เล่าเรื่องพ่อ
แม่คะ
หนูไม่ได้จดหมายถึงแม่เสียนาน ตอนนี้พ่อต้องนอนโรงพยาบาลค่ะ
เมื่อ 26 วันก่อน พ่อมีอาการเพ้อมาก เดินออกนอกบ้านไป แล้วหกล้ม ซ้ำแล้วซ้ำอีก พ่อบอบช้ำมาก หนูสังเกตว่าเมื่อใกล้จะถึงวันพระที่ไรไม่รู้เป็นอะไร พ่อจะมีกำลังมากเป็นพิเศษ พ่อจะเปิดประตูลูกบิดที่พ่อไม่เคยเปิดได้แต่วันนั้นพ่อเปิดได้ พ่อจะถอดกลอนประตูอันใหญ่ได้ในวันนั้น แล้วพ่อก็ออกนอกบ้านตอนตีสองกว่าตอนที่พวกเรานอนเฝ้าพ่อเริ่มหลับสนิท พ่อล้มพาดกับขอบรั้วที่เป็นปูนซิเมนต์ ตื่นเช้าพ่อยังพยายามที่จะลุกเดิน พอลุกได้ก็ล้ม คุณหมอให้ยานอนหลับอย่างแรงไปให้พ่อกินแต่พ่อไม่ยอมหลับ วันถัดมาพ่ออ่อนเพลียมาก กลืนอะไรไม่ได้ น้ำลายเต็มปากต้องคอยดูดน้ำลายให้ตลอด หนูจึงขอรถโรงพยาบาลไปรับพ่อมานอนให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาล
พอมาอยู่โรงพยาบาล หนูพยายามป้อนรังนกให้พ่อแต่ก็กลืนไม่ค่อยได้ จะกินได้ประมาณครั้งละ สามสี่ช้อน พลังงานพ่อได้จากน้ำเกลืออย่างเดียวเลย แต่อาการพ่อก็ทรงๆ ผลการตรวจเลือดของพ่อ ดีมาก ระบบภายในของพ่อดีมาก จนคุณหมอไม่สามารถอธิบายได้ว่า เกิดอะไรกับพ่อ แม้แต่ผล CT สมองของพ่อก็ดีมาก
วันที่ 15 ของการนอนโรงพยาบาลของพ่อ พ่อเริ่มซึมและตามมาด้วยการมีไข้ เจ้านายให้หนูไปดูงานเพราะเห็นว่าอาการของพ่อปกติดี พ่อก็ไม่เพ้ออะไร แต่พอหนูตัดสินใจว่าจะไป พ่อก็กลับมีไข้ ซึม ปัสสาวะมีเลือดไหลออกมา อาการน่าวิตกมาก พี่สะใภ้แนะนำให้หนูเก็บบ้านเตรียมงานให้พ่อ แต่หนูรู้ว่าพ่อ คงไม่เป็นอะไรหรอก พ่อหนังเหนียวหนูมักจะบอกกับใครๆอย่างนี้ พี่สาวรีบไปทำสังฆทานให้พ่อ น้องสาวพ่อก็ไปนิมนต์พระมาสวดบังสกุลเป็นบังสกุลตายให้พ่อ ทุกคนดูเหมือนจะเตรียมตัวตรียมใจในการจะสูญเสียพ่อ จนตอนเย็นหลังจากได้ผลการเพาะเชื้อ คุณหมอจึงให้ยาฆ่าเชื้อแก่พ่อ อาการไข้ของพ่อเริ่มดีขึ้น ในวันถัดมา พี่สะใภ้แนะนำให้หนูแปะ cool fever หนูก็ทำตาม หลังจากได้ยาฆ่าเชื้อพ่อเริ่มอาการดีขึ้น
เมื่อพ่ออยู่โรงพยาบาลได้ 20 วัน โดยไม่ได้กินอะไรเลย แต่อาการก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลง คงมีแต่อาการเพลียที่ไม่สามารถลุกขึ้นได้ คุณหมอฝังเข็มให้พ่อ เพื่อช่วยเรื่องการกลืน แต่ดูเหมือนไม่เป็นผล คุณหมอเริ่มไม่ทำต่อ คงให้ทำกายภาพเท่านั้น หนูเริ่มปรึกษากับคุณหมอ ในการใส่สายทางหน้าท้อง เพื่อให้อาหารพ่อ ตามแผนที่เคยพูดคุยกัน แต่คุณหมอให้ลองใส่สายทางจมูกก่อน ไม่น่าเชื่อ พ่อให้ความร่วมมือดีมาก พ่อจึงเริ่มได้อาหารทางสายยาง วันนี้เป็นวันที่สามที่ได้อาหารทางสายยาง แต่........ดูเหมือนพ่อผอมลง แต่ตัวยังหนักเหมือนเดิม
ตอนนี้ คุณหมอยังคงให้น้ำเกลือ และสารอาหาร พวกโปตัสเซียม แมกนีเซียม เพื่อชดเชยให้พ่อที่กินอะไรไม่ได้ หนูยังคงให้พ่อกินรังนกเพื่อเพิ่มน้ำตาลให้พ่อ หมดบ้างไม่หมดบ้าง แต่ดูเหมือนพลังของพ่อจะกลับมาเหมือนเดิม พ่อเริ่มมีอาการเพ้อ และเริ่มพยายามลงจากเตียง หนูต้องขอยานอนหลับให้พ่อ เพราะเกรงว่าพ่อจะดึงสายต่างๆออก แต่พ่อก็หลับไม่ได้นาน อากาศที่นี่เริ่มหนาว แต่พ่อไม่ยอมห่มผ้า ให้เอาออก ขณะที่ที่หนูกำลังเขียนจดหมายถึงแม่ พ่อกำลังหลับ เพราะหนูแอบให้พ่อกินยานอนหลับ
หนูลืมบอกแม่ไปว่า พ่อถามถึงแม่ตลอดเลยว่าแม่ตื่นหรือยัง แม่ได้ทานข้าวหรือยัง แม่กลับหรือยัง แม่ช่วยสวดมนต์ให้พ่อด้วยนะคะ
คิดถึงแม่มาก
ลูก
22 พ.ย. 52 : 13.08
ห้องคนไข้(พ่อ)
ความเห็น (10)
- พี่เคยมีประสบการณ์เฝ้าไข้อย่างนี้
- แล้วก็เคยเสียใจกับอะไรหลายอย่างที่ตัดสินใจทำ
- ความอ่อนล้าที่ต้องเผชิญยามพักผ่อนไม่พอทำให้สติอ่อน
- จะส่งผลให้อะไรที่ไม่ต้องการกลายเป็นผลได้ง่าย
- .........
- จึงขอส่งกำลังใจมาให้คนเฝ้าไข้
- .........
- อยู่กับปัจจุบันขณะให้มากๆไว้นะคะ
- เพื่อให้เรื่องดีๆที่ต้องการเกิดตามมาค่ะ
- ........
- ด้วยความห่วงใย
ป้าแดงขา
มาเฝ้าพ่อด้วยคนค่ะ
ระลึกถึงเสมอนะคะ
มาเป็นกำลังใจและขอส่งใจมาเฝ้าไข้ด้วยคนครับ
แวะมาเยี่ยมครับ
สวัสดีค่ะป้าแดง ส่งกำลังกาย ใจ ให้ป้าแดง ให้คุณพ่อ อีกแรงหนึ่งนะคะ ระลึกถึงป้าแดงเสมอค่ะ
ป้าแดงจ๋า....
พอลล่าส่งกำลังใจให้ป้าแดงเสมอนะคะ
คิดถึงป้าแดงคะ
สวัสดีค่ะ
สังขาร มีวันเสื่อมไปเป็นธรรมดา นะคะ ให้ยารักษากาย แล้วเพิ่มยารักษาใจด้วยสิคะ ความอบอุ่นจากลูกๆ และธรรมะน่ะค่ะ หาธรรมะดีๆ มาให้ท่านฟัง อาจจะช่วยด้านจิตใจได้เยอะนะคะ (พระสารีบุตรเทศน์สอนเรื่อง "กายป่วย จิตไม่ป่วย")
ป้าแดงขา..
ส่งใจมาเยี่ยมเช่นกันค่ะ
ดูแลสุขภาพตัวเองมากๆ นะคะ
คิดถึง...และเป็นห่วงป้าแดงจ้า....
ส่งกำลังใจมาให้ป้าแดงค่ะ
ดูแลพ่อแล้วอย่าลืมดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะคะ
pa_daeng ค่ะ..ตามมาอ่านเรื่องราวเก่าที่ป้าแดงเขียนไว้..น้องห่างG2Kไปนานทำให้ตกข่าว..ป้าแดงเข้มแข็งนะคะ..ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ