บรรยากาศ coundown กับเพื่อนเก่าที่ภูผาหมอกวัลเล่ย์
31 ธันวาคม 2552 เวลา 11.00 น. ครอบครัวของเราได้เดินทางจากบ้านพัก รพ.สีชมพู เพื่อไป coundown ที่ภูเรือ ภูผาหมอกวัลเล่ย์ โดยจุดนัดพบ แรกที่นัดเจอกันคือผานกเค้า จ.เลย ได้เจอ คุณหมอ สุกิจ ซึ่งเป็นกัลยาณมิตรที่ดีของเราเสมอมา ไม่ว่าจะย้ายไปทำงานที่อื่น หรือเรียนต่อท่านก็ยัง โทรคุย และ แวะมาเยี่ยมเยียน เป็นระยะ ทำให้ปีใหม่ปีนี้ได้มีโอกาสมาเที่ยวภูเรือ เพราะปกติเทศกาลจะไม่ค่อยเดินทาง นอกจากกลับบ้าน การเดินทางครั้งนี้มาเฉพาะครอบครัวของเรา พ่อ แม่ ลูก ไปแวะจอดที่ปั๊ม ปตท. ที่ภูเรือ คนเยอะมากแทบจะไม่มีที่จอดรถ ห้องน้ำต้องเรียงคิวเข้า เด็กๆ นอนหลับอยู่เบาะหลัง เราแวะซื้ออาหารที่ตลาดสดภูเรือ ซึ่งติดกับสถานที่จัดงานประจำปีของภูเรือพอดี อีกทั้งรถที่มุ่งหน้าสู่อุทยานแห่งชาติภูเรือก็เยอะมาก ปีนี้เราเลยไม่ขึ้นยอดภูเรือ หลังจากซื้ออาหารแล้วจึงมุ่งหน้าสู่ภูผาหมอกวัลเล่ย์ อยู่เลยไปทาง อ.ด่านซ้าย ตลอดสองข้างทางจะเห็น ดอกไม้ริมข้างทางเป็นระยะ เพราะภูเรือจะเป็นดินแดนปลูกดอกไม้ เมืองหนาว ทั้งไม้ดอก ไม้ประดับขายเยาะมาก เราเองก็แอบเล็งไว้แล้วว่าจะแวะร้านแถวไหนขากลับพรุ่งนี้ ถึงที่พักเกือบ 5 โมงเย็นอากาศไม่หนาวแฮะ เย็นสบาย ถ้ามีเพื่อนๆ น้องๆมากางเต็นท์นอนข้างๆห้องพักก็คงจะดี บรรยากาศคงจะครึกครื้นกว่านี้
ประมาณ 6 โมงเย็น คุณหมอกิจ และภรรยา ก็มาถึง ดีใจที่คุณหมอกิจ ยังคิดถึงครอบครัวของเราเสมอ ยังเป็นเพื่อนที่ดีของพวกเรา ได้เล่าแลกเปลี่ยนประสบการณ์การทำงานที่คุณหมอ ไปอยู่ ไม่ว่าจะเป็น รพที่อุบล หรือประสบการณ์ไปเรียนต่อ เฉพาะทางเด็ก แล้วยัง เฉพาะทางพัฒนาการเด็กอีก ยิ่งเรียนมาก ยิ่งรู้ลึกมาก แต่ ...สิ่งที่คุณหมอยังมีเหมือนเดิมคือความรู้สึกเอื้ออาทรคนไข้ การดูแลด้วยความเป็นห่วง เป็นใยคนไข้จริงๆ สิ่งนี้แหละที่คุณหมอยังมีไม่เสื่อมคลาย และยิ่งกว่านั้นดีใจที่คุณหมอกิจยังรู้สึกว่ารพ.สีชมพู เป็นเหมือนรพ.ของคุณหมอจริงๆ ยังถามถึงพี่ น้องๆชาวรพ.สีชมพู ทุกคนที่เคยทำงานด้วยกัน ทำให้เรามารำลึกถึงบรรยากาศเก่า เมื่อ4-5ปีที่แล้ว
ครั้งหนึ่ง มีหมอจบใหม่มาทำงาน แต่ไม่มีประสบการณ์ในการรักษาเด็กซึ่งกลืนเหรียญบาทลงคอ หลังจากเอกซเรย์แล้วพบว่าติดอยู่ใกล้ๆหลอดลมพอดี ทำให้คุณหมอ เขียนใบส่งตัวไปขอนแก่น แต่วันนั้นมีคนงานเวรเปล ได้บอกกับคุณหมอว่าเคยเห็นคุณหมอท่านอื่น ได้ใส่สายสวนปัสสาวะ และ ใส่น้ำเข้าไป และดึงเหรียญออกมาได้ คุณหมอรับฟังคนงานเวรเปลบอก และลองทำดู ปรากฎว่าทำได้จริงๆ วันนั้นเด็กคนนั้นไม่ต้องไปขอนแก่น
คุณหมอกิจบอกว่า ... ถ้าวันนั้น ผมไม่ยอมรับฟัง แล้วไปบอกคนงานคนนั้นว่าคุณเป็นใครถึงมาบอกผม ถ้าเก่งจริงทำไมไม่เป็นหมอเสียเอง ผมคงไม่ได้เรียนรู้ประสบการณ์ดีๆ เพราะบางอย่างไม่มีในตำราเรียน ถึงแม้ผู้ที่บอกจะเป็นแค่คนงานทำให้ผมเป็นคนรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น และให้เกียรติเพื่อนร่วมงานเสมอ ไม่ว่าเขาจะเป็นคนงาน หรือผู้ช่วยเหลือคนไข้…
เราได้พูดคุยกันความเก่าความหลังกันตามประสาคนที่อยู่รพ.มานาน เพราะยิ่งอยู่นานยิ่งมีแต่น้องใหม่มาทุกปี ทำให้ใครๆก็เรียกเราว่าพี่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
แล้วเสียงจุดพลุ แห่งการเฉลิมฉลองปีใหม่ก็เริ่มขึ้น ... เฮ้อ.!! ปีเก่าผ่านไปอีกครั้งแล้ว
ความเห็น (3)
- สวัสดีค่ะ
- ภูผาหมอก สวยกำลังดีค่ะ
- หมอกิจ ที่ไหน ก็ดูจะเป็นกันเองดีนะคะ
- มีความสุขมากๆค่ะ
สวัสดีค่ะ พี่ pa daeng ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมค่ะ มีความสุขมากๆ เช่นกันนะคะ
สวัสดีคร้า♥คิดถึงเข้มกับน้องขวัญจัง:D