ก่อนจะสาย
ค่ำคืนอันมืดมิด...จะมีสักกี่คนที่เป็น(สุข..ทุกข์)อยู่ที่ใจของแต่ละคน นั้นคือคำตอบ
เสียงโทรศัพน์ดัง...ในช่วงเวลา 1 ทุ่ม อสม.คนเก่งโทร.เข้ามา เลยสอบถามว่ามีอะไรหรือเปล่า อสม. ไม่รอช้า ถามว่ามียาไหม "พ่อสามีไม่สบาย ไม่นอนมาแล้ว 2 คืน เพ้อ พูดคุยไม่รู้เรื่อง นั่งคุยอยู่คนเดียว จะให้ทานยาไรดี" จึงบอกให้มาเอายาที่บ้าน ไม่นานอสม.ก็มาถึงบ้าน ข้าพเจ้าจึงให้ยามืนศีรษะ ไปทานดูก่อน หวังให้นอนหลับได้บ้าง ผ่านไป 1 ชม. เสียงโทรศัพน์ก็ดังอีก ยังเป็นเหมือนเดิม อสม.บอกด้วยเสียงร้อนลน ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวจะไปดูที่บ้าน เมื่อไปถึงบ้าน เห็นตานั่งอยู่ในบ้าน พูดคุยตลอด แต่จับต้นชนปลายไม่ถูก ฟังไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ เล่าแต่ความหลังครั้งยังเป็นทหารสงครามโลกครั้งที่สอง คุยอยู่นานตาไม่รู้จัก จำไม่ได้ จึงวัดความดันให้ ความดันขึ้น 230/120 มิลลิเมตรปรอท พอวัดซ้ำ ลดลงเล็น้อย 190/110 มิลลิเมตรปรอท จึงบอกให้ อสม. ซึ่งเป็นลูกสะใภ้ รีบไปหารถ พาตาไปโรงพยาบาล สักพักรถของกำนันคนเก่ง ก็จอดอยู่หน้าบ้าน ฉันพยายามคุยกับตาให้เข้าใจ หลอกล่อหลายอย่าง บอกว่าจะพาตาไปทำถนน ตาจึงยอมขึ้นรถโดยดี เมื่อพาตามาถึงโรงพยาบาล ก็ให้พยาบาลดูแล และรายงานแพทย์ เมื่อฉีดยานอนหลับ 1 เข็ม ตาก็สงบขึ้น ความดันยังสูงอยู่ หมอจึงให้ตานอนโรงพยาบาล คืนนั้นฉันกลับถึงบ้านถึงเที่ยงคืน ตอนเช้าเข้าไปดูที่ตึกผู้ป่วย ตาสีหน้าสดชื่นขึ้น แต่ยังพูดเพ้อ ไม่รู้สติ ความดันสูง พักรักษาตัวที่โรงพยาบาล 2 วัน หมอจึงส่งตัวไปรักษาตัวต่อในโรงพยาบาลจังหวัด
ความเห็น (2)
เป็นกำลังใจให้น๊ะครับ
ขอบคุณค่ะ..สำหรับกำลังใจ...(เชื่อว่าคุณก็เชื่อในการทำความดี เพื่อผู้อื่น)