ความประทับใจในงานบวชพี่ชาย

พี่ชายบวช

          จากที่พี่ Ka-PooM ได้แนะนำพี่ชายของหนูให้บวช เพื่อขอขมาพ่อแม่ญาติพี่น้อง ท่านได้เข้าไปอยู่ในวัดป่าแห่งหนึ่งดังที่หนูได้เขียนไว้ในบันทึกฝากพี่ชายไว้กับหลวงปู่

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 22 พฤศจิกายน 52 หลวงปู่ก็เห็นควรว่าให้เข้าสู่พิธีบวชได้ เป็นงานบวชที่เรียบง่ายที่บ้านไม่ต้องจัดเตรียมสิ่งใด มีเพียงเตรียมสำรับไปถวายพระตอนเช้า ที่วัดตามปกติ หลังยกสำรับเช้า หลวงปู่บอกญาติโยมในศาลาว่า

          “วันนี้มีพิธีบวชพระ 3 รูป มาร่วมพิธีบวชกันนะ การที่คน ๆ หนึ่งจะมีศรัทธามาบวชหน่ะ มันหายาก  บวชตามประเพณี เฉย ๆ หลวงปู่ไม่รับ มันต้องมีศัรทธาจริง ๆ บวชแล้วก็ต้องมาอยู่ป่าอยู่เขา หลวงปู่ก็ไม่ได้ประกาศให้ใครมาบวช แต่นี่เขามาของเขาเอง จะมากำหนดวันบวช กำหนดวันสึก อย่างนี้หลวงปู่ไม่เอา ต้องมีศรัทธาจริง ๆ นี่เป็นบุญใหญ่”

 ฟังแล้วรู้สึกปีติ ในความเมตตาของหลวงปู่ และความเสียสละของพี่ชาย ที่ทำให้ญาติ ๆ ได้มาร่วมพิธีบวชอันศักสิทธิ์

          ประมาณเก้าโมงกว่า ๆ หลังทานอาหารเสร็จ แต่ละคนเดินขึ้นมาที่ศาลา พี่ Ka-PooM เมตตาโทรมาหาหนู และกล่าวอนุโมทนาบุญใหญ่กับผ้าขาวผู้เป็นพี่ชายของหนู ท่านปีติมาก ขอบพระคุณพี่ Ka-PooM มาก ๆ นะคะ

          พอเข้าสู่พิธีบวช ทั้งศาลาเงียบสงบ มีเพียงเสียงสวดบทต่าง ๆ ว่าด้วยคำกล่าวขอบวชตามพิธีพระ แล้วท่านก็ให้ไปเปลี่ยนจากชุดผ้าขาวเป็น ชุดของพระ ระหว่างนี้หลวงปู่ท่านเอ่ยถามขึ้นมาว่า

“บวชที่นี่มากี่รูปแล้วนะ”

พระเลขาท่านตอบว่า “10 รูปครับ”

แล้วท่านก็ชี้แจงว่า

"เมื่อก่อนไม่ได้รับบวช ต้องไปบวชที่สกลนครแล้วค่อยมาอยู่ที่นี่ แต่พอมีพระรูปหนึ่งท่านมาปวารณาตน และชี้แจงว่าทำได้หลวงปู่จึงอนุญาต"

 หลวงปู่เอ่ยอีกว่า

 “นี่เทวดามาอนุโมทนาบุญเยอะ เอ้าตั้งใจ ๆ”

พอผ้าขาวทั้งสามท่านเป็นชุดพระแล้ว พอพระพี่ชายเดินมาเป็นรูปสุดท้ายเป็นภาพที่ประทับลงในใจหนู เป็นภาพที่งดงามมากในความรู้สึก หนูรู้สึกได้ว่า พ่อที่ท่านนั่งอยู่ข้าง ๆ ท่านก็เป็นสุขเช่นกัน

          ท่านดำเนินพิธีบวชต่อไป ระหว่างพิธีหลวงปู่เมตตาเอ่ยบอกลูกพี่ลูกน้องหนูว่า

 “ขึ้นไปถ่ายรูปด้านบนได้ แต่ให้ขอโอกาสพระพุทธเจ้า และพระผู้ใหญ่ท่านก่อน จะได้เก็บเป็นความทรงจำ”

 รู้สึกประทับใจในความเมตตาท่านมาก ประมาณสองชั่วโมง พิธีเสร็จสิ้นลง เหล่าญาติมิตรกราบลาหลวงปู่ ออกจากศาลา หลวงพี่ท่านจึงเดินมาหาญาติ แล้วถ่ายภาพครอบครัวเก็บไว้

          โดยปกติหลวงพี่ท่านไม่ชอบถ่ายภาพ แต่ครั้งนี้ท่านลงมาถ่ายภาพกับญาติที่มาร่วมพิธี และอยู่ส่งทุกคนจนขึ้นรถกลับ

หลวงพี่ท่านเบิกบานสดใสมาก ๆ แววตามุ่งมั่น มีความสุข เป็นสิ่งที่โยมน้องสาวอย่างหนู ปีติน้ำตาคลอแทบทุกครั้งที่มองเห็นท่าน และทุกครั้งที่ระลึกถึงท่าน

เป็นเช่นนี้เองที่เขาเรียกกันว่า มีลูกชายให้บวชจะได้เกาะชายผ้าเหลือง เพียงแค่ท่านเดินเข้าสู่เส้นทางนี้อย่างมุ่งมั่นและตั้งใจ โยมน้องสาวอย่างหนูก็รู้สึกปีติเป็นอิ่ม ๆ ยากจะอธิบาย

          กราบขอบพระคุณพี่ปุ๋ม มาก ๆ ค่ะ เพราะพี่ปุ๋ม พี่ชายจึงได้เดินสู่เส้นทางนี้อย่างมุ่งมั่นและตั้งใจ ทำให้วงศาคณาญาติทั้งหลายของหนู ได้มีโอกาสร่วมบุญใหญ่อย่างเป็นสุข สงบ เรียบง่าย สาธุค่ะ