"...ไม่เอาความ..."

"...ระเบียบวินัย มีไว้ฝึกสัตว์ให้เป็นตน พระธรรมวินัย มีไว้ฝึกคนให้เป็นมนุษย์..."

- ระเบียบวินัย มีไว้ฝึกสัตว์ให้เป็นคน...
- พระธรรมวินัย มีไว้ฝึกคนให้เป็นมนุษย์...

เราก้าวข้ามความเป็นคนลงไปสู่ความเป็นสัตว์กันมากขึ้นทุกวัน เราทำ เราคิด เรานึกกันตามความรู้สึกของตนเอง โดยไม่คำนึงถึงสามัญสำนึก ความถูกต้องเหมาะสม ความรับผิดชอบต่อสังคมหายไป กลายเป็นความรับผิดชอบต่อปากท้องของตัวเอง โดยไม่ได้นึกว่า เราเป็นอะไร และกำลังทำอะไร

เราปล่อยให้ลูกหลานออกจากคอก ไปสู่ความเป็นสัตว์มากขึ้น และมากขึ้น เสรีภาพ ไม่ได้หมายถึงการปล่อยปละละเลย ใครจะทำอะไรก็นึกที่จะทำ สามัญสำนึก คือเครื่องกั้นระหว่างความเป็นสัตว์และคน

เสรีภาพทางเพศ เสรีภาพทางการกระทำ พฤติกรรม การแสดงออกที่ไร้สามัญสำนึก มันไร้สาระสิ้นดี เราจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่ ???????

หากคนเราไม่รู้จักที่จะทำตามระเบียบวินัยแล้ว ก็อย่างหวังจะเอาธรรมะเข้ามากล่อมเกลาจิตใจเลย เสียเวลาเปล่า แม้แต่ระเบียบวินัยยังไม่อยู่ในสมอง แล้วจะเอาธรรมะซึ่งเป็นเรื่องลึกซึ้งมากกว่าเรื่องของระเบียบวินัยมาให้เรียนรู้ศึกษา มันน่าหัวเราะ ไม่อย่างนั้นแล้ว ผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองคงมีความสูงส่งน่านับถือกว่านี้มากมายนัก ไม่ออกมากระทำการอันไร้สาระ และเดือดร้อนบ้านเมืองอย่างนี้หรอก

เป็นผู้ใหญ่แล้ว ต้องมีวุฒิภาวะ รู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ รวมเรียกมันว่า สามัญสำนึกต่อส่วนรวม หรือจิตสำนึกสาธารณะ แต่วันนี้ผู้ใหญ่ในบ้านเมืองรู้จักมันบ้างหรือเปล่า ??? หรือว่าทำเป็นแต่เรื่องปัญญาอ่อนไปวันๆ

เขียนใน GotoKnow โดย ณัฏฐ์ อนุเซน สกุลรินไซ
ใน ว่าด้วยร่องรอยทางความคิด

คำสำคัญ (Tags): #จิตสำนึกสาธารณะ#พระธรรมวินัย#ระเบียบวินัย#วุฒิภาวะ#สามัญสำนึก#เสรีภาพทางเพศ

หมายเลขบันทึก: 324349เขียนเมื่อ 31 ธันวาคม 2009 22:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 15 พฤษภาคม 2012 11:47 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน