ข่าวจากอุตรดิตถ์!...น้ำเกือบท่วมบ้านพี่เม่ยแล้ว

พ่อ.."มองไกล"...ถึงวันนี้

ทันสมัยทันเหตุการณ์ สัปดาห์นี้มีข่าวที่เป็นเรื่องใหญ่เรื่องโตหลายเรื่อง เริ่มด้วยข่าวที่สะเทือนใจพวกเรามากๆก็คือเรื่องของ การดูแลครูจูหลิง ที่ พี่จุด ได้เล่าเรื่องให้เราได้อ่านกัน และยังมีข่าวที่สร้างความงุนงงเล็กๆกับเรื่องรักษาการณ์นายก ขอยกเลิกการลาพักผ่อน กลับมาปฏิบัติงานตามปกติแล้ว.....

อีกข่าวหนึ่งก็คือข่าวน้ำท่วม จ.อุตรดิตถ์ ที่ก่อให้เกิดความเสียหายมากที่สุด  ตั้งแต่พี่เม่ยได้เกิดมาเป็นลูกพระยาพิชัย จนถึงบัดนี้  ....ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสถึงความสูญเสีย...มากมายของภูมิลำเนาเดิมของตนเอง......"จ. อุตรดิตถ์"

เช้าวานนี้ พี่ชายโทรศัพท์มาด้วยเสียงกระท่อนกระแท่น เพราะสัญญาณไม่ค่อยมี ว่า น้ำท่วมอุตรดิตถ์ทั้งเมืองแล้ว ในช่วงเวลาสองชั่วโมงน้ำขึ้นเร็วมากเกือบสองเมตร มีคนเสียชีวิตไปแล้วก็หลายสิบ.... พี่เม่ยตกใจสอบถามความเสียหายของที่บ้าน พบว่าบ้านหลังที่อยู่ใกล้โลตัสน้ำเข้าเต็มแล้ว แต่พี่ชายได้อพยพคน และสิ่งของมีค่าออกมาได้ โดยใช้รถสิบล้อเข้าไปรับ....

อีกบ้านหนึ่ง (ซึ่งเป็นตึกแถวที่พี่เม่ยอาศัยเติบโตมา...) น้ำไม่ท่วมค่ะ เกือบจะเป็นถนนสายเดียวในเขตเทศบาลที่น้ำท่วมไม่ถึง  พี่สะใภ้บอกว่ามองไปข้างหน้าก็เห็นน้ำถึงเข่า ด้านหลังก็เริ่มมีน้ำขึ้นจากแม่น้ำน่าน....แต่ก็คงไม่ท่วมบ้านเรา....

โล่งใจ....พี่เม่ยค่อยยิ้มออกหน่อย หลังจากได้ส่งกำลังใจไปให้เพื่อนฝูงญาติพี่น้องเรียบร้อยแล้ว จึงพอมีเวลานั่งทบทวนว่า ทำไมบ้านเราจึงได้โชคดี อย่างนี้หนอ...

นึกย้อนไปเมื่อเกือบสามสิบปีที่แล้ว ตอนที่พ่อจะซื้อตึกแถวนี้ พ่อพาแม่และพวกเรามาดูพร้อมบรรยายสรรพคุณว่า เชื่อเถอะ..ที่นี่แหละดีที่สุด เพราะอยู่ "สูง" แล้วเวลาเปิดหน้าต่างทั้งหน้าบ้านและหลังบ้านเนี่ย ลมจะ "โกรก" เย็นสบายมาก

จำได้ว่า ตอนนั้นแม่ก็ค่อนขอดพ่อ ว่า "...ทำยังกับน้ำจะท่วมยังงั้นแหละ..." พวกเราก็หัวเราะสนุกสนาน เพราะไม่เคยนึกมาก่อนว่าจะมีวันนี้....

และคำว่า บ้านเราอยู่ที่สูง กับ ลมโกรก ก็เป็นประโยคที่พวกเรานำมา "แซว" กันเป็นประจำ ทุกครั้งพ่อก็จะชำเลืองค้อน และใช้ประโยคเด็ดที่กำราบพวกเราได้เสมอค่ะ ว่า "พ่อกินเกลือมามากกว่าลูกกินข้าวเสียอีก".....

ถึงวันนี้ พ่อกับแม่ก็จากพวกเราไป ไม่มีโอกาสเห็นผลการตัดสินใจด้วยประสบการณ์ของพ่อเอง คงเหลืออยู่แต่ลูกทั้งสองที่ได้เห็นอย่างชัดเจนแล้วว่า การตัดสินใจในครั้งนั้นของพ่อ ทำให้วันนี้เป็นเพียงแค่.. น้ำเกือบท่วมบ้าน....เท่านั้น

เหตุการณ์ในครั้งนี้ คงช่วยกระตุ้นเตือนให้พี่เม่ยไม่ลืมที่จะรับฟังความเห็นจากผู้ที่มีประสบการณ์  ผู้ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมาย ...ดังเช่นพ่อ ที่มองไกล...ได้ถึงวันนี้

[Dr.Ka-poom]

วันนี้..เป็นวันดีจริงๆ คะ

ที่ได้เข้ามาพบบันทึกที่ให้ความรู้สึกดีดี...หลายเรื่อง

เข้ามาอ่าน...มองเห็นภาพ...

ถึง...เรื่องราว...ที่บอกเล่า...

[ศิริ]

โชคดีมาก ๆ ค่ะพี่เม่ย แต่ยังไงก็ขอส่งกำลังใจไปยังพี่น้องชาวอุตรดิตถ์ด้วยน๊ะค๊ะ ว่าแต่เขามีรับบริจาคเสื้อผ้าสิ่งของรึเปล่า? เดี๋ยวจะได้นำมาบริจาคบ้าง

[พี่เม่ย]

Dr.Ka-poom คะ...

พี่เม่ยดีใจค่ะ ที่มีส่วนช่วยสร้างความรู้สึก ดี ดี...

คุณศิริคะ

ขอบคุณแทนชาว "อุด..ดิด" ทุกคนค่ะ  เรื่องรับบริจาคเนี่ย ถ้าเห็นว่ามีช่องทางอย่างไร จะติดต่อให้นะคะ...

[Handy]

   เห็นใจผู้ประสบภัยทุกคน และดีใจที่ ความคิดอันล้ำสมัยของคุณพ่อ ช่วยให้ทุกอย่างไม่เลวร้ายอย่างที่น่าจะเป็น  อ่านแล้วนึกถึงหลายอย่างที่พ่อเราได้ คิด พูด และทำไว้ ก่อนจากไปเมื่อปี 2528 มีหลายอย่างที่ทำให้อดภูมิใจในความเป็นลูกของพ่อไม่ได้ .. ความอดทน  ความเสียสละ  ความ "รักผู้อื่น" และการมองการณ์ไกล  พ่อไม่ค่อยได้สอน  เพราะเป็นคนพูดน้อย  แต่พ่อ "ทำให้ดู อยู่ให้เห็น" มาทั้งชีวิต

[เปมิช]

• ส่งใจมาช่วยครับ
• ปี 2543 บ้านผมมิดขื่อประตูเลยครับ
• เรียกว่าถ้าจะออกนอกบ้านต้องดำน้ำออกไป แต่น้ำก็ไหลเชี่ยวมากครับ
• ปีนี้บ้าน Roomate ผม (สมัยเรียน) อยู่ที่สุโขทัย ท่วม 80 ซม.
• การจัดการความรู้เรื่องน้ำท่วม 1
  http://gotoknow.org/archive/2006/05/30/23/19/55/e32243