วันนี้ได้มามีโอกาสประชุมเรื่องการพัฒนาระบบส่งต่อ กลับรพ.พุทธชินราช ซึ่งมีความตั้งใจดีในการพัฒนาเพื่อลดความแออัด และปัญหาห้องผ่าตัดไม่พอ แย่งกันใช้ในรพ.พุทธชินราช ก็มีการพยายามระบายการดูแลคนไข้ตา มาที่รพ.บางระกำ เริ่มเรื่อง Gen Surgery ที่รพ.วังทอง ส่วนรพ.นครไทยไม่สามารถทำให้หมอเฉพาะทางอยู่ได้นานหรอก ฟังแล้วเศร้า และก็ทำใจครับโดนว่าแบบนี้ มา 5-6 ปี แล้ว แต่ก็สู้ๆ น่ะ พยายามขอร้องพี่ว่าอย่าลืมนครไทย น่ะ ครับ มันไกล ส่งต่อก็ยาก ห้องผ่าตัดก็มีความพร้อมอยู่แล้ว จะได้กุศลมากๆ ก็ต้องพยายามกันต่อไปที่จะทำงานอย่างเชื่อมโยง มองเชิงบวกข้ามปัญหาเล็กๆ น้อยๆ จุกจิกที่จะพบ เพราะต้องใช้เวลาในการสื่อสาร และปรับทัศนคติ ที่ต้องใช้เวลามากพอสมควร กว่าจะไปที่จะพบกับความสำเร็จ และสิ่งดีๆ คงจะต้องพยายามทำงานไป เรียนรู้ไปหลายสิ่งหลายอย่างก็จะดีขึ้นเอง
พยายามนะครับ ระบบส่งต่อ อย่ามองว่าจะส่งผู้ป่วยที่ยากไป รพที่ใหญ่ อยากให้ รพ. เล็ก มองอีกมุมว่า จะพัฒนา หรือเตรียมการรองรับผู้ป่วยที่ไม่จำเป็นต้องนอนรักษาต่อที่ รพ.ใหญ่ได้อย่างไร เช่น กรณีที่ end of life หรือ กรณี no definit treatment เมื่อ รพ.ใหญ่ plan เรื่อง supportive or symtomatic care มาแล้ว รพ.เล็ก ทำอย่างไรให้เป็น best supportive care ได้ อย่างไร จะเป็นการช่วยประชาชนอย่างยิ่ง ช่วยๆกันนะครับ ขอเป็นกำลังใจครับ
แค่ได้คุยกันบ้าง อะไรก็ดีขึ้นแล้ว ไม่ยาก