สิแม่นเจ้าบ่น้อหล่า ใจถามหามื้อร้อยเทื่อ เหลียวไปเหนือหรือทางใต้ ไผคนนั้นกะแม่นเธอ
เทียวละเมอได้คิดพ้อ เฮ็ดหยังน้อแต่เช้าค่ำ หัวใจนำอยากพ้อหน้า อยากจาเว้าเฝ้าเบิ่งตา
บุญผลาสิได้ซ้อน เอามือซอนพอโอบไหล่ (แน่บ่น้อ) ฟ้าเห็นใจแน่เด้อเจ้า ให้เขานั้นได้คิดนำ (แน่เด้อฟ้าเอ๊ย)
การกระทำทุกก้าวย่าง บนทางหย่างอยากมีเธอ ฝันได๋เด้อทางหัวใจ เฮ็ดอันได๋อยากมีเจ้า
ขอเป็นเงาเจ้าเคียงข้าง ทุกเส้นทางขอฝันฝ่า วาสนาชาตาฮ้าย สิมายม้างเข้าย่างชน
ขอมีคนผู้จั่งเจ้า หัวใจเหงาคงพ้นผ่าน ยิ้มหวาน หวาน ยามส่งให้ ถึงเป็นไข้กะแม่นหาย (เด้อคนงามเอ๊ย)
ภาพความทรงจำเก่าๆเริ่มเด่นชัด กลางทุ่งนาสมัยเป็นเด็กๆ
สังมาออนซอนแท้........บทผญากาพย์กลอนเก่า
ของมูนมังผู้เฒ่า...........จ่ายเว้าแซบหู............................แท้นอ
ออนซอนเด้อ้าย..........ซายมาจาเว้าอ่อย
หวานกว่าบั้งน้ำอ้อย......ออยไว้กะบ่ฟัง