เวทีเสวนาของบรรดาคนเฝ้าไข้
แม่คะ
พอเฝ้าไข้ไปนานๆ ความสัมพันธ์และมิตรภาพของบรรดาญาติๆที่มาเฝ้าไข้ด้วยกันก็ค่อยๆงอกงามขึ้นเรื่อยๆ มีการแลกเปลี่ยนของกินของฝาก มีการเยี่ยมกันข้ามห้อง และแนะำนำถึงวิธีการดูแลคนไข้ มีญาติคนไข้คนหนึ่งแนะนำว่า ให้หาซื้อแป้งโยคีมาไว้เผื่อว่าเวลามีแผลที่ก้นก็ทาให้พ่อ เพราะเขาใช้กับสามีแล้วได้ผลดีมาก
ในช่วงวันหยุดยาว ดูโรงพยาบาลไม่ค่อยคึกคัก แม้ว่าจะมีญาติเข้าออกเป็นจำนวนมาก ห้องของพ่อเป็นตึกพิเศษ ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับห้องผู้ป่วยหนัก หน้าห้องจะมีเก้าอี้สำหรับญาติ หนูถูกเรียกให้ไปนั่งคุยด้วย "มาคุยกัน จะได้ไม่เบื่อ ไม่มีคนมาเฝ้าเปลี่ยนเหรอ"
น้องผู้หญิงคนหนึ่ง บ่นว่า ทิ้งงานมาเกือบเดือน เพื่อนโทรมาบอกว่า เจ้านายกำลังจะหาคนมาแทน จะเอาอย่างไร น้องตาแดงๆ "แม่......มีหนูคนเดียว แต่หนูต้องไปทำงานที่กรุงเทพ"
หญิงสาวคนหนึ่ง บอกว่า ข้างบ้านพี่ ลูกต้องลาออกจากงาน เพื่อมาดูแลแม่ แม้ว่าจะมีลูกตั้งหลายคน
"หรือ...หนูต้องลาออกจากงาน งานกำลังไปได้ดีด้วยสิ" น้องน้ำตาซึม
หนูบอกไปว่า ก็กลับไปหาเจ้านายก่อน ให้น้าดูแลแทนไปก่อน ความจริงแล้วหนูไม่เห็นน้าของน้องมาหลายวันแล้ว
"น้า.....เค้าไปต่างจังหวัด ไม่รู้จะกลับวันไหน คนอื่นๆก็ไม่มีใคร" น้องบอกต่อ
"พี่นะ........ไม่ได้ขายของมาหลายเดือน เงินก็ใกล้หมด ให้ลูกทำแทนก็ดูเหมือนไม่ค่อยสนใจงาน แฟนมานอนโรงพยาบาลหลายเดือน เข้าๆออกๆ ต้องจ้างผู้ช่วยพยาบาลจากกรุงเทพเดือนหมื่นสองมาช่วยดูแล" หญิงวัยกลางคนตัดบทขึ้น เรียกความสนใจไปที่ เรื่องต้องจ้างผู้ช่วยพยาบาลมาช่วยดูแล
"หนูไม่ไหวหรอกค่ะ เดือนละ หมื่นสอง" น้องผู้หญิงยังคงน้ำตาซึม
"ทุกปัญหามีทางออก เอาแม่ก่อน งานหาเมื่อไรก็ได้ เรามีความสามารถ" อีกคนปลอบ
"หนูกลับชอบมาเฝ้าพ่อที่โรงพยาบาล ไม่ต้องรดน้ำผัก" หญิงสาวท่าทางร่าเริงพูดขึ้น "ห้องน้ำที่นี่ก็สะดวกสบาย โทรศัพท์ก็คลื่นเต็ม ไม่เหมือนที่บ้าน โทรหาใครลำบาก" ดูหญิงสาวคนนี้ไม่ทุกข์โศกอันใด
หนูไ่ม่ค่อยได้พูดคุยอะไรมากนัก หลายคนไม่รู้ว่าหนูเป็นพยาบาลที่นี่ แต่หนูดูๆแล้วท่าทางทุกคนอิดโรย พักผ่อนกันไม่พอ บางคนมีมุ้งมากางตามทางเดิน แต่บางคนต้องนอนบนเก้าอี้ยาว โรงพยาบาลของหนูไม่มีเรือนพักญาติ ห้องเช่าราคาถูกเหมือนที่อื่นๆก็ไ่ม่มี ญาติคนไข้สามัญค่อนข้างลำบาก
แต่ที่ำลำบากไปกว่านั้น หลายคนต้องทิ้งงาน ต้องทิ้งเงิน เป็นเรื่องที่หลายคนไม่กล้าที่จะบ่น
วันนี้พี่สาว มาเยี่ยมพ่อ เราบอกกันและกันว่า "เรามีบุญวาสนาแล้วที่ได้ดูแลพ่อ ได้อุ้ม เหมือนที่พ่อเคยอุ้มเรา ได้ป้อนข้าวเหมือนที่พ่อได้ป้อนเรา ได้อาบน้ำได้เช็ดตัว เช็ดอึเช็ดฉี่ เหมือนที่พ่อเคยทำให้เรามาทั้งหมด"
เราเตรียมตัวที่จะพาพ่อกลับบ้านแล้วค่ะแม่ อาการพ่อดีขึ้นมากแล้ว
รักแม่
ลูก
6 ธ.ค. 52 : 19.32 น.
ห้องพักคนไข้
ความเห็น (13)
ดีใจด้วยค่ะป้าแดง...ขอให้คุณพ่อหายเร็วๆ จะได้กลับบ้านเสียทีนะคะ
คิดถึงป้าแดง...ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ pa_daeng
- ดีใจด้วยค่ะที่ได้ทดแทนพระคุณของพ่อและพ่อจะได้กลับบ้านแล้ว
- ขอให้คุณพ่อดีวันดีคืนนะคะ
- .................
- อ่านเรื่องราวผู้ป่วยข้างห้องและผลกระทบด้านเศรษฐกิจของการเจ็บป่วยแล้วก็เศร้าใจแทนนะคะ
- ต้องขอบคุณหลวงที่ช่วยค่ารักษาพยาบาลให้เรานะคะ เพราะแม่ก็ป่วยเป็นเบาหวานและพรรคพวกค่ะ
- ระลึกถึงเสมอ...
- ขอบคุณค่ะ...^_^
- ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจแด่ป้าแดงค่ะ...
- ขอให้คุณพ่อสุขภาพแข็งแรงไว ๆ นะคะ
สวัสดีค่ะป้าแดง ปีใหม่ไปเที่ยวไหนคะ สบายดีนะคะ
สวัสดีค่ะ
- ดีใจนะคะ
- ที่ทักกัน
- รู้สึกดีจัง
- ขอบคุณที่ระลึกถึงกัน
- สุขสันต์วันพ่อค่ะ
แม่ลาคลอดเลี้ยงลูกได้ตั้งหลายเดือน ทำไม ลูกจะลาดูแลบุพการีหลายเดือน ไม่ได้บ้างนะ
สวัสดีค่ะ ทุกๆท่าน
ขอบคุณทุกท่านค่า
สวัสดีค่ะน้องแดง
คิดถึงนะคะ
มาทักทายด้วยความคิดถึง
สวัสดีค่ะ
- ขอให้คุณพ่อหายเร็ว ๆ นะค่ะ
- น่าสงสารทั้งคนไข้ และคนเฝ้าค่ะ
- เพราะบางทีก็ไปเฝ้าแม่ที่จังหวัด ห้องพิเศษเข้าไม่ได้
เพราะคุณแม่เป็นคนไข้หนักต้องนอนใกล้ ๆ เคาร์เตอร์พยาบาล
ตัวเองยังต้องนอนใต้เตียงคนไข้ ทั้งฝุ่นทั้งยุง แต่น้ำใจญาติคนป่วย
เยอะเหลือเกินค่ะ เพราะทั้งผ้าห่ม เสื่อ สารพัดจะเอาให้ มากกว่า
คนในวงการเดียวกันเสียอีกค่ะ
(ช่วงบ่นให้คนสายงานเดียวกัน 555 ขำไม่ออกเลย)
- สวัสดีค่ะคุณ padaeng คนสวยแซ่เฮ
- มาชื่นชมในความเป็นลูกกตัญญู ดูแลพ่อ - แม่ ในยามที่ท่านเจ็บป่วย
- ความกตัญญูกตเวทีเป็นพื้นฐานแห่งความสำเร็จ นะคะ
- คนเฝ้าไข้ก็ต้องรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
- ขอบคุณค่ะ
คิดถึง นะคะ ป้าแดง