จินตนาการกับการสร้างสรรค์ของเด็กลูกกรรมกรก่อสร้าง
การจัดการเรียนการสอนของศูนย์เด็กก่อสร้าง คือการหากิจกรรมเพื่อที่จะสร้างเสริมทักษะชีวิต และจินตนาการของเด็ก สิ่งหนึ่งที่ทางคุณครูประจำศูนย์เด็กก่อสร้าง ได้นำมาให้ คือ การปั้นดินนำมัน แต่เป็นสิ่งที่แปลกใหม่ของเด็กในบ้านพักกรรมกรก่อสร้าง ถึงกับมีเด็กบางคนบอกกับคุณครูว่า ครูค่ะ "กินได้ไหม" สีมันสวยดี เรียกว่าอะไร มีคำถามมากมายที่ถามคุณครู จนคุณครูต้องอธิบายว่า สิ่งที่เห็นเป็นก้อนนี้ คือ ดินนำมัน เอาไว้ปั้น ให้รูปร่างต่างๆที่พวกเธออยากทำออกมา
กลุ่มเด็กเล็ก เด็กกลาง แม้แต่กลุ่มแม่และเด็กอ่อน ก็ ขอร่วมแจมด้วยน่ะ แม่บางคน ได้ปั้นเป็นรูปวัว รูปควาย แล้วก็อธิบายกับลูกว่า "สมัยก่อน แม่เคยใช้ดินเหนียวปั่นเป็นรูปสัตว์ต่างๆมากมาย " เด็กเองงงมากว่าเคยมีดินเหนียวด้วยหรือ!!!!! สิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นกับเด็กกลุ่มนี้ คือการไม่มีโอกาสได้สัมผัส สิ่งที่มีอยู่ในชนบท หรือไม่มีโอกาสได้กลับบ้าน ปู่ ย่า ตา ยาย เพราะเด็กบางคนพ่อ แม่ ไม่มีครอบครัวเดิมอยู่แล้ว สิ่งที่เขาจะได้สัมผัส คือการย้ายไปเรื่อยๆ ตามแหล่งก่อสร้าง
วันนั้นเป็นวันที่ ครูจิ่วได้ไปเยี่ยมที่ศูนย์เด็กก่อสร้างเอดะพาร์คแลนด์ ตากสิน-ท่าพระ จึงได้สอนให้ปั้นรูปกระต่าย รูปหมู รูปสุนัข และให้ปั้นตามจินตนาการของเด็ก โดยครูกระตุ้นสิ่งที่เขาอยากทำให้เขาทำ จึงมีรูปสัตว์จำนวนมาก
ขอบคุณค่ะที่นำกิจกรรมดีๆมาเล่าสู่กันฟัง ทำให้คนทำงานด้านการศึกษามีกำลังใจสู้งานหนักต่อไปค่ะ
ขอขอบคุณมาก สำหรับความคิดเห็น ซึ่งเป็นกำลังใจซึ่งกันและกันในการทำหน้าที่ ที่จะช่วยกันสร้างสรรค์สังคมให้ดียิ่งขึ้น ถึงเด็กเหล่านี้เป็นเพียงผู้ด้อยโอกาส คนทำงานก็อยากสร้างโอกาสให้เด็กลูกกรรมกรก่อสร้าง ได้มีโอกาสดีในการสร้างจินตนาการของเด็กเหล่านี้ค่ะ ขอบคุณมาก
ขอเป็นกำลังใจให้ครับ
เป็นเรื่องที่ต้องคิดกันต่อ ผมฝันว่าลูกคนงานจะมีโอกาสเท่าลูกคนอื่นในภาคส่วนอื่นบ้างครับ ผมเคยเป็นวิศวกรในโครงการก่อสร้างมาก่อน เห็นแล้วระทดใจจริงๆ อยากให้รัฐบาล นักกฏหมายคิดถึงเรื่องนี้เยอะๆ คนไม่เท่ากันจริงๆ
อย่างไรก็ขอเป็นกำลังงใจอย่างยิ่งเลยครับ สู้ต่อนะครับ
เอาใจช่วยอีกแรงครับ..
สวัสดีค่ะ ดร.ภิญโญ
ที่แวะมาให้กำลังใจ และที่สำคัญการช่วยเหลือเด็กลูกกรรมกรก่อสร้าง ยังเป็นปัญหา การเข้าถึงบริการของรัฐบาล ที่จัดไว้ให้ตั้งแต่การศึกษา การสาธารณสุข ค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณราชิต สุพร
ขอบคุณมากกำลังใจที่ส่งมาให้