11ตค.52
แรงบันดาลใจที่ทำให้เขียนเรื่องนี้คือเวลาคนจะปฏิบัติธรรม คนส่วนใหญ่มักเข้าใจว่าต้องไปอยู่วัด หรืออยู่กับครูบาอาจารย์ อยู่กับเพื่อนๆที่คิดว่ามีความรู้ในการสอนเรา ต้องนั่งสมาธิโดยการขัดสมาท ต้องเดินจงกรมมือจับกัน ยกเท้าย่างเท้า ต้องท่องพุทโธ
อาจารย์ที่สอนก็ต่างกันแล้วแต่ปัญญาเราจะเชื่อใคร
พี่สาวถามดิฉันว่า ที่หลวงพ่อจรัญสอนให้เดินจงกรม และให้เชื่อกรรม(ท่านเขียนกฎแห่งกรรมมาหลายเล่มมาก) และที่หลวงพ่อปราโมทย์สอนให้ดูจิต ดูกาย มันเกี่ยวกันตรงใหน ไม่เข้าใจ ( ดิฉันเอาหนังสือกฎแห่งกรรมให้พี่สาวอ่านมานานแล้วค่ะ)
เมื่อได้คำถามนี้ดิฉันต้องกลับไปอ่านหนังสือของนพ. สมพนธ์ บุณยคุปต์ ที่เขียนพุทธศาสนา สัจธรรมแห่งชีวิต ที่ปัญญาชนควรรู้ ถึงแม้พี่สาวจบป4 แต่ดิฉันว่าเธอเข้าใจศาสนามากกว่าพี่เขยที่จบปริญญาตรี และดิฉันรู้สึกหนังสือเล่มนี้เขียนครอบคลุมพระพุทธศาสนาทุกๆเรื่องค่ะ
ขอลองคิดตัวชี้วัดของคนที่ปฏิบัติธรรมในระดับต่างๆตามที่เข้าใจจากการอ่านหนังสือและที่ลองทำดูค่ะ
1 .คนธรรมดา
2.โสดาบัน รู้ว่าสิ่งใดเกิดสิ่งนั้นดับ รู้ว่ากายและจิตไม่ใช่ของเรา ยังหวงกายและจิต
3.พระสกิทาคามี
4.พระอนาคามี ไม่ยึดกายแต่ยึดจิต
5. พระอรหันต์ ไม่ยึดกายและจิต คิดไม่เป็นภาพ
ไม่มีความเห็น