ภาวนากับผืนดิน 12-18 ตุลาคม 2552
ภาวนากับ ผืนดิน ถิ่นพันพรรณ แหล่งคัดสรร เมล็ดพันธ์ ที่หลากหลาย
ทั้งที่เป็น สิ่งภายนอก ของร่างกาย กับที่อยู่ ภายใน ของกายเรา
ชายผู้หนึ่ง ผู้ซึ่งชื่อ โจน จันได เหตุไฉน จึงเป็น เช่นนี้เล่า
เรื่องมันมี คงยาก ที่จะเดา ต้องฟังเอา จากปาก ของเขาเอง
เริ่มต้นจาก เรื่องที่ ตัวกลัวผี ยากหลีกลี้ หนีหน้า ตามข่มเหง
ทำอย่างไร ก็ยังมี ความกลัวเกรง คอยบรรเลง ไล่ล่า สุดฝืนทน
แล้วพี่โจน ก็คิด อยากจะลุย เอาให้หลุด ให้ลุ่ย กันสักหน
จึงอยู่ป่า โดดเดี่ยว มีเพียงตน สู้กับคน ในตัว ให้รู้กัน
และแล้วจึง รู้แท้ แน่แก่ใจ ผีที่ไหน ที่แท้ ใจสร้างสรรค์
ถือทั้งมีด ทั้งพร้า คอยฟาดฟัน แล้วรู้พลัน ปล่อยไป เพราะใจไง
เจ้าผีนี้ ดีนัก จักสอนสั่ง ให้รู้ทั้ง รู้ทั่ว กายสั่นไหว
ให้รู้สิ้น รู้แล้ว อยู่ที่ใจ หนีอย่างไร ไม่พ้น ใจสร้างเอง
มาบัดนี้ รู้แจ้ง รู้ใจนิ่ง ช่วยให้ทิ้ง ให้ละ สิ่งที่เจ๋ง
ให้ช่วยลด ละได้ ไม่กริ่งเกรง ได้ละเลง กายใจ เข้าด้วยกัน
แล้วให้ได้ รู้ใน ชีวิตนี้ หากเรามี จิตใจ ที่มุ่งมั่น
ทำสิ่งใด ทำไป ทะลุมัน ไม่ช้าพลัน รู้แจ้ง สิ่งที่เรียน
ได้เรียนรู้ ในการ ใช้ชีวิต ให้เราติด สนิทแนบ ดั่งถูกเฆี่ยน
ให้รู้แท้ รู้จริง จนไหลเวียน สนิทเนียน ในกาย ที่เรามี
เราเรียนรู้ ผืนดิน ให้ชีวิต จงได้คิด ได้รู้คุณ ธรณีนี้
ได้ตระหนัก จักรู้ ทุกนาที แผ่นดินนี้ เราตอบแทน อย่างใส่ใจ
อย่าได้เพียง แค่เอา จากผืนดิน หากดินสิ้น เราก็สิ้น ไร้สงสัย
จงตระหนัก แล้วจัก เอาใส่ใจ อย่าได้ไร้ เยื่อใย ไม่แลมอง
ภาวนากับผืนดิน จึงเกิดขึ้น ให้เลิกมึน เลิกเมา ในสมอง
ให้ใส่ใจ ใส่จิต ให้ใจปอง ตอบสนอง ทุกอย่างที่ ทำกับดิน
เพราะชีวิต ของเรา ล้วนพันผูก แม้ยาหยูก สมุนไพร จากดินสิ้น
โอ้ใจเอย ใจเรา ไม่เคยยิน ดูถูกดิน เหยียบย่ำ แล้วซ้ำเติม
แม้เสื้อผ้า ทั่วกายา จากเส้นด้าย จากดอกฝ้าย จากต้น ดูจุดเริ่ม
ดูที่มา ดูดีดี อย่าเหิมเกริม ต้นฝ้ายเติม ชีวิตได้ จากดินดี
ทำอย่างไร จึงให้ ได้ตระหนัก ทุกคนจัก ภาวนา เปลี่ยนวิถี
ให้ได้รู้ ได้ตระหนัก ในกายมี เป็นจุดที่ ทุกคน ค้นทางตน
ภาวนา ให้ได้ค้น หาความจริง ในทุกสิ่ง ที่เกิดมี ทุกแห่งหน
ให้รู้แจ้ง รู้แท้ ไม่ลวงตน แล้วทุกคน จักรู้ หน้าที่ดี
แล้วจักพบ ความจริง ที่ประเสริฐ ไม่ใช่เกิด จากใคร แม้แต่ผี
ความสุขแท้ ไม่ใช่แค่ GDP ที่ทุกที คอยโง่เง่า เฝ้าเชื่อตาม
ภาวนา แล้วจักเห็น ความธรรมดา ในกายา ในจิต ที่คอยถาม
จักเรียนรู้ ทุกอย่าง จักง่ายงาม แม้ทุกยาม จะเป็น เช่นธรรมดา
จักได้เห็น ความงาม ในทุกสิ่ง แม้แต่ปลิง หอยทาก แม้ต้นหญ้า
เพราะทุกอย่าง จักมี ความงามมา อยู่ที่ตา อยู่ที่ใจ ทุกคนกัน
เราทุกคน มักจะ มองคนอื่น อยากให้ชื่น ให้เป็น เช่นใจฉัน
มักจะลืม มองตน แล้วคอยฝัน คอยแต่ผัน เปลี่ยนคน รอบข้างตัว
เป็นธรรมดา ชีวิต เป็นเช่นนี้ ภาวนาชี้ ช่วยแนะ รู้กายทั่ว
รู้กายา รู้ใจ รู้พร้อมตัว แล้วที่มัว คนอื่น ละลายไป
แต่หันกลับ มาเฝ้า กายของตน แล้วฝึกฝน ขัดเกลา ไม่สงสัย
จงฝึกเถิด ฝึกภาวนา กันต่อไป เพราะแสงไฟ รออยู่ ที่ปลายทาง
ภาวนา ครานี้ ได้เรียนรู้ ได้เฝ้าดู เฝ้าขุด เฝ้าถากถาง
แล้วเห็นดอก เห็นผล ขึ้นตามทาง เพียงแค่กาง นิ้วรอ แล้วขอกิน
อยากได้บ้าน ที่สร้าง จากน้ำแรง เอาดินแดง ผสมแกลบ หรือทรายหิน
ช่วยกันย่ำ กลมกลืน เป็นบ้านดิน เมื่อเสร็จสิ้น ดินเม็ด เป็นหลังงาม
ได้เรียนรู้ ภาวนา ด้วยแรงงาน ได้สืบสาน เข้าชีวิต ลงสนาม
ภาวนา คงไม่แค่ นั่งทุกยาม เพราะความงาม หลากหลาย ต่างๆมี
ภาวนา ครั้งนี้ สอนให้คิด ทุกชีวิต ล้วนต่าง ในวิถี
ต้องใส่ใจ เฝ้ามอง อย่างที่มี ไม่ต้องจี้ เปลี่ยนเป็น เช่นเราปอง
ได้เรียนรู้ ทุกอย่าง เป็นโอกาส อย่าให้พลาด สนุกได้ ใจสนอง
ทำทุกอย่าง ให้ง่าย หากได้ลอง แต่ใจต้อง มุ่งมั่น แล้วได้เอง
ภาวนา ครานี้ ได้เตือนตน ได้ฝึกฝน ตัวเรา คิดว่าเจ๋ง
คอยตักเตือน ย้ำนัก กับตัวเอง อย่าอวดเบ่ง ให้ลด ปลดอัตตา
ยามพูดถึง ให้ทำ เพื่อลูกหลาน ใจซาบซ่าน หวั่นไหว สนั่นหา
น้ำแทบล้น ในใจ แลนัยน์ตา อนิจจา ที่เราเห็น เค้นหัวใจ
ต้องภาวนา ให้ทุกอย่าง เป็นจริงได้ คงใส่ใจ ทำให้ได้ ยากแค่ไหน
คงต้องเริ่ม จากตน จากหัวใจ แล้วมุ่งไป ตามเส้นทาง การภาวนา
**ขอบคุณพี่โจ ตั้ม ที่ทำให้เกิดบทกลอนนี้ขึ้น
ความเห็น (5)
สวัสดีปีใหม่ค่ะ สบายดีนะคะ
ไม่ได้อ่านกลอนนานเลยค่ะ ยังระลึกถึง
ชื่นชมวิถีคุณโจน จันได และ
กับการถ่ายทอดผ่านบันทึกนี้ ขอบคุณค่ะ
poo
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอบคุณค่ะ
มาร่วม..มุ่งมั่น..หมั่น..ภาวนา.ให้กับดิน..และคุณโจน..จันใดและผู้เขียนกลอนนี้ค่ะ..ยายธี
ไปพบโจแล้วหรือครับ เย้ๆๆ พี่เกียวกลับมาแล้ว คิดถึงๆๆขอให้มีความสุขในวันปีใหม่นะครับ
ยายธี ขอบคุณค่ะ
ขจิต ฝอยทอง มาแล้วๆๆๆ หายไปนาน คิดถึงเช่นกันจ้า ^___^