กลอนสำหรับลูก

กษัตริย์ยอดกตัญญู

พ่อแม่ก็แก่เฒ่า           จำจากเจ้าไม่อยู่นาน
จะพบจะพ้องพาน        เพียงเสี้ยววารของคืนวัน
ใจจริงไม่อยากจาก      เพราะยังอยากเห็นลูกหลาน
แต่ชีพมิทนทาน          ย่อมร้าวรานสลายไป
ขอเถิดถ้าสงสาร         อย่ากล่าวขานให้ช้ำใจ
คนแก่ชะแรวัย            คิดเผลอไผลเป็นแน่นอน
ไม่รักก็ไม่ว่า               เพียงเมตตาช่วยอาทร
ให้กินและให้นอน        คลายทุกข์ผ่อนพอสุขใจ
เมื่อยามเจ้าโกรธขึ้ง      ให้คิดถึงเมื่อเยาว์วัย
ร้องไห้ยามป่วยไข้       ได้ใครเล่าเฝ้าปลอบโยน
เฝ้าเลี้ยงจนเติบใหญ่     แม้เหนื่อยกายก็ยอมทน
หวังเพียงจะได้ยล        เติบโตจนสง่างาม
ขอโทษถ้าทำผิด         ขอให้คิดทุกทุกยาม
ใจแท้มีแต่ความ          หวังติดตามช่วยอวยชัย
ต้นไม้ที่ใกล้ฝั่ง            มีหรือหวังอยู่นานได้
วันหนึ่งคงล้มไป           ทิ้งฝั่งไว้ให้วังเวง

วันเกิดเหมือนวันเจ็บ

งานวันเกิด ยิ่งใหญ่ ใครคนนั้น
ฉลองกัน ในกลุ่ม ผู้ลุ่มหลง
หลงลาภยศ สรรเสริญ เพลินทนง
วันเกิดส่ง ชีพสั้น เร่งวันตาย
ณ มุมหนึ่ง ซึ่งเหงา น่าเศร้านัก
หญิงแก่แก่ นั่งหงอย และคอยหาย
โอ้วันนี้ ในวันนั้น อันตราย
แม่คลอดสาย โลหิต แทบปลิดชนม์
วันเกิดลูก เกือบคล้าย วันตายแม่
เจ็บท้องแท้ เท่าไร ก็ไม่บ่น
กว่าอุ้มท้อง กว่าคลอด รอดเป็นคน
เติบโตจน บัดนี้ นี่เพราะใคร
แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น
กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส
ได้ชีวิต แล้วก็เหลิง ระเริงใจ
ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา
ไฉนเรา เรียกกัน ว่า"วันเกิด"
"วันผู้ให้ กำเนิด" จะถูกกว่า
คำอวยพร ที่เขียน ควรเปลี่ยนมา
ให้มารดา คุณเป็นสุข จึงถูกแท้
เลิกจัดงาน วันเกิด กันเถิดนะ
ควรแต่จะ คุกเข่า กราบเท้าแม่
รำลึกถึง พระคุณ อบอุ่นแด
อย่ามัวแต่ จัดงาน ประจานตัว

กลอนที่ นพ.พงษ์ศักดิ์ พูดในรายการตีสิบ

[พิมพ์ณิกา]

ขอทรงพระเจริญยิ่งๆขึ้นไป และขอให้พลานามัยแข็งแรง