ชีวิตราชการ

                                     ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน

                 ผลการพิจารณาเลื่อนขั้นเงินเดือนครั้งหลังของข้าราชการเสร็จสิ้นไปแล้ว   หลายคนที่ได้รับการพิจารณาเลื่อนขั้นพิเศษ (สองขั้น) ในรอบหลังนี้คงได้ยืดอกรับความสำเร็จอย่างภาคภูมิใจ เรียกว่าเดินอย่างสง่าผ่าเผยกับผลงานที่กระทำไว้  ผิดกับบางคนที่ได้เพราะสองขั้นหล่นใส่เท้าบวม เวลาเดินต้องเดินหลบๆเลี่ยงๆกลัวใครทักว่าอ้าวได้สองขั้นเหรอ  เอ็งทำอะไรว่ะถึงได้สองขั้น   ก็เป็นที่รู้อยู่ชีวิตราชการ  ผู้เขียนอยู่ในวงการนี้มาเกือบ  30 ปี ทำงานกับผู้บริหารและเพื่อนร่วมงานที่หลากหลาย  รู้ลึกรู้ซึ้งกับเพื่อนร่วมงาน ผู้บังคับบัญชาหลายประเภท  รู้ว่าข้าราชการที่ทำงานเช้าชามเย็นชามก็มี  พวกที่ทำงานดีมีคุณภาพก็มี และหากใครทำงานดีเด่นก็ดันเป็นที่ขอบตาร้อนผ่าวของคนส่วนมาก (พวกจิตอกุศล...ใครอย่าได้ทำดีกว่าตู..)  จึงอยากฝากข้อคิดคนที่นาย (ผู้บริหาร) ทั้งหลายให้เป็นผู้มีความยุติธรรมแก่ลูกน้องบ้าง  อย่างคิดเพียงเพราะว่ามีคนดันส่งมา...ข้าก็ให้ไป(สองขั้น) เดี๋ยวจะกลายเป็นว่า อ๋อนายสองขั้นยี้ไงละ...)

                ตามหลักการทำงาน  คนที่เป็นนาย(ผู้บริหาร) ต่างก็ชอบคนทำงาน  เพราะถ้างานไม่เกิด สถาบันแห่งนั้นก็ไม่เจริญ  คงไม่มีนายคนไหนที่ไม่ชอบคนทำงาน  แต่บางครั้ง..คนที่ทำแต่งานไม่ค่อยมีมธุรสวาจา  ก็อาจแพ้คนประเภท..ลิ้นเคลือบน้ำตาลได้ (คนประเภทนี้มีมากทุกวงการว่าได้)

                ผู้เขียนเองก็เคย 9 ปีได้  2 ขั้นครั้งแรกในการทำงานราชการ ทั้งๆที่ทำงานรับผิดชอบ ไม่เคยขาดตกบกพร่อง  ปฏิบัติหน้าที่ตามคำสั่งทุกกิจกรรม ไม่เคยประพฤติผิดระเบียบวินัย เพียงแต่งานที่ทำไม่เด่น จนนายก็ไม่มองมาบ้าง (เรียกว่าความชั่วไม่มี ความดีไม่ปรากฏ) ข้อนี้แหละคนเป็นนายควรพิจารณาบ้าง  อย่างน้อยก็ให้กำลังใจ  6-7 ปี ให้สักครั้งก็ยังดี

                สองขั้นติดกันสองปีซ้อน ก็เคยได้รับมาแล้ว  (ไม่เคยคิดว่าจะได้) เพราะนายเห็นว่าทำงาน  ดีมีคุณภาพ  ส่วนคนที่ไม่ทำงานท่านก็ไม่ให้   (ผู้เขียนก่อนจะได้รับการพิจารณาสองขั้นติดกัน เคยพูดกับเพื่อนร่วมงานว่า คนเราทำงานดีแค่ไหน ก็ไม่ควรได้ติดกันบ่อยนัก  เพราะคนที่ทำงานไม่เด่น แต่ทำงาน ควรเปิดโอกาสให้เขาบ้าง)  แต่ไม่ใช่ว่างานไม่ทำ กิจกรรมส่วนรวมไม่ร่วม เดี๋ยวถึงเวลา 5-6 ปี นายก็เวียนมาให้ 2 ขั้นเองนะแหละ แบบนี้คนทำงานก็ด่านายกันเองก็แล้วกันนะ            

             จึงอยากฝากผู้บริหารทุกท่าน พิจารณาคนทำงานเด่นสักส่วนหนึ่ง  คนที่ทำงานตลอดไม่เด่นอีกส่วน  ส่วนคนที่ไม่ทำงานอย่าได้ให้ได้เลย  เสียดายเงินหลวงกับคนที่ไม่ทุ่มเทให้กับงานหลวง เพราะคนประเภทนี้รอเวลาเดี๊ยวก็ถึงเราอย่าทำเลยงาน แบบนี้คนทำงานก็ช้ำใจทำไปเถอะ  ส่วนคนที่ยังไม่ได้  ไม่ค่อยทำงาน เดี๋ยวถึงเวลา   3-4  ปี ก็ได้สองขั้นเหมือนกัน...คนประเภทนี้คิดได้แค่นี้แหละ..(เดี๋ยวจะกลายเป็นว่า ค่าของคนอยู่ที่คนของใคร ใคร ใคร...)