บันทึกของพลร่ม

บันทึกของพลร่มค่ายนเรศวรต่อจากตอนที่แล้ว

 

I'm Polize
" ก็ มั น ไ ม่ เ ค ย นิ "

 

วันนี้อยู่ดูโลกให้โสภิณ พรุ่งนี้ชีวินสิ้น ไม่รู้...วันตาย

ตื่นเต้นจัง
....
....
....
ไม่เคยอายุ 24 มาก่อน
ครั้งแรกในชีวิตนะเนี่ยะ ที่อายุ 24

เขิลว่ะ 55+


สั้น ๆ ละกันครับ
วันนี้ 20 มิถุนายน 2551
เป็นวันเกิดหมวดตี้
และ เป็นวันเกิดเด็จแม่หมวดตี้ด้วย โหะ ๆ

 

 

เป็นตำนานเล่าขานที่ว่าเกิดวันเดียวกับแม่
เพราะว่า.. พ่อเป็นครูคณิตศาสตร์
พ่อเลยคำนวนแม่น

555+

มีวันเกิด ทำให้เรารู้ด้วยว่า
อย่างน้อย กรูก็เคยวิ่งชนะคนเป็นล้านมาแล้ว หึ ฮ่า ๆ!!!

(บางคนบอกว่า หน้าตาทะลุ 24 ไปนานแระ แสรดดด)

"วันเกิดเจ้า เกือบคล้าย วันตายแม่
เจ็บท้องแท้ เท่าไหร่ แม่ไม่บ่น
กว่าจะเกิด กว่าจะคลอด รอดเป็นคน
เติบโตจน ป่านนี้ นี่เพราะใคร
แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น
กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส
ได้ชีวิต แล้วก็หลง ระเริงใจ
ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา"

แม่จ๋า... วันเกิดลูกไม่ได้ไปฉลองที่ไหนจริง ๆ นะแม่
แถวนี้ไม่มีที่ให้ฉลองอะ แค่ลูกรอดกลับมาได้ก็พอใจแระ
เดี๋ยวรอกลับไปฉลองกับเด็จแม่ที่บ้านเรา เนอะ ๆ
ไม่ได้กลับไปหาเด็จแม่นานแล้วด้วย คิดถึ้งงง คิดถึง
ว่าจะไปหาเด็จแม่.... ไปขอตังค์ 55+

วันเกิดเด็จแม่ เด็จลูกก็ขอให้เด็จแม่แข็งแรงเน้อ
อยู่กะลูกไปนาน ๆ ให้ถึงวันลูกติดนายพลเลยนะแม่นะ
และก็..
...
ขอให้เด็จแม่มีลูกสะใภ้คนโตสวย ๆน่ารัก ๆ นิสัยดี ๆ
(อันนี้ออกแนวหวังผลกะตัวเอง 55+)

หมวดเคยบอกว่า

- พรุ่งนี้ก็ห้ามตาย
- มะรืนก็ห้ามตายยย
- วันไหน ๆ ก็ห้ามตาย
- เพราะถ้ากุตาย.... สาว ๆ จะเสียใจกันครึ่งประเทศ
- กุทำเพื่อประเทศนะเนี่ยะ โหะ ๆ

มันเป็นจริงแล้วนะหมวด แต่ไม่ใช่แค่สาวๆ แล้วล่ะ ใครก็ตามที่อ่านไดอารี่หมวดตอนนี้ก็เสียใจ กันค่อนประเทศแล้วนะคะ

การเป็นผู้หมวดสนาม
มันเป็นไม่ง่ายเน้อ โหะ ๆ
ไม่เหมือนผู้หมวดโรงพัก คนละแนวกันเลย
ไม่ใช่ดูแลแค่งานในหน้าที่
แต่ มันคือทุกอย่างของฐาน ของชุดปฏิบัติการ
เริ่มตั้งแต่ อาหารการกิน ชีวิตความเป็นอยู่
จนไปถึงการเข้านอน ของทุก ๆ คน
เหมือนเป็นพ่อบ้าน ที่ต้องบริหารจัดการอะไรหลาย ๆอย่าง
บริหารน้ำมันให้มันพอใช้
บริหารคนให้มันทำงานได้
บริการอาหารการกินให้มันพอครบวงรอบส่งกำลังบำรุง
บริหารภารกิจให้มันลงตัว
ไหนจะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ มากมาย
ตีหัวหมา ด่าแม่เจ๊ก และอีกล้านแปด

มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ นะ

แต่.. ตี้ก็โชคดีด้วยครับ
ที่ได้นายดี และได้ลูกน้องดี


ตัวตี้เองเป็นตำรวจ ก็เคยมองแบบตำรวจทั่วไป
เคยมองนะว่า ตชด. เป็นหน่วยที่แย่ ลาว
เป็นหน่วยที่ไม่มีใครอยากมาอยู่ บ้านนอก
ไม่โก้ ไม่หรู อย่างตำรวจโรงพัก

แต่วันนี้ได้มาอยุ่ค่ายนเรศวร
และได้มาทำงานสนาม ก็ทำให้ได้เห็นว่า
ตชด. ไม่ได้เป็นอย่างที่ตี้คิด
โดยเฉพาะค่ายนเรศวรแห่งนี้
มีอะไรที่เราก็คาดไม่ถึงเยอะ
คนที่นี่ มีวินัยที่สูง มีความรับผิดชอบสูง
ที่สำคัญ เขาทำงานกับแบบว่า "เพื่อประชาชน" จริง ๆ


มาอยู่ที่นี่ ได้เห็นพี่ ๆ และลูกน้องหลายคน
ทำงานแบบลืมตาย เหมือนลืมว่ามีคนอยู่ข้างหลัง

ไม่เคยเห็นใครพูดเรื่องขั้นเงินเดือน
ไม่เห็นใครคุยประจบนาย
ไม่เห็นใครเลียแพลบ ๆ
แต่ที่เห็นคุยกัน ก็มีแต่...
จะทำยังไงให้ชาวบ้านอยู่ได้
จะทำยังไงให้พื้นที่สงบ
คุยกันแต่เรื่องงานและการแก้ปัญหาในพื้นที่

โดนใจหมวดมากครับ
แบบนี้สิ หนู ช๊อบ ชอบบบบบบ


สิ่งที่ทำให้พวกเราทำงานแบบลืมตายคืออะไรเหรอ
...
...
...
"อุดมการณ์" ไงล่ะ

จริงอยู่ มันกินไม่ได้ แต่มันอิ่ม... "อิ่มใจ" ไง

ส

มันก็เป็นความภูมิใจเล็ก ๆ นะครับ
ที่เราได้มาทำหน้าที่แบบนี้
คนตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง กับภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่


เดินทางจากบ้านมาหลายพันกิโลถึงที่นี่
มาดูแลให้พวกเขาอยู่รอดปลอดภัย
ทั้งที่ต่างก็ไม่เคยรุ้จักกันมาก่อน
มันคงเป็นอะไรที่ฟ้าลิขิตมาเนอะ ...
อยากให้มองสองภาพ
ภาพแรก ผุ้ชายใส่เสื้อเชิ้ต ผูกไทด์ กางเกงแสล็ค
ผมเป๋มันวาว ขับรถหรู ทำงานเก้าโมงเช้าเลิกงานห้าโมงเย็น
ตอนเย็นกลับบ้าน คืนวันศุกร์ไปเที่ยว ชีวิตโก้หรู
เงินเดือนหลายหมื่น
แต่... ทำงานเพื่อตัวเอง

ภาพสอง ผู้ชายใส่เสื้อเกราะ สะพายปืน ผมกระเซิง หน้ามัน
เงินเดือนหมื่นนิดๆ ทำงานทั้งวัน บ้านอยู่ห่างออกไปอีกพันกว่ากิโล
ตากแดด ตากลม และไม่รู้ว่าวันไหนคือวันศุกร์
แต่... ทำงานเพื่อประเทศชาติ
ในความคิดตี้ คนที่สองชนะใจครับ
ไม่ได้ว่าอะไรใคร
และไม่ได้ชมว่าพวกกุต้องดีเลิศ
แค่อยากจะบอกว่า.... ทำอะไรประเทศชาติกันบ้าง อย่าเห็นแก่ตัวเอง

ผมไม่ได้เก่งที่สุด
ผมไม่ได้เจ๋งเป้ง
ผมก็แค่.... รักประเทศไทย.