ผมว่าจะยังไม่เริ่มเขียน Blog นี้ แต่เห็นเศษกระดาษที่เคย Note ไว้..อ่านดูแล้วเห็นว่ามีประโยชน์เลยรีบนำมาขึ้นไว้ใน Blog เป็นเรื่องของการเป็นหัวหน้า
เป็นหัวหน้าคนให้เป็น (ขอโทษเจ้าของแนวคิดนะครับ ผมไม่ได้ Note ที่มาไว้)
1) ละทิ้งสิ่งเล็กๆ
น้อยๆ
2) สั่งการนิ่มนวล
มีเหตุผล
- ทุกคนเป็นคน ; มีอารมณ์เช่นเดียวกับหัวหน้า
- ชี้แจงให้ลูกน้องเข้าใจถึงวัตถุประสงค์ที่เราต้องการให้เค้าทำ
(ไม่ใช่สั่งแต่กิจกรรม)
3)
เคียงบ่าเคียงไหล่ สร้างความรู้สึกของลูกน้องให้เชื่อมั่นว่า
"หัวหน้าเป็นที่พึ่งได้"
4) ไม่วางตัวเป็นหัวหน้า
; เพราะทุกคนรู้แล้วว่าเราเป็นหัวหน้า
5) ยกย่อง ชมเชย ;
ทุกคนอยากเป็นคนสำคัญ
เราจึงต้องรู้จักการยกย่องชมเชยให้เป็น
การยกย่องชมเชยที่กระทำไม่เป็นก็เป็นอันตราย
อาจเป็นการทำร้ายลูกน้องคนอื่น(โดยเราไม่รู้ตัว)
6) ถ้าต้องติเตียน
ต้องทำเพื่อให้เกิดการเลิก/ละ (ติเตียนไม่ใช่ตำนิ)
ต้องทำอย่างลับเฉพาะคนที่ถูกติเตียน
ต้องติเตียนในทางที่เป็นเชิงบวก
7)
อภัย...อภัย...อภัย
8) ยิ้ม
ร่าเริง
-------------------------------------------
ผม Note
ไว้เท่านี้. ความจริงเรื่องนี้เป็นทั้งศาสตร์และศิลป์
ไม่มีถูกและผิดอย่างเต็มร้อย
จึงต้องเรียนรู้ ลองทำ เรียนรู้ ปรับแก้
ลองทำอีก ... อย่างต่อเนื่อง.
ผมอยู่กับผู้บริหารมาหลายระดับ หลายคน พบเห็นลีลาการบริหารที่แตกต่างกันหลากหลายรูปแบบ จะพยายามเขียนถึงความคิด ความเห็นของผมต่อลีลาเหล่านั้น เพื่อการเรียนรู้ร่วมกันของคนที่จะมีโอกาสเป็นหัวหน้าในโอกาสต่อไปนะครับ แต่ในเบื้องต้นนี้ขอขยับไว้เผื่อคนอื่นๆ อยากจะร่วมเขียนว่า การบริหารนั้น ผมจะเขียนถึง การบริหาร "คน...งาน...เงิน...และ เวลา"
แนวคิดเป็นหัวหน้าคนให้เป็นซึ่งคุณสมเกียรติได้บันทึกไว้นั้น
ขอแลกเปลี่ยนด้วยคนนะ.. การเป็นหัวหน้าคนกับการเป็นผู้นำคนนั้นเท่าที่มีประสบการณ์ผ่านมานั้นใช่ว่าเป็นเรื่องง่าย แต่ในฐานะที่เป็นลูกน้องนั้นมีมุมมองอย่างไร ผู้ที่เรายอมรับว่าเป็นหัวหน้านั้นต้องเป็นผู้ที่เรารู้สึกศรัทธา เป็นแบบอย่างที่ดีให้เราปฏิบัติตามมิใช่เพียงแค่บอกว่าควรทำสิ่งนั้นนะ ทำสิ่งนี้นะ แต่ก็ทำไม่ได้ มีความเห็นใจช่วยเหลือเกื้อกูลลูกน้อง เพื่อนร่วมงาน ในยามที่เกิดความทุกข์ ลำบาก โดยมิได้หวังสิ่งตอบแทน เป็นห่วงเป็นใยกับทุกคน ให้ความเสมอภาคอย่างสมำเสมอ ใจกว้าง เป็นผู้ฟังที่ดี การสร้างศรัทธานั้นต้องใช้เวลา
สำหรับการเป็นลูกน้องให้เป็นนั้น ในมุมมองของดิฉันเห็นว่า ก็คงไม่ต่างจากการเป็นหัวหน้า หรือผู้นำ อยู่ที่ว่าเราต้องเข้าใจว่าบทบาท ณ ขณะนี้เราอยู่บทบาทไหน กำลังทำอะไร ทำกับใคร ทำเมื่อไหร่ การจะเป็นลูกน้อง หรือหัวหน้าที่ดีคงต้องอาศัยสัมพันธภาพที่ดีซึ่งกันและกัน
กังสดาล