แอมโมเนียแบบชาวบ้าน

   2-3 วันที่ผ่านมาจังหวัดตากได้รับอิทธิพลจากหาง ๆ  ของน้องกฤษณาไปพอหอมปากหอมคอ      น้ำเหนือที่หลากลงมาตามลำน้ำวัง  รวมทั้งน้ำจากลำห้วยอีกหลายสาย ทำให้น้ำท่วมในหลายตำบล อย่างไรก็ดี พอน้ำมาคนหาปลาก็เริ่มมีช่องทางทำมาหากิน  เราเองก็เป็นห่วงน้ำจะท่วมบ่อเลี้ยงปลาในไร่  ต้องพาคนงานไปขุดทางน้ำให้ระบายออกไปบ้าง ปรากฎว่าคนงานก็สนุกกับการดักจับปลาที่มากับน้ำตามทางน้ำไหล  พาลูกพาเมียมาช่วยจับ  จับไปจับมาลูกชายตัวเล็กก็ไม่วายโดยเงี่ยงปลาปักมือ ร้องโอย ๆ  เราก็ไม่รู้จะทำอย่างไร  ได้แต่นึกถึงวิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมาว่า  แอมโมเนียช่วยได้  แต่อยู่กลางไร่จะไปหาแอมโมเนียที่ไหน  สถานีอนามัยก็อยู่ไกล พวกผู้ใหญ่ก็กำลังทำงาน      ก็เลยอาสาจะพาเด็กไปสถานีอนามัยเอง ปล่อยให้คนงานผุ้ชายเขาขุดทางน้ำกันต่อไป  แต่พ่อของเด็กบอกว่า  "ไม่ต้องหรอกครับ ฉี่ราดมันก็หายแล้ว"   แล้วเขาก็อุ้มลูกชายหายไปในพุ่มไม้ สักพักก็ออกมา อีกสักครู่เด็กก็หยุดร้องไห้ ถามดูว่าหายปวดหรือยัง  เด็กก็บอกว่าค่อยยังชั่วแล้วครับ  ยังไม่ทันขุดร่องน้ำเสร็จ เด็กก็หายปวดและวิ่งเล่นได้แล้ว  นี่แหละภูมิปัญญาของชาวบ้าน ไม่เห็นต้องวิ่งวุ่นวะวุ่นวายไปสถานีอนามัยเหมือนเราเลย