โจน จันได : ผู้มีชีวิตง่ายและงาม
ชายร่างกำยำ กายกร้านแดด สวมเสื้อยืดเก่าคร่ำคร่า สีมอซอเช่นเดียวกับกางเกงเลที่สวมใส่ เดินเท้าเปล่านำหน้าไปยังบ้านดินที่อยู่บนยอดเนินเขา บ้านดินที่เขาอาศัยอยู่กับลูกและภรรยาชาวอเมริกัน
โจน จันได คือชายผู้นั้น ลูกชาวนาแห่งยโสธร ผู้บุกเบิกและก่อตั้งศูนย์พันพรรณ ชุมชนแห่งการพึ่งตนเอง ที่พำนักของผู้คนที่ต้องการใช้ชีวิตง่าย ๆ
“ชีวิตมันเป็นเรื่องง่าย ๆ ไม่ต้องทำให้มันยาก” ปรัชญาชีวิตที่ผ่านการตกผลึกของเขา
เขาเรียนหนังสือจนจบ ป.๗ รุ่นสุดท้าย ก็มาบวชเป็นสามเณรในกรุงเทพฯ อาศัยเรียนการศึกษานอกโรงเรียน จนกระทั่งจบการศึกษาผู้ใหญ่มัธยมศึกษาตอนปลายที่วัดสัมพันธหงษ์ แล้วก็ลาสิกขาไปเรียนนิติศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยรามคำแหง เรียนได้ราว ๓ ปี ก็เริ่มถามตัวเองว่า “เรียนไปทำไม เรียนไปเพื่ออะไร” ในที่สุดก็ตัดสินใจหันหลังให้กับการศึกษา พาตัวเองไปอยู่เชียงใหม่ เงินที่พอมีอยู่นำไปซื้อที่ดินจนหมด
อยู่ที่นั่นไม่ได้กินข้าวเป็นเดือน เพราะไม่มีเงินซื้อ กินหน่อไม้ กินผัก แรก ๆ ปลูกปลูกผักบุ้งเพราะอายุเก็บเกี่ยวสั้น ได้กินเร็วกว่าผักอย่างอื่น แล้วปลูกข้าวโพด ปลูกผักไว้กินกิน ปลูกเสร็จไม่มีอะไรทำ ก็เดินเล่นตามป่า ขึ้นเขา ชีวิตวนเวียนอยู่อย่างนี้ราว ๗ เดือน เป็นที่มาของปรัชญาชีวิต “ชีวิตมันเป็นเรื่องง่าย ๆ”
“...ชีวิตมันเป็นเรื่องง่าย ๆ แต่เราทำให้มันยาก เราใช้เวลาไม่มากนักในการทำมาหากิน มันเหลือกินแล้ว แต่ว่าเราใช้เวลาเยอะมากในการหาเพื่อครอบครัว เราทำให้ชีวิตซับซ้อน จนไม่มีเวลาคิดถึงตัวเอง คิดถึงแต่เรื่องงาน หาเงิน ใช้เงิน ทำงานหนักไม่มีเวลาพัก ไม่มีเวลากิน ทำงานหนักขนาดนี้ ทำไมไม่ทำชีวิตให้ง่าย เรื่องชีวิตนี้มันง่าย ทำไมต้องทำให้มันยาก...”
เขาตอกย้ำความง่ายของชีวิต เมื่อครั้งที่กลับคืนสู่ท้องทุ่งอีสานบ้านเกิดเมืองนอน ก่อนที่จะมาลงหลักปักฐานที่ศูนย์พันพรรณ ว่า
“...ผมเคยลองไปทำนา ทำแค่ปีละ ๒ เดือน ได้ข้าวมา ๔ ตัน ปีนึงคน ๖ คนกินข้าวไม่ถึงครึ่งตัน ที่เหลือก็ยังได้ขาย บ้านก็ทำเป็นบ้านไม้ไผ่ อยู่ได้สบายไม่มีปัญหา ใช้เวลารดน้ำผักวันละ ๓๐ นาที มีผักเลี้ยงคน ๖ คนต่อวัน ยังมีเหลือพอเอาไปขายที่ตลาดอีก ได้เงินวันละห้าสิบวันละร้อย มีบ่อปลา ๒ บ่อ ก็รู้สึกว่าทำไมชีวิตมันง่ายอย่างนี้ ไม่มีอะไรยากเลย...”
อย่างไรก็ตามวิถีชีวิตที่เขาดำรงนั้น แม้จะดูไม่ผิดแผกไปจากชาวบ้าน แต่เขาก็ไม่ได้อยู่แบบชาวบ้าน
“...ผมกลับไปอยู่บ้าน แต่ไม่ได้อยู่แบบชาวบ้าน ชาวบ้านส่วนใหญ่เขาปลูกเพื่อขาย ยิ่งทำก็ยิ่งไม่เหลืออะไร ยิ่งปลูกก็ยิ่งมีหนี้ ทันทีที่คิดจะลงทุน ต้องหาเงินไปจ่ายค่าเมล็ดพันธุ์ ค่ายา ค่าปุ๋ย เริ่มต้นจากการเป็นหนี้ แล้วก็เสี่ยงเพราะปลูกผักจะได้หรือไม่ได้มันขึ้นกับดินฟ้าอากาศ โรคและแมลง ขึ้นอยู่กับคนที่มารับซื้อ ชาวไร่ชาวนาจึงอยู่ในสถานะของนักการพนันที่แย่ที่สุด ไม่มีโอกาสที่จะลืมตาอ้าปากได้ ถ้าปลูกเพื่อขายเราจะติดกับดักทันที คนที่คิดจะปลูกเพื่อขาย ไม่มีใครรวย ไม่มีใครไม่เป็นหนี้...
...ที่ผมปลูก ปลูกเพื่อกิน พริก มะเขือ หอม กระเทียม ปลูกไว้แค่ไม่เกินอย่างละ ๕ ต้นก็อยู่ได้แล้ว กินไม่เคยหมด เหลือเก็บไปขายก็ยังได้เงินสองร้อยสามร้อยบาทต่อวัน อย่างกระจอกที่สุดก็ห้าสิบบาท ในสายตาคนทั่วไปเงินห้าสิบบาทอาจไม่มีค่าอะไรเลย แต่ครอบครัวไม่มีค่าใช้จ่าย เงินห้าสิบบาทถือว่ามากแล้ว...
...ผมต้องการให้ชีวิตง่ายและสุขขึ้น ชีวิตเราสั้นมาก จะใช้ชีวิตบนโลกนี้ไปเพื่ออะไร เราควรหาความสงบสุข หาความง่ายให้ตัวเอง ให้มีเวลาอยู่กับตัวเอง อยู่กับครอบครัวมากขึ้น...”
โจน จันได เชื่อเรื่องการพึ่งตนเอง เชื่อว่าคนจะมีความสุขได้ก็ต่อเมื่อเขาสามารถพึ่งตนเองได้ สามารถที่จะเข้าถึงปัจจัยสี่ได้โดยง่าย แต่สังคมเปลี่ยนไป ผู้คนเข้าถึงปัจจัยสี่ได้ยากขึ้น แพงขึ้น ชีวิตเป็นอยู่ยากขึ้น
“..ผมมีความเชื่อว่าชีวิตที่พัฒนาที่ดีที่สุด ชีวิตที่มีความสุขที่สุดคนต้องเข้าถึงปัจจัยสี่ได้ง่ายที่สุด แต่ทุกวันนี้รู้สึกว่ามีแต่จะแย่ลง...
...ทุกวันนี้คนกว่าจะได้บ้านหลังหนึ่ง ต้องทำงานเก็บเงินเป็นยี่สิบสามสิบปี อาหารก็แพง และไม่มีความปลอดภัยเลย ชีวิตผู้คนทุกวันนี้หาสิ่งที่เป็นสาระไม่ได้ ทำไปด้วยความงมงาย ไม่รู้เรื่องรู้ราว ทำชีวิตให้ยากขึ้น จนลืมไปว่าชีวิตเกิดมาทำไม ครอบครัวเป็นยังไง มีความสำคัญยังไง ธรรมะคืออะไร ความสุขเป็นยังไง ไม่มีใครสอนเลย คนมีแต่ซื้อ ๆ ๆ ๆ เพื่อจะให้มีความสุข แต่ถามจริง ๆ ว่ามันใช่ไหม...
...สุดท้าย เราก็เลยกลับมาชีวิตว่า ชีวิตที่มีความสุข คือชีวิตที่ง่าย บริโภคน้อยลง พึ่งตนเองได้ เราก็เลยกลับมาที่ปัจจัยสี่ อาหาร บ้าน ผ้า และยา...
...อย่างการมีอาหาร คนทำงานในเมืองวันละ ๘-๑๒ ชั่วโมงแต่ไม่พอกินสำหรับคนเดียว ทำเพื่ออะไรกัน ผมทำสวนวันละ ๓๐ นาที ปลูกและรดน้ำผัก ผมมีอาหารเลี้ยงคน ๗-๘ คนได้สบาย เวลาที่เหลือพักผ่อน ทำในสิ่งที่อยากทำ อยู่กับครอบครัว หาความสุขให้ชีวิต ง่ายมากเลย นี่คือความง่าย...”
ภาพประกอบจาก internet
ความเห็น (42)
สวัสดีครับพี่หนานเกียรติ
ชอบมากๆๆๆๆ ครับ ชายคนนี้คุณโจน จันได ยิ่งผมอ่านสัมภาษณ์ใน a day แล้วคล้อยตามเลยครับ เชื่อเลยว่าเรานี้ทำชีวิตให้ยากจัง ^^
อ่านชีวิตและแนวคิดแกแล้วก็เพลินนะพี่ ชอบที่แกพูดถึงการรักษาเมล็ดพันธุ์แท้ๆของพืชครับ...มันจริงว่ะ ^^
เดย์...ไปนอนไป๊...อิอิ
โจน จันได
กู้ ศักดิ์ศรี
เพราะได้เมียเป็นฝรั่ง
แต่ที่ขอนแก่น
สาวๆ อีสาน ได้ ผัวฝรั่ง กันมากครับ แบบนี้ ขาดทุนการค้า
เคยเห็นออกรายการเจาะใจเมื่อหลายปีก่อน
เพิ่งทราบว่าอยู่เชียงใหม่
เป็นชีวิตที่พอเพียง แบบเฮ็ดอยู่ เฮ็ดกิน แบบภูมิปัญญาไทยอีสาน
ขอบคุณคุณหนานเกียรติที่นำมาบอกให้ทราบ
สวัสดีครับ น้องเดย์ adayday
สวัสดีครับพี่หนานเกียรติ
ชอบมากๆๆๆๆ ครับ ชายคนนี้คุณโจน จันได ยิ่งผมอ่านสัมภาษณ์ใน a day แล้วคล้อยตามเลยครับ เชื่อเลยว่าเรานี้ทำชีวิตให้ยากจัง ^^
อ่านชีวิตและแนวคิดแกแล้วก็เพลินนะพี่ ชอบที่แกพูดถึงการรักษาเมล็ดพันธุ์แท้ๆของพืชครับ...มันจริงว่ะ ^^
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
ชีวิตพีโจมันส์สุดยอดจริง ๆ ครับ
แกทำเรื่องง่าย ๆ ได้ยิ่งใหญ่มาก
สัวสดีน้องพรทั้งหล้า ♥paula ♥ที่ปรึกษาตัวน้อย✿
เดย์...ไปนอนไป๊...อิอิ
น้องนอนมั่งรึเปล่าเนี่ย...
สวัสดีครับ คุณครูอี๊ด
สวัสดีค่ะ...น้องหนานเกียรติ
ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงตัวจริงนะคะ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
ใช่ครับ พี่โจ ตัวจริงเสียงจริงเลยครับ
สวัสดีครับ นาย ศุภรักษ์ ศุภเอม
โจน จันได
กู้ ศักดิ์ศรี
เพราะได้เมียเป็นฝรั่ง
แต่ที่ขอนแก่น
สาวๆ อีสาน ได้ ผัวฝรั่ง กันมากครับ แบบนี้ ขาดทุนการค้า
ขอบคุณคุณหมอที่แวะมาเยี่ยมครับ
ที่ศูนย์พันพรรณ ชียงใหม่ มีฝรั่งมาอยู่เพียบเลยครับ บางคนมาอยู่เป็นเดือน ๆ เพื่อเรียนรู้การใช้ชีวิตแบบง่าย ๆ
แหะ แหะ เป็นเมียฝรั่งมันโก้ดีครับคุณหมอ ผู้สาวเลยมักครับ...
สวัสดีครับ อาจารย์ พรชัย
เคยเห็นออกรายการเจาะใจเมื่อหลายปีก่อน
เพิ่งทราบว่าอยู่เชียงใหม่
เป็นชีวิตที่พอเพียง แบบเฮ็ดอยู่ เฮ็ดกิน แบบภูมิปัญญาไทยอีสาน
ขอบคุณคุณหนานเกียรติที่นำมาบอกให้ทราบ
ขอบคุณอาจารย์ที่แวะมาเยี่ยมครับ
ตอนนี้พี่โจเดินทางน้อยลง ออกสื่อน้อยลง แต่งานในพื้นที่ขยายทั้งคุณภาพและปริมาณ
เมล็ดพันธุ์ที่พี่โจสะสม ถูกแจกจ่ายไปทั่วประเทศ ขณะที่เป็นแหล่งรับเมล์ดพันธุ์จากที่ต่าง ๆ ด้วย
- สวัสดีค่ะ
- แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ
- อากาศช่วงนี้เปลี่ยนแปลงบ่อย ๆ ปลายฝน ต้นหนาวแล้ว รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
- ระลึกถึงค่ะ
ตอบโจทย์ วิถีพอเพียง ... ที่ทุกคนใฝ่หา
... วิถีสงบ งาม เงียบ และ เรียบง่าย ...
Simply Living, High Thinking ท่านคานธี
พี่หนานเกียรติ คะ
เคยได้ดูโทรทัศน์ที่นำเสนอเรื่องราวของพี่โจน ไว้ ต้องขอบอกว่านับถือในแนวความคิดมากค่ะ และมานั่งทบทวนตัวเอง ชีวิตคนเรา เราทำให้มันซับซ้อนไปหรือเปล่า จริงๆ แล้วมันง่ายมากแต่เราสร้างเงื่อนไขให้มันยากไปไหม
เรื่องราวชีวิตของพี่โจน ทำให้ได้กลับมาคิดทบทวนตัวเองเยอะเลยค่ะ :)
ขอบคุณพี่หนานเกียรติ นะคะ ที่นำเรื่องราวดีๆ มาถ่ายทอด
สวัสดีครับ น้อง มะปรางเปรี้ยว
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
ดีใจที่บันทึกนี้ทำให้ได้คิดทบทวนตัวเอง
ผมก็ได้คิด ไตร่ตรองตัวเองมากมาย หลังจากที่ได้คุยกับพี่โจ
ผมมีตอนต่อีกตอนนึง จะพูดถึงศูนย์ พันพรรณ ที่พี่โจทำอยู่...
อยากไปกินขนมจีนอีกสักรอบครับ...
อ้อ... แวะไปเสนอชื่อมาแล้วนะครับ
มาชม
อ่านแล้วเป็นวิถีชีวิตที่ไม่ธรรมดานะครับ...
เคยได้ยิน ชื่อ ของ คุณโจน จันได เพราะมี workshop กับ คุณวิจักษ์ครับ
น่าชื่นชมมากๆค่ะ..คณะทำงานหนังสือ "พพ.๘๒๙"ของเรา ได้สัมภาษณ์ชีวิตพอเพียงของ คุณโจน จันไดไว้ตามที่พี่ใหญ่กล่าวถึงแล้วใน blog นี้ค่ะ..
http://gotoknow.org/blog/nongnarts/306380
สวัสดีครับพี่ใหญ่ - นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
ผมได้นั่งคุยกับพี่โจ นานเลยครับ เป็นที่มาของบันทึกนี้และงานเขียนอีกชิ้นนึงครับ
ว่าจะทยอยเอามาลงแบ่งปันกันอ่านครับ..
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ......
ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ครับ
อ่านแล้วก็ได้ลองมองย้อนชีวิตตัวเองดู
ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่
จริงอย่างที่คุณโจนว่า บางครั้งเรื่องง่ายๆ เราก็ทำให้มันยาก วุ่นวายครับ
สวัสดีค่ะคุณน้า
หนูอ่านบันทึกของคุณน้าเขียนเหมือนเป็นเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งนะคะ
ถ้าไม่คิดแบบนี้ ก็จะมีแต่เรื่องชิงดีชิงเด่นในสังคมใช่ไหมคะ
อย่างเช่นบางคนไม่เคยอ่านธรรมะ ไม่เคยปฏิบัติธรรมเลย แต่ดันมาเสียชีวิต
พระก็อ่านธรรมะให้ฟังตอนก่อนเผา หนูไม่แน่ใจว่าเขาจะได้ยินหรือไม่
หนูดีใจที่คุณน้าจะไปจัดค่ายให้ค่ะ
- สวัสดีค่ะ คุณหนานเกียรติ
- เข้ามาอ่านบทความนี้แล้ว ชอบจัง
- ชีวิตมันจะง่ายอย่างนี้ได้จริงหรือ
- ถ้าทำได้สักครึ่งก็เก่งแล้ว
- แต่ชีวิตนี้ยังมีปัจจัยหลายๆอย่าง
- อีกนานไหมกว่าเราจะทำได้อย่างนี้
- มอบดอกไม้เป็นกำลังแด่..โจน จันได
อ่านแล้วอยากลุงขึ้นไปปลูกผักสัก 6 ร่อง คะน้า 2 ผักบุ้ง2 ถั่วพู 2 เฮ้ออิจฉาโจนจัง..
สวัสดีครับ คุณ ชยินท์
ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ ครับ
อ่านแล้วก็ได้ลองมองย้อนชีวิตตัวเองดู
ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่
จริงอย่างที่คุณโจนว่า บางครั้งเรื่องง่ายๆ เราก็ทำให้มันยาก วุ่นวายครับ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านครับ
ดีใจที่ชอบครับ ผมมีเรื่องของพี่โจ ลงในนี้อีกสักตอน ตามอ่านนะครับ
สวัสดีครับ น้องนัท
สวัสดีค่ะคุณน้า
หนูอ่านบันทึกของคุณน้าเขียนเหมือนเป็นเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งนะคะ
ถ้าไม่คิดแบบนี้ ก็จะมีแต่เรื่องชิงดีชิงเด่นในสังคมใช่ไหมคะ
อย่างเช่นบางคนไม่เคยอ่านธรรมะ ไม่เคยปฏิบัติธรรมเลย แต่ดันมาเสียชีวิต
พระก็อ่านธรรมะให้ฟังตอนก่อนเผา หนูไม่แน่ใจว่าเขาจะได้ยินหรือไม่
หนูดีใจที่คุณน้าจะไปจัดค่ายให้ค่ะ
น้องนัทมีความคิดเหนือเด็กในวัยเดียวกันมาก
ตอนที่พี่ เอ้ย น้า อายุเท่าน้องนัท ยังคิดอะไรได้ไม่ถึงครึ่งของน้องนัทด้วยซ้ำไป
คิดดี เขียนดี น่าชื่นใจมาก ๆ
พบกันตอนจัดค่ายฯ ครับ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
สวัสดีครับ คุณกานต์
สวัสดีค่ะ คุณหนานเกียรติ
เข้ามาอ่านบทความนี้แล้ว ชอบจัง
ชีวิตมันจะง่ายอย่างนี้ได้จริงหรือ
ถ้าทำได้สักครึ่งก็เก่งแล้ว
แต่ชีวิตนี้ยังมีปัจจัยหลายๆอย่าง
อีกนานไหมกว่าเราจะทำได้อย่างนี้
มอบดอกไม้เป็นกำลังแด่..โจน จันได
ขอบคุณที่แวะมาอ่านครับ
ดีใจมากที่รู้สึกชอบ ขอมอบความดีนี้ให้พี่โจเจ้าของเรื่องครับ
สวัสดีครับคุณพี่ อ้อยเล็ก
อ่านแล้วอยากลุงขึ้นไปปลูกผักสัก 6 ร่อง คะน้า 2 ผักบุ้ง2 ถั่วพู 2 เฮ้ออิจฉาโจนจัง..
พี่มีเมล็ดพันธุ์หรือยังครับ
ให้เฌวาไปช่วยขึค้นแปลงไหม...
- "คำตอบสุดท้ายของชีวิต คือชีวิตที่เรียบง่าย"
- หนึ่งตัวอย่างชีวิตที่เตือนสติคนมักใหญ่ใฝ่สูงค่ะ
- แวะมาทักทาย ขอบพระคุณเรื่องราวดี ๆ ค่ะ
สวัสดีครับ พี่ธรรมทิพย์
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
พี่โจทำให้ผมได้สติเรื่องการใช้ชีวิตมาก ๆ เลยครับ
และก็ดีใจที่บันทึกนี้ทำให้หลายคนได้คิดครับ...
มีตอนต่อมาแบ่งปันแล้วครับ
ศูนย์พันพรรณ : ชุมชนแห่งความง่ายและงาม
สวัสดีค่ะ
- ยินดีต้อนรับ สู่โรงเรียนวิทยสัมพันธ์นะคะ
- "อย่างการมีอาหาร คนทำงานในเมืองวันละ ๘-๑๒ ชั่วโมงแต่ไม่พอกินสำหรับคนเดียว ทำเพื่ออะไรกัน ผมทำสวนวันละ ๓๐ นาที ปลูกและรดน้ำผัก ผมมีอาหารเลี้ยงคน ๗-๘ คนได้สบาย เวลาที่เหลือพักผ่อน ทำในสิ่งที่อยากทำ อยู่กับครอบครัว หาความสุขให้ชีวิต ง่ายมากเลย นี่คือความง่าย" เป็นคำถามที่เป็นเหตุเป็นผล น่าคิดมากครับ
- นานแล้วครับ เคยอ่านบทความของอ.เสกสรรค์ ประเสริฐกุลในหนังสือพิมพ์ แกตั้งคำถามในทำนองนี้ "ชีวิตทำไมต้องเร็ว ทำไมต้องรีบ"
- ถ้าใครคิดเรื่องนี้ได้เมื่อไร การปฎิบัติตัว-ปฏิบัติตน น่าจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น มีความสุขขึ้น สบายใจขึ้น ยึดติดต่อสิ่งไม่จำเป็นน้อยลง
- ขอบคุณข้อคิดดีๆครับ และขอบคุณโจน จันได
สวัสดีคะพี่ หนานเกียรติ
เทียนน้อยเคยไปทำบ้านดินกับพี่โจน จันได ที่แม่ริม ไปเจอกับสาวๆไทยใหญ่
ที่มาจากพม่าน่ารักมากคะ ทุกคนที่นั่นน่ารักใจดีและเป็นกันเอง...และไปเรียนรู้ต่อ
ที่ไร่ของพี่โจน จันได ที่แม่แตง...เชียงใหม่...อืมๆเป็นอีกความทรงจำดีๆที่ไม่เคยลืม
กับการได้เรียนรู้ความงามของชีวิต ที่เรียบง่าย...
ขอบคุณมากค่ะ ^_^
สวัสดีครับ ธนิตย์ สุวรรณเจริญ
- "อย่างการมีอาหาร คนทำงานในเมืองวันละ ๘-๑๒ ชั่วโมงแต่ไม่พอกินสำหรับคนเดียว ทำเพื่ออะไรกัน ผมทำสวนวันละ ๓๐ นาที ปลูกและรดน้ำผัก ผมมีอาหารเลี้ยงคน ๗-๘ คนได้สบาย เวลาที่เหลือพักผ่อน ทำในสิ่งที่อยากทำ อยู่กับครอบครัว หาความสุขให้ชีวิต ง่ายมากเลย นี่คือความง่าย" เป็นคำถามที่เป็นเหตุเป็นผล น่าคิดมากครับ
- นานแล้วครับ เคยอ่านบทความของอ.เสกสรรค์ ประเสริฐกุลในหนังสือพิมพ์ แกตั้งคำถามในทำนองนี้ "ชีวิตทำไมต้องเร็ว ทำไมต้องรีบ"
- ถ้าใครคิดเรื่องนี้ได้เมื่อไร การปฎิบัติตัว-ปฏิบัติตน น่าจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น มีความสุขขึ้น สบายใจขึ้น ยึดติดต่อสิ่งไม่จำเป็นน้อยลง
- ขอบคุณข้อคิดดีๆครับ และขอบคุณโจน จันได
ขอบคุณอาจารย์ที่มาแวะเยี่ยมเยียนนะครับ
ดีใจที่ชอบครับ
ผมได้เรียนรู้ ได้ฉุกคิดจากการพูดคุยกับพี่โจมากเลยครับ
ยังอยากจะไปเยี่ยมแกอีกสักคร้ัง
น้องหนานเกียรติ
ได้รับทราบแง่คิดของคุณโจน จันได จากรายการที่ส่งเข้ามาที่ Thai PBS เมื่อไม่นานมานี้ และเห็นด้วยกับแง่คิดงดงามในหลายประเด็น
อย่างไรก็ดี วิถีที่คุณโจนเลือกอาจจะเหมาะกับบางคนในบางวัฒนธรรม เพราะหากมองภาพกว้างออกไป หากไม่มีสังคมเมือง หรือสังคมที่แข่งขันกันในบางเรื่อง (อย่างมีกติกาที่เป็นธรรมพอสมควร) เราจะสร้างความรู้ ตรวจสอบหาความจริง ฯลฯ ในอีกหลายๆ มิติของชีวิตและสังคมได้อย่างไร
เอาง่ายๆ ว่า หากไม่มีคนจำนวนหนึ่งที่มุมานะสร้างเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์-อินเทอร์เน็ตให้พวกเรามาใช้งานง่ายๆ ไฉนเลยพวกเราชาว G2K จะได้พบกัน (ทั้งออนไลน์และตัวเป็นๆ)
โลกนี้อยู่ได้ด้วยความหลายหลายครับ แต่กรณีของคุณโจนนี่ ก็ถือว่ามีค่ายิ่ง เพราะน่าจะช่วยสะกิด หรือกระตุกให้ไม่หลงไปกับเรื่องที่ไม่ใช่แก่นสาระอย่างสุดโต่งจนเกินไป
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆ ครับ
สวัสดีครับ พี่ชิว บัญชา ธนบุญสมบัติ
ขอบคุณความเห็นที่แบ่งปันครับพี่ชิว...
ผมเห็นด้วยกับพี่ชิวครับ คนเราย่อมเหมาะสมกับแบบแผนการดำเนินชีวิตบางอย่างตามแบบฉบับของเรา
ผมคิดว่าพี่โจน ก็คงคิดแบบนี้ เพราะที่ศูนย์พันพรรณ ก็ใช้โทรศัพท์ ใช้คอมพิวเตอร์ ใช้อินเตอร์เน็ท แต่ที่ผมเห็นต่างไปจากที่อื่น ที่นี่ใช้ของเหล่านี้เป็นปัจจัย (เครื่องมือ) ครับ มิได้ให้ความสำคัญมากไปกว่านั้น
แวะมาทักทายคะ
- ชอบแนวคิดของคุณโจน และอีกหลายคน
- ปีนี้เลยลองปลูกผัก ในที่ทำงาน ไว้ทานกันเองกับเพื่อนร่วมงาน
- วันนี้ ตัดสินใจ ไถที่ เตรียมทำนาในโรงพยาบาล
- วันนี้ จะเริ่มอนุรักษ์พันธุกรรมข้าว
- ตลอดชีวิตยังไม่เคยทำนาเลย
ขออนุญาตมาแลกเปลี่ยนรู้บ่อยๆคะ
ดีครับ เพื่อนอยากไปเรียนกับพี่เขาอะครับไม่รู้จะ
ไปยังไงติดต่อได้อย่างไรอะครับทำไงดี ครับพี่ๆๆท่านไหนรู้รบกวนนิดนะครับ
ขอบคุณครับ
ถ้าลองมองให้ลึกๆแล้วแนวคิดวิถีชีวิตแบบนี้เหมาะกับทุกคนนะครับ มันไม่ใช่แค่การไปเป็นชาวสวนอยู่อย่างพอเพียง แต่วิถีชีวิตของพี่โจนเนี่ยหลักๆแล้วน่าจะเป็นการพึ่งตัวเองได้ในเรื่อง ปัจจัย4 ได้แบบมั่นคงที่สุดและใช้เวลาในการหาปัจจัยสี่ให้ตัวเองไม่มาก จนมีเวลาเหลือมากพอจะทำประโยชน์กับคนอื่นต่อไป ซึ่งเวลาเพื่อสังคมอันนี้พี่โจนเลือกที่จะเก็บเมล็ดพันธ์พื้นบ้านแท้ ( ถ้าเป็นคนอื่นจะเอาเวลาไปพัฒนาโลกไซเบอร์หรืออะไรก้แล้วแต่ตามความสามารถ) วิถีชีวิตแบบนี้คนเมืองเอาเป็นแบบอย่างได้ครับ
สุงสุดคืนสู่สามัญ คือประสบการณ์ชีวิตที่สั่งสมให้คนคนหนึ่งรู้ว่าจะต้องมีความสุข ด้วยการดำเนินชีวิตอย่างไร? ที่ไม่ตกอยู่ในอวิชชา ชีวิตมนุษย์ไม่ได้สิ้นสุดบนโลกนี้แต่ยังมีโลกหน้าที่ต้องสั่งสมความดี บุญกุศลเป็นหลักประกันสำหรับความสุขนิรันดรอีกด้วย คนเราดำเนินชีวิตอย่างไรก็จะเป็นอย่างนั้น กินอะไรก็จะเป็นอย่างนั้น คิออย่างไรก็จะเป็นอย่างน้ัน จิตผูกมัดอยู่กับสิ่งใดก็จะตายไปกับสิ่งน้ัน ผูกมัดกับสิ่งดีก็จะได้สวรรค์ ผูกมัดกับความชั่วก็ต้องลงนรกอย่างแน่นนอน.......
ความมั่นคงที่เห็นได้อย่างชัดเจนในปัจจัยสี่ หนึ่งในสิ่งที่คุณโจน จันใดได้ปฏิบัติและเตือนสติคนไทยคือ เรื่องอาหาร คนเราต้องกินทุกวัน หากไม่มีอะไรจะกินคุณจะทำอย่างไร?ดังนั้นอาหารจึงถือว่าเป็นความมั่นคงอีกอย่างหนึ่งที่คนไทยต้องภูมิใจและรักษาเกียรตินี้ไว้ตลอดไป ยืนบนลำแข้งและหายใจด้วยจมูกของตนเอง อย่างให้ใครจูงและชี้นำ......
อยากให้เขียนเรื่องของผมบ้างครับ เกี่ยวกับ อ็อกซิเจนกับมนุษย์ ซึ่งเป้นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต แต่เรากลับรุ้เรื่องนี้ น้อยมาก
สุทธิชัย โคตาแสง
เยี่ยมมากเลยครับคุณโจน จันได เมื่ออ่านประวัติดูแล้วจึงรู้ว่าเป็นคนอีสานบ้านเราที่ยโสธรนี้เองแต่ไปอยู่ที่เชียงใหม่และได้เมียฝรั่งด้วยนี้สิเก่งมากเป็นเกษตรกรกรตัวอย่างของคนไทยเลยครับคุณโจน จันไดครับ