อย่ากำหนดชีวิตให้ผู้อื่น

การเรียนในสิ่งที่สอดคล้องกับพรสวรรค์ของบุคคลย่อมได้ผลสำเร็จสูงสุด

เราทุกคนล้วนเกิดมากับความอัจฉริยะ

ในบางเรื่อง ในบางสิ่ง...เมื่อเติบโตขึ้น  การส่งเสริมพรสวรรค์นั้น ๆ

อาจไม่สอดคล้องกับสิ่งพิเศษของแต่ละบุคคล

หลายคนฝืนและอยากให้ลูกเป็นหมอ เพียงเพราะหมอมีรายได้ดี

และมีหน้ามีตาในสังคม โดยไม่เคยถามว่า

จริง ๆ แล้วลูกอาจจะอยากเป็นศิลปินมากกว่ามั๊ย

หลายคนฝืนให้ลูกเป็นนักกีฬา เป็นนักธุรกิจ

หรือเป็นอะไรหลายอย่างอย่างที่ใจเราอยากให้เป็น

แต่ได้หันมาถามหรือไม่ว่าเขาอยากเป็นอะไร

ความหวังดีของพ่อแม่ เป็นส่วนหนึ่งแต่ชีวิตลูกก็เป็นอีกส่วนหนึ่ง

พ่อแม่คือผู้ให้กำเนิดและฟูมฟัให้ลูกเติบโต

แต่ชีวิตของลูก ย่อมเป็นของลูก

วันที่พ่อแม่จากไป คือวันที่ลูกต้องดำเนินชีวิตเขาต่อไป

หากพ่อแม่เลือกที่จะขีดทางไว้ให้ลูก ลองถามตัวเองว่า..

หากเส้นทางและเวลาที่เหลือของลูก

จะต้องเดินโดยเขาไม่มีความสุข ลูกจะเป็นอย่างไร..

และพ่อแม่จะรู้สึกอย่างไร เมื่อรู้ว่าลูกไม่มีความสุข

....

ถ้าเป็นไปได้ในความรู้สึกของพ่อแม่ด้วยความหวังดี

แต่ความหวังดีอาจจะย้อนกลับมาทำร้ายลูกโดยที่เขา

ไม่ตั้งใจก็ได้ แต่ในบางครอบครัวพ่อแม่จะใช้วิธีบังคับให้

ทำตามใจปรารถนาของพ่อแม่ ลูกจำเป็นต้องทำและถ้าเมื่อไหร่

ที่เขามีโอกาสได้อยู่กับเพื่อนเขาจะเป็นอีกคนที่พ่อแม่ไม่อาจคาดถึง

ซึ่งในยุคนี้เกือบจะทั้งหมดก็ว่าได้ อ่านแล้วก็ลองมองย้อนดูว่า...

ครอบครัวเราเป็นแบบนั้นหรือไม่....

[จำปาดะน้อย]

ครอบครัวเดี้ยน เลี้ยงดูแบบสบาย ๆ สไตล์เตี่ยเรา อะไรก็ได้แต่ต้องมีความรับผิดชอบ ดูแลตัวเองได้