วันที่ลูกเกิด (ความเป็น) พ่อ ก็ถือกำเนิดขึ้นด้วย

เราจะเติบโตไปด้วยกัน

คุ้นๆ ว่าได้ฟังประโยคนี้จากโฆษณาสินค้าเด็กชนิดหนึ่งเมื่อหลายปีก่อนนะครับ

"วันที่ลูกเกิด ความเป็นพ่อก็เกิดขึ้นพร้อมกับลูก"

พิจารณาแล้วเห็นจริงตามนั้นแท้เชียว

ผู้ชายคนหนึ่งเปลี่ยนสถานะจากคนธรรมดาเป็น พ่อ ผู้มีหน้าที่รับผิดชอบชีวิตที่กำเนิดใหม่บนโลกใบนี้

ชีวิตที่ดิ้นรน เรียนรู้ ไขว่คว้าเพื่อความอยู่รอด เมื่อเริ่มนั้นต้องพึ่งพาเราโดยสิ้นเชิง

ความรู้สึกแบบนี้มันทำให้เราเปลี่ยนไปนะครับ

ผมนึกย้อนไปเมื่อครั้งที่เคยบวชอยู่ ณ วัดชลประทานฯ ปากเกร็ด นนทบุรี เมื่อปี 2543

พระใหม่ทุกคน รู้สึกกังวลเรื่องการนุ่งห่ม สบง จีวร ตื่นแต่เช้าก่อนทำวัตรและออกไปบิณฑบาตเพื่อเตรียมนุ่งห่มให้มิดชิดและเรียบร้อย ความรู้สึกที่ได้ครองผ้าเหลือง มีคนกราบไหว้, ความรู้สึกสงบจากภาระทั้งปวงทางโลก ไม่ต้องกังวล ใดๆ รับบาตรอะไรมาได้ก็ฉันอย่างนั้น ความนิ่งของจิตจากการฝึกภาวนา ฯลฯ

ผมคิดว่า ความรู้สึกเหล่านี้ คือ "มรดก" ของชายไทยที่สืบทอด และส่งต่อกันมาจากรุ่น สู่รุ่นนะครับ เป็นมรดกทางความรู้สึกที่จับต้องไม่ได้ แต่รู้สึกได้ ผมเชื่อว่าบรรพบุรุษชายไทยของเราล้วนได้สัมผัสความรู้สึกเช่นนี้ และผมก็ดีใจที่ได้มีโอกาสซึมซับและถ่ายทอดความรู้สึกเหล่านั้น

ฉันใด ฉันนั้น ผมคิดว่า ความเป็นพ่อแม่คน ก็เช่นเดียวกัน...มันคือ "มรดก" ความรู้สึกของมนุษยชาติที่ส่งทอดกันมาแต่แรกเริ่ม บุรุษเพศนั้นความรู้สึกอาจจะถึงน้ำถึงเนื้อน้อยสักหน่อย เพราะประสบการณ์การอุ้มท้องและการคลอดขาดหายไป แต่ความรู้สึกของความเป็นพ่อนั้น ผมเชื่อว่าได้ส่งต่อกันจากรุ่น สู่รุ่นต่อๆ กันมา ณ ขณะที่เราได้รับรู้ว่า "อืม นับแต่นี้ เราเป็นพ่อคนแล้วนะ" ความรู้สึกนี้ล่ะครับคือมรดกของพ่อแม่มนุษย์ ที่สืบทอด ส่งต่อกันมาแสนนาน และ ณ ขณะนั้นล่ะครับ ที่ความเป็นพ่อได้ถือกำเนิดขึ้น มันอาจจะไม่คมชัดนักเมื่อลูกอยู่ในครรภ์ แต่เมื่อคลอดออกมาแล้วสิครับ อธิบายเป็นตัวหนังสือไม่ออกเลยเทียว ที่น่าแปลกใจกว่านั้น ณ ขณะที่รู้สึกว่าเป็นพ่อ อารมณ์ที่กระทบพร้อมๆ กันก็คือ มุมมองที่เรามองพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดเราก็เปลี่ยนไป เมื่อมาเป็นพ่อเสียเอง เราเข้าใจพ่อแม่ของเรามากขึ้น

ผมเชื่อว่าความเป็นพ่อต้องเติบโตไปพร้อมกับลูก พ่อของเด็กประถม ต้องเติบโตกว่าพ่อของเด็กทารก และพ่อของวัยรุ่น ย่อมมีบทบาทไม่เหมือนพ่อของนักศึกษามหาวิทยาลัย

ในฐานะพ่อ ผมกระซิบบอกลูกสาวในใจเสมอๆ ว่าลูกรัก...พ่อยินดีเหลือเกินที่เรามีโอกาสที่จะเติบโตไปด้วยกัน

เขียนใน GotoKnow โดย สุธี
ใน ประโยคประลัย

คำสำคัญ (Tags): #พ่อลูก

หมายเลขบันทึก: 313939เขียนเมื่อ 16 พฤศจิกายน 2009 18:00 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 21:54 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน