คราที่มีวาสนา...ได้ร้องเพลงกับผู้ป่วย
แต่ไหนแต่ไรมาผู้เขียนชอบที่จะทำงานไป ฟังเพลงไปด้วย... ชอบตั้งแต่สมัยเด็กแล้ว ตอนเป็นนักเรียนพอนั่งโต๊ะทำการบ้านก็เปิดเพลงฟัง แม่เคยสงสัยว่า..แล้วมันจะอ่านหนังสือรู้เรื่องหรือ?
... เสียงเพลงไม่มีปัญหาสำหรับผู้เขียน ยกเว้นเวลาที่ผู้เขียนกำลังฟังเพลงโรแมนติคจาก notebook แต่คนที่บ้านเปิดเพลงจี่หอย จากเครื่องเสียงที่บ้านซะดัง เพราะไม่ได้มีอารมณ์คึกคักร่วมด้วยในตอนนั้น
...เมื่อเริ่มต้นอ่านหนังสือหรือทำการบ้าน เสียงเพลงจะเป็นเพื่อนของผู้เขียนเสมอ...แต่พอเวลาผ่านไปสักพักผู้เขียนก็ไม่ยักกะได้ยินเสียงเพลง ไม่ว่าจะอีกกี่เพลงผ่านไป... จวบจนเสร็จจากงานหรืออยากพักนั่นแหละ ถึงกลับมาได้ยินเสียงเพลงอีก
เสียงเพลงจึงเป็นชีวิตจิตใจของผู้เขียนมาแต่ไหนแต่ไร จึงไม่แปลกที่ผู้เขียนจะสามารถฟังและร้องเพลงของวัยรุ่นตามไปได้ด้วย เราเน้นทำนองที่หลายๆเพลงไพเราะจับใจ เนื้อร้องน่ะจำไม่ค่อยได้ เคยถูกเพื่อนเหน็บเอาว่าคงร้องแบบดำน้ำ
... และเพราะติดที่ฟังเพลงต่อเนื่องมาโดยตลอด ผู้เขียนจึงไม่พบความต่างของเพลงในแต่ละยุคสมัย จะมีก็แต่แต่ความไพเราะ อ่อนโยน รักหวาน โรแมนติคหรือบางคราวก็มีอารมณ์สนุกสนาน คึกคักตาม...
หลายเพลงที่ผู้เขียนร้องตามได้ตั้งแต่ยุคที่พ่อกับแม่ยังหนุ่มสาว เช่น เซียมซีเสี่ยงรัก-สมยศ ทัศนพันธุ์ แม้แต่เพลง เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป ของพี่แบงค์วงClash และ เพลงใจฉันเป็นของเธอ- บอย Peacemaker ที่ลูกชายฟังบ่อยๆเมื่อหลายปีก่อน
แม้เพลงใหม่ๆที่ลูกสาวและพ่อของเขาชอบร้อง เช่น รักแท้ยังไง-น้ำชา หรือ เจ็บที่ไร้ร่องรอย-ChaCha
แล้วผู้เขียนก็ได้ร้องเพลงร่วมกับผู้ป่วยวัยรุ่นคนหนึ่ง
เธออายุ 18 ปี กระดูกนิ้วมือซ้ายแตกหัก เธอมาผ่าตัดทำให้มันใช้งานได้ดีหลังจากที่เธอผ่านการดูแลรักษากระดูกไหปลาร้าและกระดูกนิ้วเท้าที่หักมาแล้ว เธอถูกนำตัวเข้ามาพักในห้อง induction ที่ผู้เขียนนั่งทำงานอยู่เร็วกว่าที่ควรเพราะน้อง scrub nurse เข้าใจผิดคิดว่าเราจะฉีดยาชาก่อน
( นี่ผู้เขียนขออนุญาตเธอนำภาพมาลงแล้วด้วยความชื่นชม : ภาพนี้เธอกำลังร้องเพลง)
การที่เธอต้องมาคอยนานอาจทำให้ความกังวลของเธอเพิ่มมากขึ้น residentดมยานำยาคลายกังวลมาฉีดให้เธอก่อน จึงเป็นหน้าที่ของผู้เขียนที่จะเฝ้าดูแล monitoring และเป็นเพื่อนเธอ
ผู้เขียนชวนเธอฟังเพลงจาก notebook ที่บังเอิญวันนี้ผู้เขียนหอบลงมาทำงานด้วยเพราะคาดว่าพอมีเวลาว่าง ผู้เขียนเปิดเพลงที่มีให้เธอฟัง สักพักก็ได้ยินเสียงเธอร้องคลอเพลงตาม เพลง “ภาพลวงตา” - ดา แอนโดฟิน ผู้เขียนออกจะทึ่งในตัวเธอ เลยให้เธอร้องดังได้ตามที่เธอต้องการ... เธอร้องได้จริงๆ แต่เสียงหายเป็นช่วงๆ เธอบอกว่าตรงลำคอมันติดๆ เข้าใจว่าเธอได้ยาฉีดไปและการงดน้ำและอาหารก่อนผ่าตัดทำให้เธอคอแห้ง... ช่วงที่เสียงเธอหายไปผู้เขียนช่วยเธอร้องด้วย...หลายท่อน
(ภาพนี้เราพูดคุยกัน และผู้เขียนได้ขออัดVDOเป็นเสียงเพลงของเราสองคนไว้ด้วย)
และนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตพยาบาลดมยาของผู้เขียน... ที่มีโอกาสได้ร้องเพลงร่วมกับผู้ป่วยในห้องรอผ่าตัด ส่วนใหญ่เรามักทำให้ผู้ป่วยหลับหรือสลบ จึงมีเวลาพูดคุยกับผู้ป่วยนานๆได้น้อย ยังเคยแอบอิจฉาพยาบาลที่ ward ที่มีโอกาสได้คุยกับผู้ป่วยนานๆเลย...
วันนั้นเลยดูจะเป็นวันที่ผู้เขียนมีความสุขที่สุดอีกครั้งหนึ่งในชีวิตพยาบาลดมยา... ก่อนที่จะเข็นเธอขึ้นเตียงผ่าตัดและได้รับการดูแลตลอดการผ่าตัดอย่างปลอดภัย
ความเห็น (11)
ว้าว!! มาชื่นชมคุณพยาบาลใจดีจ้า
เวลาทำงานหรือแม้แต่ขับรถ ชอบเปิดเพลงฟังตลอดเลยค่ะ ทำให้รู้สึกว่าไม่เหงา มีเพลงเป็นเพื่อน
ดีใจแทนน้องที่ป่วยนะคะ ที่ได้เจอพยาบาลใจดี
สวัสดีค่ะ คุณชาดา ~natadee
- เพลงเป็นเพื่อนได้ตลอดเวลาจริงๆค่ะ...ไม่ว่าจะเหงาหรือไม่เหงา แถมมีบางเพลงฟังแล้วอยากจะลุกขึ้นเต้นตามก็มี... สามารถทำให้เราอารมณ์อ่อนไหวตามได้ดีจริงๆ
- ขอบคุณนะคะ
พี่ติ๋วคะ...
- จากยุคเซียมซีเสี่ยงรัก
- มาเป็นภาพลวงตา ของน้องดา เอนโดฟิน
- ถือว่าเยี่ยมเลยค่ะ อิอิ
สวัสดีค่ะ คุณน้องพิชชา
- รุ่นคุณน้องคงไม่เคยได้ยินเพลงเซียมซี เสี่ยงรักหรอกกระมังคะ....ยกเว้นว่าคุณพ่อคุณแม่จะร้องให้ฟัง
- ...พี่ฟังเพลงเก่าๆทีไรจะคิดถึงพ่อกับแม่ค่ะ
- นี่เตรียมโหลดเพลงเก่าๆไว้แล้ว...จะเอาไปให้พ่อกับแม่ร้องเกะตอนปีใหม่นี้ค่ะ...ดีนิ...อิอิ
คุณพี่ครับ
ชอบดาวมหาลัย กะ มันต้องถอน หรือเปล่าครับ
ม่วนคัก ๆ ครับพี่
...
กำหนดการไปขอนแก่นของผมเลื่อนออกไปนิดหน่อยครับ
สวัสดีปีใหม่ครับ
อ. กฤษณา
ใช่เลยค่ะ เพลงทำให้เราได้กัลยาณมิตรในขรธทำงานมากๆขึ้น ตนเองก้ได้มีโอกาสให้ผุ้มารับบริการ (ขณะที่ซักประวัติคัดกรองมาที่ห้องแพทย์แผนไทย เราก็แลกเปลี่ยนเรียนรู้เรื่องสุขภาพ ร้องเพลงโบราญของผู้สูงวัย เล่าค่าว ซอพื้นบ้านกันบ้าง แล้วแต่กลุ่มทีมา
มา อ้อเพลงเก่าๆ ส่วนมากจะมีความหมาย และไพเราะทั้งนั้นเลย
น้องหนานเกียรติ...นี่เพลงของน้องค่ะ
โดยเฉพาะเพลงนี้คับ...โดนนนน....
อ้อ...น้องหนานเกียรติ 
เวลาเจอคนไข้ที่มีฟันหน้าโยกมากๆ...เรามักแหย่กันเองด้วยเพลงปอยฝ้ายค่ะ อิอิ
...พี่แถมให้น้องอีก 2 เพลง...หนุ๊กกก...หนุก...ซ้อมไว้ร้องตอนปีใหม่นะน้องนะ
มักแล้วคับ กับ กระเทยประท้วง ของ ปอยฝ้าย มาลัยพร (คนบ้านเดียวกันคับบ....)
มักบ่คับ...อิอิ
(ปล. น้องมาขอนแก่นเมื่อไหร่...ส่งข่าวพี่ด้วยค่ะ...)
สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ คุณเบดูอิน
...ขอบคุณค่ะ...
สวัสดีค่ะ คุณท้องฟ้า
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
...ชื่นชมในงานที่คุณสามารถทำให้เสียงเพลงเข้าไปอยู่ในวิถีชีวิตคนทำงานได้ด้วยน่ะค่ะ...
มีการศึกษาเรื่อง "ดนตรีกับการรักษาโรค" ที่น่าสนใจค่ะ เลยนำมาฝาก และหากเลือกเพลงให้เหมาะกับสถาณการณ์ ก็น่าจะเกิดประโยชน์มากขึ้นนะคะ
ขอบคุณค่ะ