๕.เป็นนักกฎหมายอย่างผม(อัยการ : ตอนว่าความคดีแรก)
ผมเป็นทนายตามใบอนุญาตว่าความ ๔ ปี แต่ว่าความจริงๆสามปี ระหว่างนั้นผมก็ทบทวนตัวเองตลอดมาว่าผมชอบที่จะเป็นทนายความหรือไม่ ในขณะเรียนนิติศาสตร์บัณฑิตและเนติบัณฑิต ประมวลกฎหมายของผมทุกเล่มจะเขียนว่า “ข้าฯจะเป็นผู้พิพากษาให้ได้” และภาพถ่ายรับพระราชทานปริญญาบัตรจากพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ผมเขียนไว้ว่า “ความสำเร็จของลูก คือความสุขของพ่อแม่” ให้กำลังใจตัวเองที่จะทำให้พ่อแม่มีความสุข
ผมเลือกที่จะรับราชการ แต่ว่าความสร้างสมประสบการณ์ไปก่อน ในเบื้องต้นอัยการไม่ได้อยู่ในเป้าหมายที่ผมจะเป็น ผมอยากมีเกียรติมีศักดิ์ศรี อยากให้เขาเรียกว่า “ท่าน” เพราะสมัยผมเป็นเด็ก ใครเรียกชื่อผมเฉยๆผมจะไม่หันไปทักทาย ถ้าจะคุยกับผมต้องเรียก “คุณบัณฑูร” เท่านั้น ฮา... แต่แล้วผมก็เกิดความรู้สึกขัดแย้งกับตัวเอง เพราะนิสัยของเราไม่ได้อยากใหญ่กว่าชาวบ้าน เราไม่ชอบนั่งบนหอคอยงาช้าง เราชอบลุยแบบถึงลูกถึงคน แต่แล้วดวงพาวาสนาส่งที่จะได้เป็นอัยการ เมื่อสอบเนติบัณฑิตได้ในสมัย ๓๔ ในปี ๒๕๒๔ อัยการเปิดสอบปี ๒๕๒๕ ประกาศผลปรากฏว่าผมสอบได้และรายงานตัว ๑ กรกฎาคม ๒๕๒๖ เป็นการบรรจุรุ่นแรกในสามรุ่น
ผมถูกฝึกอยู่ในกรมอัยการ ที่หลักเมือง อยู่ในกอง ๑ มีท่านดิเรก สุนทรเกตุ เป็นหัวหน้ากอง ท่านได้ชื่อว่าเป็นอัยการมือดีมือสะอาดของกรมอัยการในสมัยนั้น วันแรกที่เข้าไปอยู่ในกองที่นั่งแทบจะไม่มี พวกผมกับเพื่อนห้าคนถูกจัดให้ฝึกกับอัยการรุ่นพี่สามท่าน แต่ท่านไม่ให้ออกไปว่าความ แต่ให้นั่งอ่านระเบียบกรมอัยการเกี่ยวกับเรื่องการทำงาน ท่านให้อ่านอยู่ ๑ เดือน พวกที่ผ่านกอง ๑ ไปจะแม่นระเบียบทุกคนเพราะนั่งอ่านแต่ระเบียบทุกวัน ฮา...เห็นเพื่อนได้ออกไปว่าความกระเหี้ยนกระหืออยากออกไปว่าความบ้าง แต่ท่านบอกว่าไม่ว่าคุณจะเป็นทนายฝีมือดีมาจากไหน คุณก็ต้องอ่านระเบียบให้เข้าใจ ตอนนี้คุณมารับราชการ คุณมาเป็นอัยการ การทำงานไม่เหมือนทนายความ ถึงเวลาผมจะให้คุณไปว่าความเอง จ๋อยกันไปตามระเบียบ...อิอิ
อยู่ในกอง ๑ มีอยู่วันหนึ่งตำรวจมาพบท่านเอาซองขาวมาให้ ท่านถามว่าอะไรเขาบอกว่าเป็นค่าใช้จ่ายที่ผู้ต้องหาให้มา ท่านเรียกเจ้าของสำนวนให้ไปพบแล้วพูดดังๆว่า นี่ตำรวจเขามาพบและเอาเงินมาให้แสนหนึ่ง คุณจะรับไหม ถ้ารับก็เอาไป ถ้าไม่รับดูให้ดีว่าคดีนี้ควรสั่งฟ้องหรือไม่ อัยการรุ่นพี่เจ้าของสำนวนตอบดังๆว่าไม่รับครับ ท่านก็หันไปพูดกับตำรวจว่าที่กองนี้เขาไม่รับเงินกันหรอก ทีหลังอย่าทำอย่างนี้อีก ท่านไม่ต้องบอกไม่ต้องสอนพวกเราถึงเรื่องนี้อีกเลย วิธีการนี้เห็นชัดว่าเมื่อหัวไม่ส่ายหางไม่กระดิกครับ อัยการท่านไหนทำท่าไม่ดีท่านก็จะจ่ายสำนวนง่ายๆไม่ให้ต้องไปว่าความ ผมนั่งสังเกตวิธีการทำงานไปเรื่อย นึกในใจว่า เออ...อัยการมันต้องยังงี้ อย่าให้เขาเอาเงินฟาดหัวได้ ศักดิ์ศรีเราจะเป็นอย่างไรเมื่อรับเงินพวกนั้นมาบำรุงชีวิต ชีวิตเราจะเป็นสุขหรือ
ทุกวันเวลาผมเซ็นชื่อลงเวลามาทำงาน ผมเห็นหัวหน้ากองลงเวลา ๐๖.๓๐ น. ผมนึกในใจว่าข้าราชการที่ไหนก็เหมือนกันใครมาก่อนก็มักเซ็นชื่อเผื่อคนอื่น หัวหน้ากองเราก็เซ็นเผื่อลูกน้องเหมือนกัน อิอิ แต่ที่ไหนได้ เป็นอัยการผู้ช่วยต้องไปนอนเวรเหมือนข้าราชการอื่น วันที่ผมนอนเวรผมตื่นหกโมงเช้า หน้าต่างห้องนอนเวรมองไปที่ประตูกอง ๑ ได้ชัด เวลา ๖.๓๐ น.ผมรอดูอยู่ ผมเห็นหัวหน้ากองเดินมาเปิดประตูกองเข้าไปนั่งทำงาน ผมนึกขอโทษท่านในใจ ผมไม่รู้จักท่านดีพอ ผมตั้งใจว่าผมจะฝึกงานทุกอย่างในกองนี้ให้เต็มที่เพื่อเรียนรู้การเป็นอัยการที่ดีจากท่านให้ได้ ผมมีท่านเป็นแม่แบบที่ดี
ผมมีติวเตอร์ที่เป็นลูกศิษย์ก้นกุฏิของท่านดิเรกฯ ชื่ออรรถพิทย์ ณ นคร ท่านเป็นคนพูดเร็วแต่เขียนสำนวนยาวเฟื้อย เพราะท่านหัวหน้ากองเป็นคนละเอียด ผมก็เลยติดวิธีการเขียนสำนวนอย่างละเอียดจนปัจจุบัน ซึ่งมีผลให้ผมรอดพ้นปากเหยี่ยวปากกามาสองสามครั้งด้วยความมีเหตุผลในสำนวน แต่ความเป็นคุณละเอียดทำให้ผมถูกเรียกไปพบท่านฝ่าย(อัยการพิเศษฝ่ายคดีอาญา) ผมก็งงว่าผมทำผิดอะไรก็เลยไปเรียนหัวหน้ากองว่าท่านฝ่ายฯ เรียกผมไปพบ ท่านบอกว่า “เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไปให้ผมโทร.ไปก่อน” ได้ยินเสียงท่านพูดว่า “ไม่มีอะไรหรอกพี่ ผมสั่งผู้ช่วยให้เขียนเองครับ เพราะจะฝึกให้เขารอบคอบในการทำงานเท่านั้น” สักพักท่านวางหูแล้วบอกว่าเสร็จแล้วไม่ต้องไปแล้ว ฝ่ายฯเรียกไปเพราะผมเขียนสั่งสำนวนละเอียดยิบถึงขนาดว่า พนักงานสอบสวนสรุปความเห็นว่าอย่างไร ผู้กำกับว่าอย่างไร ท่านฝ่ายเห็นว่าเยิ่นเย้อไม่จำเป็น แต่เมื่อท่านฝ่ายทราบวิธีฝึกผู้ช่วยของหัวหน้ากองผมก็รับได้ เรื่องนี้จบลงด้วยความละเอียดจริงๆ อิอิ
ต่อมาผมได้รับอนุญาตให้ไปว่าความคดีแรก ผมจำได้แม่นยำมากเพราะว่าความด้วยความตั้งใจ เตรียมคำถามไปก่อนล่วงหน้า แถมยังเตรียมด้วยว่าถ้าผมเป็นทนายจำเลยผมจะถามอย่างไร ผมจะวางแผนป้องกันจุดอ่อนของคดีอย่างไร คดีนั้นเป็นคดีวัยรุ่นสองคนถูกแทงที่ถนนราชดำเนิน ทั้งสองคนเป็นพี่น้องกัน ไปนั่งทานอาหารแล้วถูกพวกจำเลยซึ่งมี ๔-๕ คนเขม่นชกต่อยเตะ ถีบ กระทืบ ทำร้ายแล้วใช้มีดแทงได้รับบาดเจ็บและถึงแก่ความตายไปหนึ่งคน ส่วนอีกคนหนึ่งแพทย์ช่วยไว้ทันรอดชีวิต ได้คนนี้ซึ่งเป็นพี่ผู้ตายและเป็นประจักษ์พยานมาเบิกความ
ผมก็ว่าความละเอียดยิบ ถามรายละเอียดถึงขนาดว่าพี่ถูกทำร้ายอยู่มุมหนึ่งห่างจากน้องประมาณ ๔-๕ เมตร มีแสงสว่างมองเห็นกัน เห็นน้องถูกแทงทรุดลงไปกองกับพื้น ตัวพยานจะเข้าไปช่วยก็ถูกแทง ด้วยความเป็นห่วงน้องจะเข้าไปช่วยน้องก็ถูกแทงทรุดลงไปกับพื้น พยานคลานไปหาน้องเพียงแค่ได้แตะมือน้องก็ได้ยินเสียงว่าตำรวจมาก พวกจำเลยซึ่งจำหน้าได้ทุกคนพากันวิ่งหลบหนี ตำรวจก็ช่วยพาพยานไปโรงพยาบาลเข้ารับการรักษาได้ทัน พยานปากนี้ชี้ตัวคนร้ายได้ทุกคน ผมก็สรุปว่าหมดคำถามแล้ว กำลังจะเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะ ลูกพี่ก็กระตุกเสื้อครุยแล้วบอกว่าถามอีกนิดสิว่าปกติพยานสวมแว่นสายตาหรือเปล่า พอถามคำถามนี้พยานตอบว่าผมสายตาปกติไม่ได้สวมแว่นครับ ผมก็นึกว่าจบได้แล้ว ถามได้เจ๋งแล้ว ลูกพี่กระตุกครุยอีกที ถามอีกสักนิดว่าตอนถูกแทงสายตาพร่าไหม เพื่อให้เห็นว่าจำหน้าคนร้ายได้ชัดเจนแจ่มแจ้งไม่มีอะไรให้เป็นข้อสงสัย ถ้าขูดหนังพยานได้ก็คงเลือดซิบๆแหละครับ ฮา....พยานปากนี้ทนายจำเลยถามค้านนานมากแต่ถามไม่แตกครับ
พยานคนต่อไปเป็นพ่อผู้ตาย ผมถามความไปตามรูปคดีแล้วถามว่าวันนี้คุณแม่ผู้ตายไม่มาด้วยหรือ คุณพ่อเขาตอบว่ามาไม่ได้แล้ว (น้ำตาคลอ)เขาตายแล้ว ตรอมใจที่ลูกที่ถูกแทงตายเป็นเด็กเรียบร้อยติดจะเป็นกระเทยเสียด้วยซ้ำ ยังมาถูกแทงตาย นอนร้องไห้คิดถึงลูกหลายคืน แกเพิ่งผูกคอตายเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง ผมแถลงจบคำถาม ทนายจำเลยลุกขึ้นมาถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วบอกศาลว่า “ไม่ถามครับ”
ออกจากห้องพิจารณามา ทนายจำเลยถามผมว่าไอ้น้อง ก่อนมาเป็นอัยการนี่เป็นทนายมาก่อนหรือเปล่า ผมตอบว่าครับพี่ เขาก็พูดต่อว่า โอ้โห เอ็งเล่นถามแบบนี้จูงใจศาลนี่หว่า นึกแล้วว่าต้องเป็นทนายเก่า พี่ถามไม่ออกเลยว่ะ ติดคุกแน่ไอ้นี่...ฮา..และคดีนี้ศาลตัดสินจำคุกจำเลยทุกคน(ยังไม่จบง่ายๆหรอก อิอิ)
ความเห็น (32)
มาเยี่ยมเรียนรู้ วิชาชีพ ที่มีความเที่ยงตรงครับ
หาคนเที่ยงตรงยากมากครับ...ชื่นชมมากครับ...คนดีที่โลกไม่ควรลืม นับถือครับอาจารย์ มีโอกาสคงได้เจอและได้ร่วมงานเพื่อพัฒนาสังคมกับอาจารย์สักครั้งนะครับ
ดูแลสุขภาพด้วยครับ ขอพระเจ้าคุ้มครอง
มาเยี่ยม มาชม
มาให้กำลังใจ ยามเช้า
มีความสุขกับการทำงานนะคะ
- สวัสดีครับ
- เพิ่งรู้ครับว่าเมื่อก่อนต้องเรียกว่า“คุณบัณฑูร”..อิอิ
- เดี๋ยวนี้เป็นลุงอัยการใจดีของเด็กๆ
- และท่านอัยการชาวเกาะที่เขียนบันทึกได้หลากหลายรูปแบบ
- ขอบพระคุณมากครับ
เห็นด้วยกับท่านพีสิงห์สุดเท่ห์ค่ะ ท่านอัยการใจดีมากๆ
นอกจากเป็นแฟมิลี่แมน แล้วยังเป็นคุณครูใจดีด้วยนะคะ
สังเกตุจากสีหน้าอมยิ้ม ยินดีตลอดเวลาแนะนำ ให้ความรู้ใครๆ
ขอบพระคุณมากค่ะ
แอ้ม เมืองขนมหวาน
สวัสดีค่ะ คุณลุงอัยการ
แวะมาเยี่ยมคุณลุงค่ะ สบายดีนะคะ (แหม!ทิ้งหนูไว้เมืองจีน ขึ้นเครื่องกลับไม่ถูก ดีนะเนี่ยที่มีหวานใจเป็นSpider Man เลยกลับมาได้ ฮ่าๆๆๆ)
นี่แหละ ความยุติธรรมยังมีอยู่ อยู่ที่คุณลุงบัณฑูร ทองตัน! หนูจะนำสิ่งที่ดีๆที่ได้จากการอ่านบันทึกของคุณลุงไปเป็นแบบอย่างในการใช้ชีวิตอันเรื่อยเปื่อยของหนูให้มันมีค่ายิ่งขึ้น อิอิ
แอ้ม เมืองขนมหวาน
ตรงมากครับท่าน สถาบันที่เป็นที่พึ่งของประชาชนถ้าเป็นอย่างนี้คงจะทำให้ให้สังคมน่าอยู่มากเลยครับ ท่ามกลางความวุ่นวายและการคอรัปชั่น เสาหลักด้านกระบวนการยุติธรรมจะเป็นความหวังของประชาชน ซึ่งจากที่ผ่านมาก็ได้เข้ามาแก้ไขและลดภาวะวิกฤติของสังคมได้หลายๆครั้ง ขอเป็นกำลังใจในอุดมการณ์ของท่านนะครับ ผมเองก็เคยฝันอยากเป็นนักกฏหมายและตั้งใจไว้ว่าถ้ามีโอกาสก็จะเรียนกฏหมายให้ได้ครับ
สวัสดีค่ะ ท่านอัยการชาวเกาะ
หนูติดตามบล๊อกของท่านจาก กูเกิ้ล ด้วยเพราะมีเหตุร้อนใจเรื่องการรักษาไทรอยด์
เพราะหนูกำลังเสิร์ชหา แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านไทรอยด์ที่รพ.สงขลานครินทร์
พอดีมาเจอลิงค์ว่าลูกสาวท่านเคยเป็น และเคยติดต่อแพทย์ที่ มอ.
หนูร้อนใจด้วยเหตุว่า พ่อของหนูก็เป็น และอยากไปเช็คซ้ำที่ มอ.
เลยรบกวนท่าน อยากทราบชื่ออาจารย์หมอค่ะ ส่งเมลล์ไปหาท่านแล้วว แต่ไม่แน่ใจว่าจะถึงรึป่าววว เพราะเหมือนคอมมึน ๆ 555+
ก็เลยมาติดต่อทางบล๊อก น่าจะถึงท่าน
ขอบคุณล่วงหน้าอย่างสูงนะค่ะ
สวัสดีครับ อ.JJ
ขอบพระคุณที่ติดตามอ่านบันทึกอย่างต่อเนื่อง
วิชาชีพนี้เที่ยงตรงที่ตัวคนครับ เพราะกฎหมายมันมีบทบัญญัติอยู่แล้ว แต่ผู้ใช้วิชาชีพนี้ตีความตรงไปตรงมาหรือไม่ แสวงหาประโยชน์หรือไม่ นี่เป็นเพียงเสี้ยวชีวิตของนักกฎหมายอย่างผมที่เขียนสื่อออกมา ผมไม่กล้าพูดหรอกว่าผมเป็นคนบริสุทธิ์ ตรงเสียทุกเรื่องราว ในอดีตมีบางครั้งบางคราวที่มุทะลุดุดันเชื่อมั่นในความคิดของตัวเองสูง และเสียใจกับสิ่งที่ผ่านมา แต่พอแก่ตัวขึ้นความสุขุมรอบคอบมากขึ้น ประสบการณ์มากขึ้น ก็ทำในสิ่งที่ควรจะเป็นมากขึ้นครับ ผมเป็นปุถุชนครับ
สลามครับ อ.ฟูอ๊าด
ยินดีครับหากจะได้ร่วมทำงานกับอาจารย์ ด้วยความเต็มใจครับ สังคมเราต้องช่วยกันสร้างสรรค์ความดีงาม ผมติดตามการทำงานเพื่อเด็กของอาจารย์เสมอเช่นกัน
ขอพระเจ้าทรงโปรดตอบแทนความดีงามของอาจารย์ด้วยครับ
สวัสดีครับคุณตาประจักษ์
ถ้าผมเป็นหลานม่อน ผมคงจะเติบโตอย่างวมีความสุขและเป็นเด็กที่มีคุณภาพของสังคมแน่ๆเลยครับ
ครูจิ๋วครับ
วันนี้แอบลาพักผ่อน ๑ วัน พรุ่งนี้จะไปทำงานครับ
สวัสดีครับท่านสิงห์ป่าสัก
คิดถึงหลานๆครับ เมื่อไหร่จะพาไปเที่ยวอีกครับ
ผมเขียนหลายสไตล์แต่กำลังคิดอยู่ว่าจะแยกบันทึกเป็นแต่ละประเภทจะดีไหม แต่ก็กลัวว่าพอแยกบันทึกไปคนที่ตามอ่านอยู่จะหาไม่เจอนะสิครับ อิอิ ห่วงไม่มีคนอ่าน
สวัสดีน้องปู
ไปส่งพี่คิมกับน้องนัทขึ้นรถแล้ว
วันนี้พาไปไหว้หลวงพ่อวัดฉลอง ไปทานอาหารเจที่ร้านเอ็นซี พาไปเที่ยวสวนพฤกษศาสตร์โรงเรียนสตรีภูเก็ต พาไปเที่ยวศูนย์บาบ๋า ศูนย์สึนามิ ได้รับแจกหนังสือคนละเล่มด้วย
สวัสดีหนูแอ้ม
ตอนนี้พาขึ้นยานย้อนกาลเวลา อิอิ ไปสู่วัยหนุ่มตอนที่ผมยังดก รูปหล่อ หุ่นดี อยู่ เอิ้กๆ
อยากบอกหนูแอ้มว่า คนเรามีด้านมืดและด้านสว่าง เพียงแต่เวลาพูดถึงตัวเองเรามักพูดด้านสว่าง ด้านมืดเราไม่พูด ผมพยายามจะหาด้านมืดมาเขียน แต่หาไม่เจอ แกว๊กๆๆๆ
สวัสดีครับคุณเด็กสาสุข
ผมเคยเล่นดนตรีอยู่วงสาสุขที่พังงาครับ
ถ้าตั้งใจจะเรียนกฎหมายก็สมัครเรียน มสธ.เลยครับ หรือรามคำแหงก็ได้ ค่อยขึ้นไปสอบก็ได้ เพราะเราเรียนกฎหมายจากตำรา แต่จะดียิ่งขึ้นหากเราได้เรียนรู้จากการปฏิบัติด้วย การไปเป็นลูกน้องเขา พิมพ์เอกสารคำฟ้อง คำร้องต่างๆ ล้วนแล้วแต่มีประโยชน์ทั้งนั้นแหละครับ อยู่ที่ว่าเราอดทนกับมันเพียงพอหรือเปล่า การได้ดูได้เห็นทุกวันมันเป็นการสร้างสมประสบการณ์ครับ
ขอให้ตั้งมั่นว่าเราจะเรียนให้จบ หากคิดจะเรียนกฎหมายครับ และเมื่อเริ่มเรียนหากอ่านหนังสือแล้วคิดว่าเข้าใจแสดงว่ายังไม่เข้าใจ อ่านต่อไปจนมันไม่เข้าใจนั่นแหละท่านเริ่มจะเข้าใจ อิอิ จาก..พระอาจารย์จี้กง ฮ่าๆ
สวัสดีครับคุณหทัยกาญจน์
ไปหาอาจารย์หมอโกวิท ผมไม่ทราบนามสกุล ท่านแนะนำดีมากๆเลยครับ
ด้วยความยินดีครับ
ตามอ่านมาทุกตอนเลยค่ะ ชอบมาก สมัยเด็กพ่อก็อยากให้เรียนนิติแต่ไม่ชอบท่องค่ะ อันที่จริงวันก่อนก็เกือบได้ไปใช้บริการทนายแล้วเหมือนกัน เพราะเกิดบันดาลโทสะมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกับคนข้างบ้านจากเหตุเลี้ยงสัตว์ปล่อยปะละเลยให้คนอื่นเดือดร้อน แมวเป็นฝูง ฉี่อึหน้าบ้านคนอื่นประจำเพราะเลี้ยงระบบเปิด เวลาเรียกมาล้างก็อิดออดบ่ายเบี่ยง ถามหาหลักฐาน (สงสัยเป็นทนายเก่า) คือคุยดีๆ อดทนมานานเป็นปีๆ แม่เราต้องล้างหน้าบ้านทุกวันเพราะมันเหม็น ทำยังไงก็ไม่ได้ผลจนสติแตก ตัดสินใจเอาเรื่องจริงจังซะที แบบว่าอืมม์...เข้าใจเลยว่าคนเราที่ก่อคดีได้เพราะความโมโหจนหน้ามืด ยังดีที่อีกฝ่ายไม่แน่จริง พอเจอของจริงก็เผ่นเข้าบ้านไปปิดประตูเงียบสนิททั้งคนทั้งแมว ไม่กล้าต่อล้อต่อเถียงด้วยอีก เราก็ไม่ได้อยากจะมีเรื่องอะไรเลยแต่มันสุดทน พอเห็นเขาเผ่นแล้วก็เลยเข้าบ้านไปอาบน้ำนั่งทำใจให้สงบลง วันนี้ก็มานั่งคิดว่าเออนะ ถ้าวันนั้นยิงเขาป่านนี้คงได้อยู่ซังเตแล้ว แม่เอยหลานเอยจะทำยังไง เรียกว่ายังมีบุญที่ไม่ทำอะไรลงไป แต่หลังจากอาละวาดไปตอนนี้ก็ได้ชีวิตสุขสงบคืนมา แต่ไม่รู้ว่าจะได้แบบนี้นานแค่ไหน คิดว่าต่อไปถ้ามีเหตุเหมือนเดิมอีกก็คงต้องทำใจ ไม่ก็ขายบ้านหาที่อยู่ใหม่แก้เซ็ง
ฮ่าๆ ลิตเติ้ลแจ๊ส วัยรุ่นใจร้อน
ถ้าเช็คบิลเขาแล้วมีเหตุลดหย่อนผ่อนโทษครับ อ้างเหตุบันดาลโทสะ อิอิ
รู้ไหมว่าแมว,หมา มันอ่านหนังสือออกนะครับ ลองเอาป้ายไปปิดหน้าบ้านสิครับว่า "ถ้าแมวมาขี้อีก มันตาย" รับรองว่ามันจะไม่มาขี้อีกเลย เพราะมันอ่านหนังสือออกครับ ฮ่าๆ
ขอบคุณที่ยังติดตามอ่านครับ
555 ไอเดียนี้ดีค่ะ คิดอยู่เหมือนกันว่าจะทำยังไงต่อ แต่ไม่รู้ว่าแมวหรือคนกันแน่นะคะที่กลัวตาย ^ ^ ไม่ได้รังเกียจสัตว์ขนานนั้นหรอกค่ะ ถ้าเจ้าของเขามีความรับผิดชอบซะหน่อย จะถ่ายยังไงก็ช่างเพราะมันคือสัตว์ที่ไม่รู้เรื่อง คอยดูว่าสัตว์เลี้ยงไปถ่ายที่ไหน หรือยอมไปล้างโดยดีเวลาคนอื่นบอก ไม่ต้องเถียงหรืออิดออด แค่นี้ก็พอรับได้แล้ว เมื่อวันนั้นคนแถวบ้านออกมาดูหมด คือด่าแหลกแบบแม่ค้าไม่เป็นค่ะ ด่าเหมือนอบรมลูกน้องตัวเองที่บริษัท แบบว่าพูดแต่เหตุผลและสิ่งที่เราเดือดร้อน แต่น้ำเสียงดุโคตร พอเขาเถียงข้างๆ คูๆ ต่อไม่เลิกก็บอกให้รอเดี๋ยว กลับเข้าบ้านไปหยิบกล็อคออกมา พอเห็นเราถือออกมาเผ่นหางจุกตูดทั้งคนทั้งแมว เซ็งเป็ด ตอนนั้นก็คิดเหมือนกันว่าอย่างมากก็ยิงขึ้นฟ้ามันสักทีเพื่อสั่งสอนว่าตูเอาจริงแล้ว แล้วก็รอมันเรียกตำรวจ ก็กะจะอ้างบันดาลโทสะเหมือนกัน แต่ไม่ยิงคนคงยังโทษเบา ถ้ามันหงอไม่กล้าเรียกตำรวจเราก็เดินเข้าบ้านได้สบายใจเฉิบ
บ้านใกล้เรือนเคียงถ้ารู้จักเอาใจเขาใส่ใจเราบ้างคงไม่เกิดเหตุแบบนี้ ส่วนมากคือคิดเอาแต่ได้โดยไม่สนใจใครจนไปละเมิดสิทธิคนอื่นเข้า ถ้าคนอื่นทนไหวก็ทนกันไป พอทนไม่ไหวก็มีเรื่องกันตั้งแต่ทะเลาะเบาะแว้งจนถึงฆ่ากันตาย คือเรื่องแบบนี้ถ้ามีกฎหมายมารองรับเหมือนเมืองนอก เรียกแล้วตำรวจมาจัดการทันทีแบบใส่ใจก็คงไม่เกิดเหตุ แต่ที่ชาวบ้านจัดการกันเองก็เพราะรู้ว่าไม่มีใครช่วย ตำรวจไม่ยอมมาหรอก นอกจากตีกันหรือยิงแทงกันแล้วถึงจะมาพร้อมเฮียปอ
จริงๆแล้วใครที่คิดจะเลี้ยงสัตว์เลี้ยงจะต้องมีความรับผิดชอบต่อผู้อื่นด้วย แต่ที่เห็นเช้าขึ้นมาสุนัขหรือแมวไม่ถ่ายที่บ้านตัวเองแต่ไปถ่ายหน้าบ้านคนอื่น ไปถ่ายตามถนน แถมบางทีเจ้าของจูงมาด้วย มันน่าเบิ๊ดกะโหลก อิอิ
ตำรวจก็ไม่อยากมาเพราะถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย เว้นแต่จะไปถ่ายหน้าบ้านตำรวจ อิอิ
นางสาปรีชญา คงทรัพย์
ท่านเป็นอัยการใช่มั้ยค่ะถ้าท่านเปิดอ่านข้อความที่หนูโพสต์ไปขอให้ท่านเห็นใจและรับฟังปัญหาของหนูด้วยนะค่ะคือว่า่่่ตอนนี้หนูตั้งท้องน้องอยู่ประมาณ7เดือนแล้วค่ะเขาเป็นบุตรคนที่2ของหนูๆต้องเล้ยงลูกคนเดียวแต่ตอนนี้หนูมีคดีความหนูต้องขึ้นศาลวันที่16มีนาคมนี้ถ้าหนูติดแล้วใครจะดูให้ลูกหนูค่ะคนโตแกเป็นเด็กผู้หญิงอายุเพิ่งจะ3ขวบเองตอนนี้หนูขายข้าวเหนียวหมูอยู่หนูอายุ23ปีหนูไม่รู้จะไปปรึกษาใครแล้วค่ะถ้าท่านเมตตาหนูขอรองนะค่ะรับฟังหนูสักครั้งตดต่อกลับหาหนูนะค่ะ081-1780405
ท่านเป็นอัยการแล้วท่านไปว่าค่าวมได้ยังไง..
ทำไมผมจะว่าความไม่ได้ละครับ ผมเป็นทนายแผ่นดินครับ คุณ samrauy
ผมอยากเป็นอัยการครับ ตอนนี้ผมอยู่ ม.6 ผมชอบช่วยเหลือคนดีครับ ผมชอบท่านมากเลย ที่มาเล่าประสบการณ์ดีๆ ให้ผมฟัง ทำให้ผมมีแรงใจมากขึ้น และผมอยากทราบว่า จะไปเรียนต่อราม นิติ ดีไหม ครับ และหากเรียนควรจะ ต่อ ป. ไหน และ ควรจะฝึกอ่าน เรื่องอะไรไว้ มาก ๆ ครับ ผมชอบกฏหมายมากเลยครับ และ ชอบทำอ่านคดีต่างๆ ด้วย เมื่อผมก้าวสู่ มหาลัยแล้วผมคงจะได้อ่านกฏหมายเต็มที่เสียที
ยินดีครับ
การเรียน ตอนเลือกคณะ หากชอบนิติศาสตร์จริงๆตอนนี้มีหลายมหาวิทยาลัยครับ แต่หากมีความรับผิดขอบตนเองผมว่าเรียนรามคำแหงก็น่าจะโอเคนะ หากจะแบ่งเบาภาระของผู้ปกครองเพราะค่าหน่วยกิตไม่สูงและผมก็จบราม รุ่น ๔ ครับ การเรียนกฎหมายสำคัญที่การใช้ภาษาครับ โดยเฉพาะภาษาไทย เรื่องสังคม เศรษฐกิจ การเมือง การคิดวิเคราะห์ การใช้เหตุผล ครับ
สุรชัย ยิ่งยงวรชัย
ตอนนี้ผมสอบได้ อัยการผู้ช่วยรุ่น 87 คน กำลังรอเรียกสอบปากเปล่า ผมทำงานเป็นนิติกรอยู่เทศบาล อยากทราบว่าเมื่อบรรจุแล้วต้องต้องอบรมและทำงานที่กทม. นานมั้ยครับกว่าจะได้ออกต่างจังหวัด ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากๆ เลยครับ ต่อจากนี้ผมจะ พยายาม กับการเรียน นิติ อยากเต็มที่ครับ ขอบคุณครับ
ไม่ทราบว่า ผมควรจะลง แบบ 4 ปีจบ หรือเรียนแบบ summer 3 ปีจบดีครับ
ตอบคุณสุรชัย
ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดีที่เราจะได้ทำงานในองค์กรเดียวกัน รุ่นนี้เรียกได้ว่าเป็นรุ่นมหาโหดอีกรุ่นหนึ่งครับ สมัครประมาณ ๘,๐๐๐ สอบได้ ๘๗ เยี่ยมครับ
ปกติเมื่อเรียกเข้ารายงานตัวแล้วก็จะมอบหมายให้ไปประจำตามกองต่างๆก่อน เพื่อให้ติวเตอร์สอนงาน หลังจากนั้นก็จะเรียกอบรมภาควิชาการอีกประมาณ ๑-๒ เดือน จะได้ไปศึกษาดูงานตามจังหวัดต่างๆซึ่งจะมีอัยการรุ่นพี่เป็นเจ้าภาพต้อนรับ ซึ่งเราจะเห็นศักยภาพของอัยการรุ่นพี่แต่ละแห่ง จะได้เห็นความรักที่พี่มอบให้น้อง หลังจากนั้นถึงจะมอบหมายให้ไปประจำตามจังหวัดต่างๆเพื่อฝึกงานต่อ
รุ่นของผมอยู่ กทม.ถึง ๗ เดือน อบรมภาควิชาการเสร็จ ถึงได้ออกต่างจังหวัด บางรุ่นจับส่งต่างจังหวัดเพียงอยู่ได้เดือนหรือสองเดือนก็ให้ออกต่างจังหวัดไปก่อนเลยก็มี จากนั้นถึงเรียกตัวกลับมาอบรมภาควิชาการ ในขณะที่ผมดำรงตำแหน่ง อัยการจังหวัดคดีเยาวชนและครอบครัว ผมต้องดูแลอัยการผู้ช่วยที่ยังไม่ได้รับการโปรดเกล้าฯ สองรุ่นซ้อน เท่ากับผมเป็นติวเตอร์เต็มๆสองรุ่น แต่น้องที่มาอยู่กับผมมีศักยภาพทุกคน เมื่อคุณถูกเรียกเข้าอบรมลองถามชื่อผมดูนะครับ
ตอบคุณ kanakom เรียนตามศักยภาพเรา ถ้าบุกซัมเมอร์ได้ก็เอาเถอะ จะได้มีเวลาเตรียมสอบเอาตั๋วทนาย หรือสอบเนติบัณฑิต ได้เร็วขึ้น ได้มีเวลาฝึกงานเร็วขึ้น ยิ่งถ้าอยากรับราชการก็จะมีผลให้อายุงานเราครบเร็วขึ้นครับ เช่น สอบอัยการ ถ้าเป็นนิติกร หรือทนายความมา ๒ ปี ก็สมัครได้เลย แต่ทนายต้องว่าความมาไม่น้อยกว่า ๒๐ คดี ด้วยนะครับ