๒.เป็นนักกฎหมายอย่างผม(ทนายความ๒)
ล้อมวงเข้ามาครับ ผมจะเล่าต่อ......ผมมีครอบครัวในขณะที่เรียนเนติบัณฑิตไปด้วย ทำงานไปด้วย เพื่อนๆที่ฝึกงานที่กรุงเทพพอรู้ว่าผมเปิดสำนักงานทนายความเองหลังฝึกทนายเพียงหกเดือน ต่างร้อง เฮ้ย...เอ็งกล้าขนาดนั้นเลยเหรอวะ...เวลาเอ็งมีปัญหาเอ็งจะทำอย่างไร พวกพี่ๆข้าฯฝึกกันสองปียังไม่ค่อยกล้าเปิดสำนักงานเองเลย....ผมบอกว่าเวลามีปัญหาก็หอบเรื่องไปหาลูกพี่สิ จะยากอะไร ลูกพี่ผมเต็มใจที่จะช่วยสอนให้อยู่แล้ว
ในขณะเป็นทนายความมีคดีที่อยู่ในความทรงจำ ๔-๕ เรื่อง เรื่องแรกเป็นเรื่องยายคนหนึ่งมีฐานะยากจนมากๆ หนีความเดือดร้อนมาจากนครศรีธรรมราชมาอยู่ที่อำเภอคุระบุรี มาปลูกกล้วยอยู่ในป่า วันดีคืนดีถูกหาว่าลักกล้วยของสวนข้างเคียง ยายมานั่งหน้าเศร้าอยู่ที่ศาลเพราะไม่มีเงินจ้างทนายความ ผมว่าความเสร็จประมาณบ่ายสามโมง ยายคนนี้ก็นั่งคอยลูกอยู่ เจ้าหน้าที่ศาลมาบอกว่าคุณ ช่วยแกหน่อยเหอะ..แกน่าสงสารมากๆ เพราะยากจนเสื้อผ้าก็ขาดๆเก่า ผมเข้าไปคุยด้วยก็ได้ความว่าก่อนคดีนี้นายทุน(ผู้เสียหายคนเดิม)เคยแจ้งความหาว่าแกบุกรุกที่ดิน สู้คดีกันในศาล สร้อยคอทองคำสองสลึงที่อุตส่าห์เก็บหอมรอมริบมาก็ต้องขายให้ค่าทนายความไปแล้ว แต่แกก็ชนะคดี ในระหว่างคดีฝ่ายผู้เสียหายเดิมก็ปลูกกล้วยมาติดสวนกล้วยของแก แล้วมากล่าวหาว่าแกลักกล้วย
สมองผมแล่นปรู๊ดปร๊าด เพราะเราทันเกมว่าถ้าแกถูกศาลพิพากษาว่าลักกล้วยก็แสดงว่าสวนกล้วยตรงนั้นเป็นของนายทุน ถ้าแกพ้นจากความผิดฐานลักทรัพย์สวนกล้วยและที่ดินตรงนั้นยังเป็นของยาย ผมรับปากว่าความทันที และนัดมาเจอกันในวันที่ศาลนัดสืบพยาน บอกให้เอาสำเนาคำฟ้องคดีเก่ามาด้วยเพื่อจะดูเรื่องราวที่เขาฟ้อง
ถึงวันนัด แกเข้ามาสวัสดีและจูงมือผมไปที่ลับตาและบอกว่า ยายเอาค่าว่าความมาให้ก่อน ๕๐๐ บาท แต่ยายขอ ๕๐ บาทเอาไว้จ่ายค่ารถก่อนนะ..โถ.....ยาย... ผมบอกว่ายายเอาเงินเก็บไว้ใช้เถอะนะ ผมจะว่าความให้ยายโดยไม่คิดค่าว่าความหรอก ยายไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น วันนี้ผมเอาเสื้อผ้ามาให้ยายด้วย ผมสู้คดีนี้ให้ยายด้วยความรู้สึกว่าเราจะต้องสู้เพื่อความเป็นธรรมให้ยาย ผมถามค้านนายทุนผู้เสียหายเกี่ยวกับเรื่องยายอุทิศที่ดินที่ยายปลูกกล้วยบางส่วนให้วัดเป็นทางเข้าออกและเจ้าอาวาสวัดนั้นได้มาเบิกความที่ศาลไว้แล้ว นายทุนคนนั้นเบิกความว่าพระที่มาเบิกความพูดเท็จ อ้าว.....ผมถามว่าคุณได้ฟ้องพระไหมว่าเบิกความเท็จ แกก็ตอบว่าไม่ได้ฟ้อง ผมก็ถามต่อว่าจะถอนคำพูดไหมที่กล้าพูดคำว่า “พระพูดเท็จ” นายทุนคนนั้นก็หงุดหงิดแล้วพูดว่า “ผมเพิ่งรู้ว่าความไม่เป็นธรรมก็เกิดขึ้นได้หากมีนักกฎหมายช่วยคนผิด” เจี๊ยก...ด่าใคร....ผมก็ทำเซ่อโยนต่อ “อ้าว...คุณว่าคนในกระบวนการยุติธรรมรวมทั้งศาลด้วยนะเพราะศาลก็เป็นนักกฎหมาย” ฮา... ศาลก็รับมุขเพราะศาลท่านรู้อยู่แล้วว่ายายถูกข่มเหง ศาลก็พูดว่า พูดดีๆนะ..จะเอายังไง....นายทุนก็บอกว่าผมไม่มีเจตนา ผมถอนคำพูดแล้วกัน ผมก็เลยจบคำถาม
และแล้วก็ถึงวันฟังคำพิพากษา ยายมาในชุดเสื้อสีเขียวไม่รู้ใครให้มา เอากล้วยมาฝากผมด้วย แฮ่...แต่ก็บอกว่ายายตัดกล้วยมาให้เป็นค่าเรือด้วย และผลคดีก็ออกมาตามที่เราคาดหมายไว้คือพิพากษายกฟ้อง อัยการก็ไม่อุทธรณ์ คดีก็เลยจบลงอย่างงดงาม ยายมาไหว้ผมและอวยพรให้เจริญก้าวหน้ายิ่งๆขึ้นไป ไม่รู้เพราะคำอวยพรของยายหรือเปล่า ที่ทำให้ผมยังเจริญไม่หยุดทำท่าจะไปแตะที่ ๑๐๐ ก.ก.แล้ว ฮา....
อีกคดีหนึ่งที่มันมาก พอเราเป็นทนายความเต็มตัวก็ไปขึ้นบัญชีเป็นทนายขอแรง คือเป็นทนายคนยากว่าความฟรี แต่กระทรวงยุติธรรมในสมัยนั้นมีเงินรางวัลทนายให้คดีละไม่เกิน ๑,๐๐๐ บาท มันมาเกิดเหตุตรงที่ลูกพี่ผมมีกิจการทำเรือดูดแร่ กิจการก็ทำกำไรได้บ้างไม่ได้บ้าง วันดีคืนร้ายก็มีคนร้ายมาปล้นแพดูดแร่ของลูกพี่ผม ในที่สุดก็จับคนร้ายได้ แต่คนร้ายอ้างว่าไม่มีเงินจ้างทนายความ ศาลจึงขอแรงทนายว่าความให้ คิวใครไม่เจอมาเจอคิวผม อ้าว...ลูกพี่เป็นผู้เสียหาย ผมเป็นทนายจำเลยสู้กับลูกพี่ตัวเอง ผมรีบเข้าไปบอกลูกพี่ว่าผมจะขอถอนตัว ลูกพี่บอกไม่ต้อง ว่าให้เต็มที่ไปเลย อ้าว...ยังงั้นก็มันสิครับ
ผมไล่ต้อนพยานลูกพี่ผมเสียเละ ในที่สุดศาลยกฟ้อง ฮา...นึกว่าลูกพี่จะโกรธ แต่ลูกพี่ผมไม่โกรธ แถมชมผมเสียอีกว่าเก่ง...ผมทำหน้าปูเลี่ยนไม่รู้จะดีใจหรือเขกกบาลตัวเองดี อิอิ แถมหูฝาดได้ยินเสียง...กรอดๆ..ฮา..
การที่ศาลขอแรงในสมัยนั้นจะเป็นคดีที่มีอัตราโทษสูง มีคดีปล้นทรัพย์ในเวลากลางวัน ก่อนหน้านั้นจำเลยตกลงว่าจะจ้างทนายความเอง แต่พอถึงวันนัดสืบพยานก็แถลงศาลขอให้ศาลขอแรงทนายความให้ เพราะทนายความรียกค่าว่าความจำเลยคนละ ๒๐,๐๐๐ บาท แต่จำเลยไม่มีเงิน จึงขอให้ศาลตั้งทนายให้แถมขอผมเป็นทนายให้ด้วย โห...พี่ขอทนายฟรีแล้วยังจะเลือกด้วยเหรอ แต่ศาลท่านก็ขอแรงผมให้ไม่ใช่เพราะจำเลยขอแต่เพราะถึงคิวผมพอดี ฮา...
คดีนี้ ผมศึกษาแนวทางสู้คดีจากคำพิพากษาศาลฎีกา ศึกษาว่าคดีปล้นทรัพย์ศาลยกฟ้องเพราะเหตุใดบ้าง ผมถามความอย่างละเอียดยิบได้ความจากประจักษ์พยานว่า คนร้ายเป็นคนขาเสีย ผมถามเน้นพยานเฉพาะในเรื่องการจำคนร้ายเพราะขาเป๋ เน้นที่ขาเป๋ เพื่อกลบเกลื่อนไม่มีใครสนใจใบหน้าคนร้าย และขอให้ศาลสั่งให้จำเลยเดินในศาลเพื่อให้ศาลเห็นว่าจำเลยไม่ได้ขาเป๋ เพราะตอนที่จำเลยเดินเข้ามาในห้องพิจารณาเขาก็เดินเก้งก้างตามปกติของคนที่ติดตรวน และผมวางแผนไม่ผิด ศาลบันทึกว่า จำเลยเดินเหมือนคนปกติที่ติดตรวน ผมยังจำความรู้สึกของผมได้ดีว่าวันนั้นผมลงจากศาลมาด้วยความรู้สึกเป็นทุกข์ เพราะผมรู้ดีว่าลูกความผมไปปล้นเขามาจริง แต่ผมกำลังเมามันกับการแสดงฝีมือในการว่าความ คำถามที่ออกไปไม่ได้เป็นคำถามที่เตรียมมาล่วงหน้า แต่เป็นคำถามที่สมองผมคิดในขณะที่ว่าความ พอผู้เสียหายตอบตามที่ผมต้องการผมกลับทุกข์ใจ นี่เรากำลังทำอะไรอยู่.....
ผมปรึกษาลูกพี่ ท่านสอนผมว่าเมื่อเราทำหน้าที่ทนายจำเลย เราก็ต้องทำหน้าที่ของเราให้เต็มที่ไม่ว่าคดีนั้นจะเป็นคดีศาลขอแรงหรือคดีที่ลูกความจ้างเรา และเมื่อเราทำหน้าที่ของเราสมบูรณ์แล้ว เราอย่าเอาอารมณ์ความรู้สึกในการทำหน้าที่กลับมาบ้าน ให้ทิ้งมันไว้ที่ศาล และผมฝึกเรื่องนี้อยู่นานพอสมควร จนที่สุดผมทำได้กลับมาถึงบ้านผมก็จะทิ้งงานไว้เบื้องหลังไม่เอาความเครียดกลับมาด้วย...(ต่อตอนหน้าเหอะ...อิอิ)
ความเห็น (18)
เรื่องของนักกฏหมาย แบบท่านอัยการเป็นชีวิตที่น่าชื่นชมมากๆครับ ผมยึดเอาเป็นต้นแบบเสมอ
จริงๆได้ฟังเรื่องเล่าจากการเล่าสดของพี่บัณฑูรหลายเรื่อง สนุก มันส์ ฮา บวก ลุ้น ทั้งนั้นเลย คิดว่าคงจะทยอยลงบันทึกนะครับ
โดยเฉพาะเรื่อง การใช้เเผนที่ดาวเทียม เป็นหลักฐานในการว่าความ เด็ดมากครับ
อ่านจากบันทึกตอนต้น ผมคิดไปว่า คนจนมักเป็นเหยื่อยของคนที่รวยกว่า มีอำนาจมากกว่า เพราะจนเงินนี่เอง เขา(คนที่มีเงินมากกว่า)จะทำอะไรก็ได้ สั่งดำให้ขาวได้ หากกระบวนการปกครองของสังคมเราไม่เเข็ง แบบว่า เงินงัดทุกอย่างได้
ดูทีวี เห็นคนเกษตรกรจนถูกเรียกเรียกร้องเงินค่าทดแทน "เหตุที่ทำให้โลกร้อน" แถวๆภาคใต้ ทำให้อึ้ง และ สลดใจมากครับ
----------------------------------------------------------------------------------
*** หนังสือของ ดร.วิรัตน์ คำศรีจันทร์ คงถึงมือพี่บัณฑูรแล้วนะครับผม...
กว่าจะเป็นวันนี้ ของท่านพี่
ผ่านสมดุลย์ตาชั่ง มากมาย ใจงามตามหน้าที่
..
รอตอนต่อไป ครับ
- สวัสดีครับท่านอัยการชาวเกาะ
- อ่านแล้วได้ทั้งความรู้ และความเพลิดเพลิน
- เมื่อคืนนี้ดูหนังดอกบัวขาวตอนจบทางช่อง 7
- ยังคุยกับแม่บ้านว่า
- เอ..เรื่องนี้ท่านอัยการของเราจะนำเรื่องย่อ
- มาเขียนแล้ววิเคราะห์ข้อกฎหมายหรือยัง
- ....
- หนังสือที่ขออนุญาตสำเนา น้องๆ เขาสำเนาไป 10 เล่มครับ
- เก็บไว้คนละเล่มครับ
สวัสดีครับน้องเอก
ผมนั่งนึกอยู่ตั้งนานว่าเคยเล่าเรื่องใช้แผนที่ดาวเทียมให้น้องเอกฟังตั้งแต่เมื่อไหร่ นึกยังไงก็นึกไม่ออก ฮา....มันเป็นแผนที่ภาพถ่ายทางอากาศครับ ภาคอื่นเขาถ่ายตั้งแต่ ๒๔๙๘ แต่ภาคใต้ภาคเดียวเริ่มถ่ายเมื่อปี ๒๕๑๐ คดีนั้นกำลังจะตัดสินวันที่ ๒๒ ต.ค.นี้ครับ กำลังรอลุ้นด้วยความระทึกระทวยใจ อิอิ ผลเป็นประการใดจะเอามาเล่าในบันทึกต่อๆไปครับ
ผมเห็นข่าวที่มีการเรียกร้องเงินค่าทดแทนแล้วรู้สึกแปลกๆครับ แถมยังได้รู้มาว่าการคิดคำนวณค่าทดแทนดังกล่าวไม่ถูกต้อง การคิดคำนวณปริมาณคาร์บอนด์ไม่ใช่วัดจากที่ต้นไม้ แต่ต้องวัดห่างออกไป เรื่องนี้ถ้าสู้กันในศาลคงจะมัน..อิอิ
ขณะนี้หนังสือยังไม่ถึงเลยครับ
สวัสดีครับตาหยู
คิดถึงครับ ประสบการณ์ชีวิตมันสอนผมมากมาย การเล่นดนตรีในสวนอาหารก็ได้ประสบการณ์อย่างหนึ่ง การไปช่วยพ่อคุมปั๊มน้ำมันก็ได้ประสบการณ์อีกอย่างหนึ่ง และพอมาเป็นอัยการประสบการณ์พวกนี้ใช้ได้เลยทีเดียว ผมอ่านคดีปลอมปนน้ำมันในปั๊มน้ำมันรวดเดียว เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่เพื่อนรุ่นเดียวกันบอกว่าสำนวนมั่วอ่านไม่รู้เรื่อง คนเป็นนักกฎหมายต้องเรียนรู้มาก อ่านมาก ได้เปรียบครับ
ความมันจะเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆครับ
สวัสดีครับสิงห์ป่าสัก
ผมรับปากว่าจะส่งหนังสือให้ แล้วผมเซ็นหน้าปกให้แล้วสองเล่ม ยังไม่ทันส่งมีพรรคพวกมาปรึกษาเห็นหนังสือของผม เขาสนใจมากผมก็เลยหยิบให้ พอเขาไปแล้วผมถึงรู้ว่าหยิบเล่มที่เขียนให้ท่านส่งให้เขาไปผิด ยังตามกลับมาไม่ได้ เพราะเขาไปอบรม อิอิ กรุณาอดใจรอสักหน่อยนะครับ
เรื่องดอกบัวขาวไม่ได้ดูครับ พอดีช่วงนี้งานเข้าเยอะมาก ต้องใช้ความละเอียดในการเขียนคำให้การก็เลยไม่ค่อยได้ดูทีวีครับ กับตอนนี้กำลังสนุกกับการคิดถึงคดีเก่าๆตั้งแต่เป็นทนาย จนมาเป็นอัยการ กำลังคิดอยู่ว่าถ้าเขียนเรื่องนี้จบน่าจะพิมพ์เป็นเล่มขายได้แล้วมั๊ง ฮ่าๆ
สวัสดีครับ
ติดตามอ่านเรื่องราวที่ท่านเล่ามาด้วยความสนใจและศรัธาท่านมากครับ
ดีเยี่ยมทั้งเนื้อหา ภาษาเขียนก็เข้าใจง่าย
อดีตที่ผ่านมาท่านเป็นทนายของประชาชนตัวจริงครับ
ขณะนี้ท่านก็เป็นอัยการผู้เชี่ยวชาญของชาติไทยครับ
เรียน ท่านอัยการ เดี๋ยวนี้กฏหมายดูไม่ค่อยศักดิ์สิทธิ กฏตู ดู น่ากลัวครับ
สวัสดีครับคุณภราดร
อย่าเชื่อผมมากนะครับ ผมประเภทชอบอวดตัวเอง ฮ่าๆ
ตอนนี้ได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่รองอัยการพิเศษฝ่ายคดีแพ่งเขต ๘ อีกหน้าที่หนึ่งครับ
ขอบคุณที่แวะมาครับ
สวัสดีครับอาจารย์ JJ
เห็นด้วยครับ กฎตูดูน่ากลัวจริงๆครับ เมื่อไหร่ประเทศชาติจึงจะสงบสุขเสียทีก็ไม่รู้นะครับ
สวัสดีครับน้องปลายฟ้า
ชอบกินไอติมกาแฟครับ อิอิ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจและไอติมครับ แฮ่..
สวัสดีคะ
ชอบเรื่องท่ท่านอัยการเล่ามากคะ อ่านติดตามแล้วคิดว่ายังไม่จุใจจะต้องอ่านต่อไปนะคะ เล่าได้เหมือนนิยายเลยคะ
- แฮ่มๆ...
- มาสะกิดๆ
- ไอ้ที่หุ่นไม่เล็กลงนะ
- เป็นด้วยกินไอติมอะป่าว
- คิดถึงนะคะ
- วันก่อนไปบ้านไม่ได้ส่งเสียงไปหา
- เพราะกลางวันและหัวค่ำๆ
- ปลีกตัวไปไหนไม่ได้เลย
- ว่างเอาก็ดึกปาเข้าสามทุ่มไปแล้ว
- เซ็งเป็ดเลยแหละน้อง
สวัสดีครับคุณไก่
ความจริงเขียนเสร็จแล้วหกตอน แต่ถ้าลงพรวดพราดเดี๋ยวคนอ่านต๊กกะใจ
แถมเขียนแล้วนึกเรื่องได้เรื่อยๆก็เลยไม่รู้ว่าจะกี่ตอนจบอยู่นะเนี่ย...
จะเขียนให้อ่านจนหายอยากเลยแม๊ะ..อิอิ
อิอิ พี่ตา
สงสัยจริงอ่ะ เพิ่งรู้ตัวว่ากินไอติมบ่อยเกินไป จากที่ห่างไอติมมานาน ตอนนี้ทานไอติมบ่อยขึ้นจริงๆ ต้องลดด่วน รู้แล้วๆทำไมน้ำหนักไม่ลด งงอยู่ตั้งนานว่าออกกำลังด้วย กินเท่าเดิม ทำไมน้ำหนักไม่ยอมลง แฮ่ๆ
เสียดายที่ไม่ได้เจอกันครับ
สวัสดีค่ะ
- ตอนนี่พี่คิมอยู่ที่กระบี่ค่ะ
- ตั้งใจว่าจะแวะเข้าไปเที่ยวที่ภูเก็ตด้วยนะคะ
- บอกน้องนัทว่า จะพาไปกราบคุณลุงอัยการ
สวัสดีครับพี่คิม
ยินดีครับที่ทราบข่าวว่าพี่คิมและน้องนัทจะมาเที่ยวถึงภูเก็ต
จะเข้าภูเก็ตวันไหนละครับ แจ้งด่วน ที่ ๐๘๑๖๙๓๓๐๖๘ ครับ