ฉันไม่ใช่.....คนอ่อนแอ
เปล่า....ฉันไม่ได้ร้องไห้
ที่เห็น.....น้ำตา...รินไหล
อาจเป็นเพราะ......สาเหตุอื่นใด
แต่ไม่ใช่.....เพราะใจอ่อนแอ
อาจเป็นเพราะ.....สายลม
พัดฝุ่นผง.....จึงพ่ายแพ้
คง....ไม่ต้องให้ใครดูแล
ไม่มีบาดแผล......ไม่ต้องเยียวยา
น้ำตา.....ของฉัน
ที่เห็นมัน....ไหลนักหนา
ฉัน....ปล่อยให้มัน....ไหลมา
ไหลเพื่อ...ล้างตา...ล้างใจ
แล้ว.....เมื่อถึงวันนั้น
วันที่ตาฉัน....สดใส
วันที่...ล้างทุกอย่าง...ที่ค้างใจ
จะบอกตัวเอง...ฉันไม่ใช่...คนอ่อนแอ
โดย.....กิ่งไผ่ใบหลิว
ความเห็น (7)
สวัสดีค่ะ
- น้องซิลเวียเริ่มหลงไหลบทกลอนแนวนี้ซะแล้วล่ะค่ะ..
- อาจารย์เขียนได้งดงาม..ได้ความรู้สึกจริงๆค่ะ..
"น้ำตาคลอพอปริ่มแค่ริมขอบ
สนองตอบรอบด้านเกินต้านไหว
หลากอารมณ์ขมขื่นหรือชื่นใจ
หยาดน้ำใสไหลหยด...ทุกบทตอน"
สวัสดีค่ะ น้องซิลเวีย
บทกลอนแบบนี้เรียกว่า กลอนเปล่า ไม่มีฉันทลักษณ์
เขียนง่าย แต่ให้ความรู้สึกดีค่ะ
เข้ามาบล็อกนี้บ่อยๆซิ....มีมาฝากเรื่อยๆนะ
หลั่งน้ำตา ก็ใช่ว่า จะเสียใจ
เดินหลบหน้า จากไป ก็ไม่ใช่ว่าออ่นแอ
เมื่อหันหลัง น้ำตาหลั่ง เธออย่าหวังว่าฉันจะยอมแพ้
หากกำลังคิดว่าฉันแคร์ อยากบอกไว้แน่ แน่ ว่าแค่เจ็บหัวใจ
อยากจะตั้งสติ บอกตัวเองบ้างสักหน่อย
ฟังคำพูดพล่อย พล่อย ทำไมถึงหวั่นไหวอย่างนี้
ขอตีความ ตามสิ่งที่เข้าใจสักหนึ่งนาที
แล้วจะบอกเธอว่า คนดี จงมีความสุขเถิดนะเธอ
แจมด้วยคนครับ
หวัดดึค่ะ....บ่าวบ้านนอก
เขียนกลอนได้ความรู้สึกจัง....ประชดประชันนิดๆ....
ขอบคุณที่มาร่วมแจมค่ะ
สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทายค่ะ
ฟ้าหลังฝนย่อมสดชื่นและสดใส
แม้บางวันเราจะหมองหม่นสักเพียงใด
แต่หัวใจเราคงมั่นเท่านั้นพอ
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
บางเวลา เข้มแข็ง จนใจหาย
บางที น้ำตาไหล ไม่รู้สึก
รู้แต่ว่า หวังใน ใจลึกลึก
ได้แต่นึก น้ำตาหลั่ง ยั้งไม่ทัน
