านสันดานเก่า                 บางคนเล่าขยันเพียร

บางคนนั้นแนบเนียน                        เจรจาอัชฌาศรัย

       บ้างสวยสอางตา                       กิริยาก็วิไล

ยิ่งพิศยิ่งพาใจ                                 ดนุรัก สมัครงาน

      ศิษย์ไซร้ช่วยให้ครู                   ได้ล่วงรู้วิชาการ

กับเบิกบัญชรบาน                           ให้เห็นโลกเหล่าดรุณ

     ฝ่ายเขาเล่ามีหวัง                       มนะตั้งประกอบคุณ

เรียนร่ำทำเป็นทุน                           เพื่อข้างหน้าอนาคต

      มิ่งขวัญอันแจ่มใส                     การใกล้ไกลเขาคิดหมด

มุ่งไปไม่รันทด                                 น่านิยมชมชื่นใจ

       เป็นครูอยู่กับที่                          ศิษย์นั้นมีหมุนเปลี่ยนไป

ศิษย์เก่าเดี๋ยวศิษย์ใหม่                    แปลกแปลกหน้าสารพัน

       ตอนพรากจากกันสิ                   เสียสติแทบจาบัลย์

ต้องปรามห้ามโศกศัลย์                   เอื้อนอำนวยอวยวจี

      ให้ศิษย์สถาพร                          อย่าเดือดร้อนสวัสดี

สบสุขทุกราตรี                                ตลอดกาลอันนานเทอญ

                                      ส.ศิวลักษ์