จิตตํ ทนฺตํ สุขาวหํ

เห็นป้ายไม้เก่าๆ วางอยู่ระเบียงหน้าห้องหลายวัน
ก้มมองดู มีแผ่นหนึ่งเขียนเป็นพุทธศาสนสุภาษิตว่า
จิตตํ ทนฺตํ สุขาวหํ จิตที่ฝึกฝนดีแล้วย่อมนำความสุขมาให้
จึงนึกถึงสมัยก่อนที่เคยสอนเด็กๆนานมาแล้ว (หลักสูตรเก่ามากๆ)
เคยให้ท่องอยู่เป็นประจำทุกวัน หลังจากท่องสูตรคูณ ท่องอาขยาน
และร้องเพลงเด็ก

สอนเด็กแล้วก็สอนตัวเองอยู่เสมอมา ดูแลจิต ฝึกจิตให้คิดดี พูดดี ทำดี
โดยเฉพาะความคิดนั้นสำคัญมาก จะระแวดระวังไม่คิดร้ายกับใครๆ
เพราะการคิดร้ายต่อผู้อื่นก็เท่ากับการทำร้ายตัวเอง

บันทึกธรรมะของหลวงพ่อชุมพล พลปญฺโญ กล่าวไว้ว่า

ความคิดร้ายต่อผู้อื่นนั้น
จะทำร้ายตัวเราเองเป็นอันดับแรก
ของเลวนั้นตั้งอยู่ที่ใด ที่นั้นจะเดือดร้อน
ถ้าความคิดเลวร้ายตั้งขึ้นมาที่ใจเรา
ใจจะถึงความเจริญสุขได้อย่างไรเล่า
ของเหม็นตั้งอยู่ที่ใดที่นั้นจะเหม็นคลุ้ง
ถ้าความคิดที่เหม็นคลุ้งตั้งขึ้นในใจเรา
ใจเราย่อมเหม็นคละคลุ้ง
อย่าให้ของสกปรกโสโครกตั้งขึ้นในใจตน
ถ้าใจมีของโสโครกจะสดชื่นได้หรือ
ธรรมะของพระพุทธเจ้าน้อมไปในการไม่เบียดเบียน
นั่นคือการล้างสิ่งโสโครก
อย่ารักษาแต่ความสะอาดของร่างกาย
ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว
ใจนั้นสำคัญมากนัก (จากหนังสือทิศ ๑๑ บทที่ ๑๑๒)

บทที่ ๔๓ กล่าวว่า

         จิตที่ฝึกดีแล้วนำสุขมาให้
         ในสิ่งที่ฝึกได้ทั้งหลาย มนุษย์นั้นฝึกได้ดีเลิศ
         ท่านที่ฝึกตนนั้นมีค่าที่สุด ฝึกตนก็คือฝึกจิต
         เพราะจิตเป็นกายนายเป็นบ่าว
         แม้ร่างกายดี ถ้าจิตเสีย ทุกอย่างจะพังทลาย
         ถึงมีทุกอย่าง ถ้าจิตเสียจะเสียหมด
         เกิดมาแล้วอย่าปล่อยตัวเองไปส่งเดช
         ควรฝึกจิตด้วยศีล สมาธิ ปัญญา
         ผู้ฝึกจิตย่อมมีค่ามากขึ้นทุกวัน
         อย่าปล่อยเวลาไปเปล่า
         กรรมฐานทั้งหลายควรค่าแก่จิตมนุษย์
         จงฝึกสมาธิ จงเจริญกรรมฐาน
         คุณค่าของจิตจะเพิ่มขึ้นนำไปสู่ความประเสริฐ
         มนุษย์ผู้ฝึกตนแล้วมีค่าที่สุด

เขียนใน GotoKnow โดย ครูนาย
ใน ธรรมะ และ คำพ่อสอน

คำสำคัญ (Tags): #ธรรมะ#พัฒนาจิต#ร.ป.ค.๑๕

หมายเลขบันทึก: 317745เขียนเมื่อ 2 ธันวาคม 2009 22:08 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:59 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน