ร้านตัดผมกันเอง
วันหนึ่งเดินผ่านหน้าต่าง เมื่อมองออกไป ป้าก็พบว่าเกือบพลาดช็อตสำคัญที่ต้องบันทึก.....เวลาสี่ห้าปีสำหรับบางคนอาจแสนยาวนาน ในขณะที่รวดเร็วเหลือเกินสำหรับบางคน....สำหรับป้านั้นจัดอยู่ในประเภทหลัง คือ วันคืนผ่านไปไวเหมือนโกหก เผลอแผลบเดียวบั๊ดดี้ตัวน้อย ก็กลายเป็นบัดดี้(ยังน้อยอยู่แต่...)ร่างยักษ์ สามารถทำน้ำหนักขึ้นมาวัดรอยป้าซะแล้ว....ป้าแดงพี่สาวแท้ ๆ ของป้า บอกอยู่เสมอเรื่องความรวดเร็วในการเปลี่ยนแปลงของเด็ก ๆ เธอย้ำกับป้าอยู่บ่อยว่า ถ่ายรูปเก็บไว้นะ เด็กๆ เปลี่ยนเร็ว เดี๋ยวจะเสียดายว่าไม่ได้เก็บภาพไว้ เพราะเจ้าตัวยุ่งทั้งหลายไม่มีวันเล็กลงอย่างแน่นอน....ป้าแดงเธอเป็นคนละเอียดถี่ถ้วนมากในการเลี้ยงลูก อาจจะเป็นเพราะเธอมีลูกสาวคนเดียว หรือ ความเป็นนักบัญชีของเธอป้าก็สุดจะคาดเดา ที่จำได้แม่นสำหรับป้าเกี่ยวกับป้าแดงก็คือ สมัยวัยเด็กไปโรงเรียนด้วยกันรองเท้าเธอเป็นเงาแว๊บ กระโปรงจีบโหง้วเห็นแต่ไกล ส่วนป้านะรึ ...ขอไม่บอกแล้วกัน....แนะ ไถลไปถึงวัยเด็ก.....แล้วก็จริงอย่างป้าแดงว่านั่นแหละ ด้วยวันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ประกอบกับกับภาระกิจมากมายป้าเกือบต้องเสียดายซะแล้ว....
เรื่องที่ป้าเกือบเสียดายและภูมิใจนำมาเล่าวันนี้ ไม่ใช่ภูมิใจของป้านะ...แต่เป็นความภูมิใจเหลือเกินของลุงมาโนช...สุดที่รักของป้านะเอง ตลอดเวลาสี่ห้าปีมานี้ ทุก ๆ ๓-๔ เดือน ลุงแกจะจับปัตตาเลี่ยนเปิดร้านตัดผมลูกค้าขาประจำ....ลูกค้ารายนี้ของลุงช่างน่ารักน่าชัง ลุงตัดผมให้อย่างไรก็ไม่มีบ่น รับได้หมด แต่ในที่สุดก็ออกมาทรงเดิมนะแหละ เพราะลุงแกตัดเป็นอยู่แบบเดียว ทรงเดียว เปลี่ยนไม่ได้ เทรนมาทรงนี้โดยเฉพาะ ตัดมาตั้งแต่ลูกค้าหัวเท่าลูกบอลลูกเล็ก จนเดี๋ยวนี้เกือบเท่าลูกบาสก็ยังทรงเดิม....ไม่มีผิดพลาด ป้ายังจำได้ถึงสีหน้าของลุงเมื่อครั้งแรกที่บรรเลงปัตตาเลียนให้เจ้าบัดดี้น้อย (แต่ป้าลืมสังเกตุสีหน้าเจ้าบัดดี้ของป้าแฮะ) .....ลุงแกตื่นเต้นมาก บอกว่า ไม่ต้องไปตัดที่ร้านแล้ว ตัดเองก็ได้ ว่าแล้วก็ยิ้มกริ่มด้วยความภูมิใจโชว์ที่รองปัตตาเลี่ยนพร้อมอธิบาย ต้องใช้เบอร์นั้นเบอร์นี้รองแล้วถึงจะได้ทรงสวยงาม...อะไรทำนองนั้น....บ้านเราก็เลยมี “ร้านตัดผมกันเอง” ตั้งแต่นั้นมา... คือตัดกันเองตามที่เรียกนั่นละคะ...หลังจากนั้นพอบั้ดดี้น้อยผมงอกออกมาหน่อยก็เป็นอันว่าโดนจับโกร๋นทันที...ลุงยังเคยใจดีเชิญชวนลูกค้าพิเศษมารับบริการตัดผมทรงยอดฮิตอยู่บ้างเหมือนกัน แต่เท่าที่ป้าสังเกตุลูกค้าพิเศษ (ที่ตกเป็นเหยื่อ) ส่วนใหญ่ก็จะแวะมาใช้บริการเพียงครั้งเดียวแล้วก็ไม่กลับมาอีกแม้จะตัดฟรีก็ตาม..(ฮิ..ฮิ..)คงมีเหยื่อถาวรก็เพียงบัดดี้ของป้า ...บางคราแถมพ่วงเม่นน้อยไปด้วยแล้วแต่ความมันส์ของลุง และความสามารถในการหลบหลีก (ของเม่น)...จนกลายเป็นความเชิน(ของป้า)... ชินตา...มาสะดุดก็เมื่อเดินผ่านหน้าต่างแล้วมองออกไปเมื่อไม่กี่วันนี่หละ...เราเกือบพลาดชอตเด็ดซะแล้ว ลืมไปได้ยังไง ป้าแดงย้ำบ่อย ๆ จนบั้ดดี้น้อยจะกลายร่างเป็นหนุ่มน้อยซะแล้ว...แต่ก็แค่เกือบ....ยังไม่สายนะ...
ลูกค้าขาประจำ
ลุงบรรจงลงปัตตาเลี่ยนอย่างตั้งใจ บั๊ดดี้น้อยดูลุ้น ๆ อยู่เหมือนกัน นี่ขนาดชินแล้วนะ
มีอุลตร้าเกิร์ลเป็นดาราประกอบฉาก
โอ๊ะ ป้าอ้นถ่ายรูปผม
ยังตัดไม่เสร็จเลย อย่าเพิ่ง...
ทรงนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ลุงเปลี่ยนแนว...
อ้าว...ว่าแล้วก็จบด้วยทรงเดิม...โล่งอกไปที...
ป่าป้า เมื่อกี้มาร์คใจหายหมด คิดว่าคราวนี้จะได้ทรงโมฮอกซะแล้วครับ...
ขอแต่งอีกนิดหน่อย...
แจ่ม....
ความเห็น (5)
ลูกค้าขาจรครับ
โอ้โห...ลุงเป็นปลื้มเชียวคะ... เก็บภาพไว้ด้วย ระวังลุงจะเชิญชวนมาร้านตัดผมกันเองอีกนะคะ... ซ้อม ๆ แผนหลบภัยไว้หน่อยก็ดีนะน้องนนท์ มีปัญหาเชิญปรึกษาเม่นได้....เอ..แต่ป้าว่าผมทรงนี้ก็ดูเท่ห์ทีเดียวเลยนะครับน้องนนท์
ว่างๆจะหนีเมียไปตัดผมที่ร้านนะครับ
ที่ต้องหนี เพราะว่าเธอไม่ยอมให้โกนหัวเหม่งครับ
ขอเวลาให้ลุงฝึกฝีมือทรงอื่นก่อนนะคะคุณหมอ ซักปีนึงคงจะพอเข้าที่เข้าทาง ถึงตอนนั้นระวังลุงจะถือปัตตาเลี่ยนแวะไปที่บ้านนะคะ....(บ้านเสร็จพอดีเลย)...
ไว้บวชแล้วจะไปเป็นลูกค้าครับ เพราะเข้าใจว่าได้แค่ทรงเดียว...........55555555