ธรรมะชำระธัยรอยด์
มิถุนายน 2552 เป็นเดือนที่ถือว่าหนักที่สุดในชีวิต เกิดมาก็ไม่เคยที่จะเป็นสักที โรคอะไรก็ไม่รู้ดันมาเกิดกับเราได้ ไม่แปลกเลยที่ระยะเวลานั้นเราจะเกิดอาการหดหู่ ยิ่งตอนที่น้ำหนักลดฮวบฮาบทำให้น้อง ๆ ที่ทำงานไม่กล้าทานอะไรร่วมด้วยเพราะกลัวจะติดโรคจากเรา ยิ่งทำให้เราต้องคิดหนัก ก็ได้แต่ให้กำลังใจตัวเองค่ะว่าเราไม่ใช่โรคร้ายหรือโรคที่แพร่เชื้อได้ ยังมีเพื่อน ๆ ร่วมงานอีกหลายคนยังเป็นห่วง ผู้บริหารไม่เคยตำหนิที่ต้องลางานบ่อย ๆ หัวหน้างานเห็นใจและให้กำลังใจ นี่ละสำคัญจำได้ว่าเดือนมิถุนายน เราทำงานไม่ถึง 10วันด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่เคยได้รับคำตำหนิเลย..ต้องขอบคุณผู้บริหาร หัวหน้างานและเพื่อน ๆ สำนักการศึกษา เทศบาลนครพิษณุโลก ด้วยค่ะ
พฤศจิกายน 2552 จากที่ต้องทานยามากวันละ 4 เม็ดหลังอาหารเช้า ผลการทำงานของโฮโมนธัยรอยด์ทำงานดีขึ้นมาก จนวันนี้ลดยาเหลือวันละ 2 เม็ดหลังอาหารเช้าและหมอให้ลดลงเหลือ 1 เม็ดในเดือนมกราคมนี้ ซึ่งเป็นข่าวดีมาก
มีหลายสิ่งที่อยากจะเล่าให้ฟังค่ะถึงการทำใจยอมรับในสิ่งที่ตนเองเป็น รู้เท่าทันโรคภัยที่เราเป็น และไม่ลืมที่จะให้กำลังใจตนเองเสมอ เป็นสิ่งจำเป็นมากที่สุดเลยค่ะ หลังจากที่นกเป็นโรคธัยรอยด์ก็ได้ยืมหนังสือจากหอสมุดเทศบาล จากเพื่อนแหววซึ่งเป็นบรรณารักษ์ห้องสมุดซึ่งกุลีกุจอให้ลูกน้องหาหนังสือที่เกี่ยวกับโรคนี้เป็นครึ่งวันทีเดียว ต้องขอบคุณ คุณเกศนี ไพรสนธ์ หัวหน้าบรรณารักษ์หอสมุดเทศบาลด้วยค่ะ อ้ออีกอย่างหนึ่งแถมอีกก็เพื่อนแหววยังสั่งหนังสือที่เกี่ยวกับธัยรอยด์ให้อีก 1 เล่มซึ่งเป็นเล่มปัจจุบันที่นกอ่านอยู่นี้ด้วยค่ะ
อ่าน อ่าน และอ่าน หนังสือที่เกี่ยวกับธัยรอยด์ทุกเล่มค่ะ นกว่ามันละเอียดกว่าที่ค้นในอินเตอร์เน็ตค่ะ เพราะในหนังสือทำให้เราได้ทราบถึงที่มาของโรค สาเหตุ การรักษาและการดูแลตัวเองค่ะ สิ่งหนึ่งที่ควบคู่กับการอ่านหนังสือธัยรอยด์ก็คือ การฟังธรรมะค่ะ สำคัญมากเลยจริง ๆ ในหนังสือเล่มหนึ่งบอกถึงการที่คนไข้ธัยรอยด์มักกลับมาเป็นอีกสาเหตุก็คือ การวิตกกังวล การไม่สบายใจ หรือมีเรื่องทุกข์ใจ การไม่มีความสุข ความเครียด หากสิ่งนี้มีเมื่อใด ธัยรอยด์ก็จะกลับมาค่ะ
อ่าน ฟัง เขียน และปฏิบัติตน
อ่าน คือ อ่านหนังสือทุกเล่มที่มีเรื่องธัยรอยด์ค่ะ ถึงบางครั้งอาจจะมีภาษาหมอบ้างก็พยายามอ่านค่ะ แต่ที่ถูกใจเราที่สุดคือ อ่านหนังสือที่เขียนโดยคนเป็นธัยรอยด์นี่ละคะ หนังสือธรรมะแต่ไม่ถึงกับธรรมะจ๋านะคะ อ่านหนังสือธรรมะที่เขียนโดยคนธรรมดานี่ละคะ จากผู้รู้ที่เขียนก็ทำให้เราอิ่มเอมได้ค่ะ
ฟัง คือ ฟังธรรมะทุกวันค่ะ ตอนเช้าตื่นประมาณตี 5 ครึ่งค่ะเปิดวิทยุคลื่นสังคทานธรรม ฟังธรรมะทุกเช้าค่ะ ฟังไปทำกับข้าวไป เป็นสุขจริง ๆ ค่ะ
เขียน คือ เขียนสาระสำคัญจากหนังสือที่อ่านค่ะ เช่น คำคม คำสุภาษิต หรือลำนำที่อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจ อย่างที่นกจดไว้ก็เป็นสิ่งเตือนใจค่ะ
ปฏิบัติตน สิ่งที่ทำอยู่เป็นประจำ และฝึกให้ทำเป็นกิจวัตรคือ "การมองโลกในแง่ดี" ไม่ทำร้าย เบียดเบียนผู้อื่น ให้โอกาส ให้กำลังใจ เต็มใจเป็นที่ปรึกษาของน้อง ๆ ไม่ว่าเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัวโดยไม่ทำร้ายลับหลัง รักและจริงใจต่อการคบหาไม่อาฆาตแค้นในสิ่งที่คนอื่นกระทำกับตัวเรา โดยถือว่า "ใครทำอะไรก็ได้อย่างนั้น"
ที่จะขาดเสียไม่ได้ที่จะกล่าวถึง คือในอาคารสำนักงานเทศบาลนครพิษณุโลกมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประดิษฐานอยู่คือ ศาลพระพรหม และ รูปปั้นองค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราชซึ่งสองสิ่งที่เป็นที่สักการะบูชา และทุกเช้า นกจะไหว้พระพรหมและสิ่งที่ไม่เคยลืมเลย คือ อธิฐานให้ วันทำงานในวันนี้ทำงานอย่างมีความสุขและขอให้ท่านให้กำลังใจให้เราทำงานอย่างเต็มความสามารถ และมีความสุขตลอดวัน
.....และนี่คือ สิ่งที่เปลี่ยนแปลงของตัวนกหลังจากที่เป็นโรคธัยรอยด์ค่ะ อ้อ อีกอย่างที่ถือว่าเป็นลาภของตัวเองคือ หุ่นที่เฟริ์มขึ้น น้ำหนักที่เคย 78 กิโลกรัมตอนนี้เหลือเพียง 63 กิโลกรัมค่ะ อิอิ เห็นไหมคะ ในความโชคร้าย ก็ยังมีโชคดีเสมอเลย...ใช่ไหมคะ...
ความเห็น (27)
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ คุณเพ็ญศรี...ธรรมะ...ช่วยเราได้ดีมากเมื่อยามที่เราอ่อนแอค่ะ
สวัสดค่ะ คุณ noktalay ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ธรรมะช่วยเราได้ดี ดีมากเลยค่ะ จริงมากที่สุดค่ะ
สวัสดีครับ เพ็ญศรี(นก)
- อย่าวิตกกังวล
- โรคนี้คนใกล้ตัวผมก็เป็น
- พบแพทย์ปฏิบัติตามนั้น
- ไม่ช้าก็จะหายได้เป็นปกติ
- โรคนี้ไม่ใช่โรคร้ายแรงมากมาย
- เป็นกำลังใจ ให้หายในเร็ววันนะครับ
ขอบคุณครับ ข้อคิดและหลายสิ่งที่เขียนไว้ เป็นความดีครับ จุดประกายและเป็นประโยชน์ต่อใครบางคนแล้วครับ
มีความสุขขึ้นจากการมีอะไรต่อมิอะไรให้ได้ทำ เพื่อลดบางสิ่งและเพิ่มบางสิ่งที่ดีกว่า
เชื่อว่าดีมีผลดีตอบจริงครับ
ในวิกฤต ก็ยังมีโอกาสเสมอค่ะ
อย่างน้อย รูปร่างก็ดูดีขึ้น กระฉับกระเฉง คล่องตัว เพราะไม่ต้องแบกน้ำหนัก
กินเท่าไหร่ก็ไม่อ้วน
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
สภาพของพวกเราทุกคน ต่างอยู่ในช่วงที่รับผลกรรม โดยไม่รู้ว่า "โรค" อะไรจะเกิดขึ้นกับเราเมื่อใด แต่เกิดแล้วที่คุณนกเข้าไปเรียนรู้ข้อเท็จจริงของมัน ทำให้รู้วิธีป้องกัน และแก้ไข พร้อม ๆ กับการรักษาทางการแพทย์ สักวัน "ต้องมีสักวัน" ที่โรคร้ายนั้นจะบรรเทาเบาบางลงหรือหายขาดได้ครับ ขอเป็นกำลังใจให้ อ้อ ! ว่าง ๆ แวะไปที่นี่ซิครับเพื่อจะได้อาหารใจมากขึ้น http://www.dungtrin.com/
สวัสดีค่ะ
- มาเยี่ยมน้องนกค่ะ
- งานหนักมากไหมคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
-
สวัสดีค่ะ อ.ประจักษ์ - ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมเยียนเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
- ตอนนี้อาการดีขึ้นเยอะแล้วคะ
- ขอบคุณค่ะ
-
สวัสดีคุณติ่งค่ะ - ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมเยียนค่ะ
-
สวัสดีค่ะ - ผอมลงนิดนึงคะแต่ถือว่าเป็น ลาภน่ะค่ะ
- อิอิ
-
สวัสดีค่ะ - ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมชมน่ะคะ แล้วจะไปเยียมท่านบ้างนะคะ
-
สวัสดีค่ะ ครูคิม - งานช่วงนี้หนักมากค่ะ ถ้าเทียบกับสุขภาพที่ดีขึ้นเรื่อย ๆ ก็พอทนอยุ่ค่ะ
- ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
แวะมาอ่านธรรมะชำระธัยรอยด์
-
สวัสดีค่ะ - ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมเยียนค่ะ
เราเป็นธัยรอยด์เช่นกัน กว่าจะรู้ตัวช้า นึกว่าแค่ทานไม่ลง เบื่ออาหาร พึ่งรู้เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาเอง ตอนนี้น้ำหนัลง จาก 54 เหลือ 48 เศษ สั่นมากด้วย นอนไม่หลับ หมอก็ให้ยานอนหลับบ้าง แต่ตอนนี้เริ่มเพลียมาก เหนื่อย เบื่ออาหาร ทานได้แต่ของหวานๆ และกว่าหมอจะนัดตรวจละเอียด เดือนหน้า ตอนนี้ก็เลยพยายามกินให้มันมีอะไรไปเผาผลาญบ้าง ขอคำแนนำบ้างนะคะ หนังสือเกี่ยวกับโรคนี้ซื้อที่ไหนคะ ดูในอินเตอร์เน็ตก็ไม่ค่อยมีคำแนะนำอะไร ขอบคุณค่ะ
-
สวัสดีค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเป็นห่วงมากค่ะ - อาการของคุณเหมือนอาการเริ่มแรกของนกเลยค่ะ
- สิ่งแรกที่อยากจะบอกคือ อย่าเพิ่งหมดกำลังใจค่ะ ตอนนี้คุณคงทานอะไรไม่ได้เลยค่ะ คงทานได้แต่ของหวานน่ะคะ ตอนนกเป็นเนี่ยกิน น้ำแดง วันละ 2-3 แก้วแก้วโต ๆ นะคะ แล้วก็กินได้อย่างเดียวค่ะอย่างอื่นกินไม่ได้เลย
- หนังสือที่แนะนำที่น่าสนใจก็เป็นหนังสือของ คุณศักดิ์ บวรค่ะ ชุดอาหารและสุขภาพ หนังสือชื่อ ต่อมธัยรอยด์ผิดปกติค่ะ เล่มนี้อ่านง่ายและมีวิธีปฏิบัติตัวไม่ยุ่งยากไม่มีภาษาทางการแพทย์เยอะจนเราปวดหัวค่ะ
- หนังสือเป็นของ บริษัท หนังสือสายน้ำ จำกัดค่ะ เล่มละ 49บาทค่ะ
- ไงก็ลองอ่านดูนะคะ
- ถ้าตอนนี้ยังใจสั่นมาก และก็นอนไม่หลับ ยาคงยังคุมอาการไม่ได้ค่ะ คือยาจะต้องเข้าไปควบคุมการทำงานของต่อมธัยรอยด์ใช่ไหมคะ แต่ตอนนี้ไอ้ต่อมเนี่ยมันขยันเกินเหตุเลยทำงานเยอะไปหน่อยค่ะทำให้ต้องกินยาเพื่อลดการทำงานของมันน่ะคะ
- คิดว่าตอนนี้ยาคงคุมอาการยังไม่ได้น่ะคะ หมดให้ยาแก้ใจสั่นมาด้วยใช่ไหมคะ กินควบคู่กับยาธัยรอยด์นะคะ สำคัญต้องกินตามหมอสั่ง ห้ามหยุดหรือลืมกินยาแก้แต่เวลาเดียว ประมาณ ครึ่งถึง 1 เดือนอาการจะเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ ค่ะ
- ตอนนี้ กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญค่ะ อาหารเบื่อและอยากอยู่คนเดียว หงุดหงิด และไม่มีแรงเพราะกินไม่ได้ ต้องให้คนข้าง ๆ คุณเข้าใจด้วยนะคะ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นค่ะ
- เปิดดู blog คุณแล้วไม่มี บันทึกค่ะ ก็เลยไม่ได้เข้าไปคุยด้วย
- แล้วมาคุยกันนะคะ
- สวัสดีค่ะอาจารย์
- มาเป็นกำลังใจค่ะ
- ขอให้มีความสุขในทุก ๆวินาทีค่ะ สู้ ๆ
สวัสดีค่ะน้องนกเพ็ญศรี(นก)
- ขอขอบพระคุณค่ะ ที่น้องนกไปเยี่ยม
- ขอภาวนาให้น้องนกสบายดีขึ้นทุกวันนะคะ
- ทำจิตใจให้สบายนะคะ พี่คิมส่งกำลังใจมาให้เสมอ ๆค่ะ
-
สวัสดีค่ะคุณแดนไทย - ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
- ไม่ย่อท้อและไม่หมดกำลังใจค่ะ
- ฝากความคิดถึงถึงคนใกล้ตัวคุณแดนไทยด้วยนะคะ อ้อ หลาน ๆ ด้วยค่ะ
-
สวัสดีค่ะ
- ตอนนี้อาการดีขึ้นมากแล้วคะ
- ผ่านมา 6 เดือนแล้วสำหรับการรักษา อยากหายไวๆ จังค่ะพี่
สวัสดีค่ะ
เป็นกำลังใจให้ เสมอนะคะ เพื่อนพี่ดาก็เป็น 2 คน การกินยาสำคัญมาก ต้องต่อเนื่องและตรงเวลาทุกวันจะได้ผลดี พี่ดาแนะนำเพิ่มแล้วแต่พิจารณานะคะ
http://gotoknow.org/blog/kanda01/326341
ขอบคุณค่ะพี่ดา
ผมเองคนนึงที่เป็นโรคนี้ครับ รักษาโดยการทานยาแต่หมอให้หยุดยามาประมานสองปีแล้วครับ หมอบอกค่าฮอโมนปกติแล้ว
แต่ปัญหาที่ตามมาอีกอย่างคือ ชอบเป็นโรคท้องผูก แล้วนำ้หนักตัวก็ไม่ยอมขึ้นเลย ไม่รู้ว่าเป็นผลมาจากโรคนี้หรือเปล่า
คุณนกคะ ดิฉันอายุ 29 เป็นโรคนี้ ทานยาธัยรอยด์ครั้งละ 1 เม็ด เช้า เย็น (วันละสองเม็ด)ทานยาแล้วรู้สึกว่ายาขมมากเลย ดิฉันยังไม่มีลูก อยากถามคุณนก ว่า ดิฉัน จะสามารถ มีลูกได้ไหมคะ คุณหมอบอกว่า สาม เดือนนี้ห้ามตั้งครรภ์ แล้วหลังจากสามเดือนแล้ว ดิฉันจะสามารถมีลูกได้ใช่ไหมคะ
อรุณสวัสดิ์ค่ะ
ผมน้ำหนักลดประมาณ 4 กิโลตั้งแต่ตรวจสุขภาพประจำปีเมื่อปีทีแล้ว ( 10 เดือนผ่านมา ) มีถ่ายเหลว บ้าง ถ่ายปกติบ้าง ก็คิดว่าเป็นปกติที่ธาตุอ่อน กินได้มาก มีเพื่อนๆทักว่าผอมเพรียวลง แต่ก็่คิดว่าน่าจะเกิดจากที่ตั้งแต่ตรวจสุขภาพเมื่อปีแล้ว พบว่าไขมันสูงนิด
หมอให้ควบคุมอาหาร ก็เลยกินผักผลไม้เยอะๆ กินอาหารมังสวิรัติอาทิตย์ละมื่้อ ดื่มน้ำเยอะมากๆๆๆ ประมาณ 3 ลิตร ต่อวัน
แต่ไม่ได้ออกกำลังกาย จนกระทั่ง กลับจากต่างประเทศเมื่อ ต้นเดือนมิ.ย เริ่มมีคนทักว่าผอมลงอีก ใจก็เริ่มไม่ดี ต่อมาเริ่มมีอาการ
มือสั่น ขาสั่น และมึนๆ งงๆ หัว แต่ก็คิดว่า Jetlack หรือเครียดและอาจเกิดจากอดนอนจากการประชุมในต่างประเทศ จนผ่านไปสามสัปดาห์ อาการยังไม่ดีขึ้นจึงตัดสินใจไป รพ เอกชนใกล้บ้าน ทีแรกพยาบาลให้รอหมอหูคอ แต่พอวัดความดัน มันขึ้นไป 150 ผมก็ตกใจ ไม่เคยสูงขนาดนี้ พยาบาลเลยให้ไปพบหมอสมอง คุณหมอได้พยายามทดสอบต่างๆ แต่ก็บอกว่าไม่น่าเป็นสมอง น่าจะเป็นน้ำในหูไม่เท่ากัน เอายาไปกิน วันเสาร์ที่ 2 กค หากไม่ดีขึ้นจะ MRI กลับมาอาการก็ดีขึ้นบ้างแต่ไม่สนิท จนวันที่ก่อนวันเลือกตั้งก็ได้นั่งแท็กซี่ออกจากบ้านไป รพ. ตามนัด มาได้สักพัก น้องบอกให้เปลี่ยนไป ศูนย์แพทย์แถวเลียบทางด่วนดีกว่า เลยเปลี่ยนทิศทางไปที่ศูนย์ พอดีแม่บอกให้อดอาหารไปตั้งแต่สองทุ่มเผื่อหมอให้ตรวจเลือดไขมันหรือน้ำตาล พอไปถึงก็แจ้งพยาบาลว่าอดอาหารมาพยาบาลใจดีมากช่วยลัดคิวเพื่อให้ไปเจาะเลือดได้ก่อนแล้วไปทานข้าวก่อนมารอผลและพบคุณหมอ ตอนวันความดันขึ้นมา 150
ชีพจร 111 เลยนั่งพักวัดอีกที ลงมาเหลือ 129 แต่ชีพจรยัง 102
เมื่อพบคุณหมอ ปรากฏว่าผลเลือดปกติทั้งไขมันและไตรกรีฯ ยกเว้นน้ำตาลสูงนิดๆ แต่จากอาการคุณหมอสงสัย ธัยรอยด์ กับเบาหวาน จึงขอตรวจเพิ่มน้ำตาลสะสมกับธัยรอยด์ แล้วให้กลับบ้านไปก่อน แล้วคุณหมอจะโทรไปบอกผล
แต่เนื่องจากเมื่อยบ่า ขากลับเลยแวะนวดแผนโบราณ ระหว่างกำลังนวด คุณหมอก็โทรมาแจ้งว่า น้ำตาลสะสมปกติ แต่หมอเจอธัยรอยด์เป็นพิษ ไม่อยากให้รอนัดหมออาทิตย์หน้า อยากให้รีบมารับยาก่อนเลย
นับว่าเป็นข่าวดีมากๆรับก่อนเลือกตั้งใหญ่ ผมเลยตัดสินใจว่าจะหลังจากเลือกตั้งแล้วก็จะไปรับยา พอมาเจอคุณหมออีกท่านที่เฉพาะทางต่อมไร้ท่อ ใจดีมากท่านเลยจัดยาให้ 3 เม็ดหลังอาหารเช้า พร้อมยาลดความดันอีก 1 เม็ด เพราะความดันวันครั้งแรก 150 แล้วก็ลดมาเป็น 133 ส่วนชีพจรก็ 100 กว่าๆอีก คุณหมอบอกว่าคงกินเก่งเพราะน้ำหนักลดไม่เยอะ พอกินยาแล้วถ้ากินเหมือนเดิมจะอ้วนเร็วมาก
ดีใจมาที่เจอเวปนี้ พออ่านอาการหลายๆท่าน เลยนึกย้อนหลังไป ก็พบว่า มีอาการโรคนี้หลายอย่างที่เคยบ่งบอกแล้ว แต่ไม่ได้ใส่ใจเอง อาทิ เคยมีลูกน้องหลายคนเข้ามาในห้องทำงานที่มีแอร์ส่วนตัว แล้วบ่นว่าห้องผมหนาวมาก แต่ผมไม่รู้ตัว หรืออาการสะดุ้งตื่นกลางดึก หรือตอนที่กลับจากต่างประเทศ ที่ทำงานทักว่าทำไมหน้าดำ ไอ้เราก็คิดว่าคงเดินตากแดดมากเกินไป นอกจากนี้เดินขึ้นบันไดมาทีทีงาน 4 ชั้น ก็เหนื่อยมาก หัวใจเต้นแรง ก็กลับคิดว่าคงแก่แล้วหว่ะเรา (ผมอายุ 38..เอง 555)
ตอนนี้อาการมืนลดลงมาก ก็คงต้องทานยาตามที่หมอสั่ง เมื่อวานก็ไปซื้อรองเท้าวิ่งมา สัญญากับตัวเองว่าจะออกกำลังกายละ
และจะพยายามไม่เครียด(ซึ่งยากมากก) ก่อนนอนก็พยายามสวดมนต์(ชิน) ก่อนนอน (ทั้งๆที่ไม่เคย) ตอนนี้ร่างกายเค้าได้ให้บทเรียนกับผมแล้ว ปรับปรุงตัวใหม่ และสู้ไปด้วยกันนะครับ ขอให้ทุกท่านหายไวๆนะ
อ่านมาหลายบันทึกแล้วจนลืมมอบดอกไม้ให้...มีประโยชน์มากครับผม