ชีวิตคน ย่อมแปรผัน สิ่งสำคัญ อย่าประมาท
สิ่งผิดพลาด คือบทเรียน สิ่งพากเพียร คือลาภผล
สิ่งช่วยตน คือปัญญา สิ่งบูชา คือบุญคุณ
สิ่งค้ำจุน คือพ่อแม่ ผู้เสริมต่อ คือครู-อาจารย์
สิ่งบันดาล คือเงินตรา ยอดปรารถนา คือความสุข
สิ่งเปลื้องทุกข์ คือศีลทาน สิ่งสำราญ คือความชั่ว
สิ่งเมามัว คือความอยาก พาลำบาก คือความเกียจคร้าน
ใจเบิกบาน คือไม่เป็นหนี้ ความป่นปี้ คืออบายมุข
พาให้สุข คือธรรมะ ไม่หมดภาระ คือยังไม่ตาย
เลิกวุ่นวาย คือได้ “พระนิพพาน”
ชีวิตที่เป็นมงคล
ถ้าอยากเป็นคนงาม อย่าวู่วามโกรธง่าย
ถ้าอยากเป็นคนสบาย อย่าเบื่อหน่ายความเพียร
ถ้าอยากเป็นคนมั่งมี อย่าเป็นคนดีแต่จ่าย
ถ้าอยากเป็นคนนำสมัย อย่าทำลายวัฒนธรรม
ถ้าอยากเป็นคนมีเกียรติ อย่าเหยียดหยามคนอื่น
ถ้าอยากมีความรู้ อย่าลบหลู่ครู-อาจารย์
ถ้าอยากมีความสำราญ อย่าล้างผลาญสมบัติ
ถ้าอยากเป็นคนมีอำนาจ อย่าขาดความยุติธรรม
ถ้าอยากเป็นคนดัง อย่าหวังความสงบ...ฯ
ความเด็ดเดี่ยวของจิต เป็นเครื่องมือเพียงหนึ่งเดียว
ที่ “มนุษย์” ใช้พิชิต ความลำบากยากเข็ญและภัยอันตรายทั้งปวง
เนื่องเพราะ “มนุษย์” มีความเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว
มนุษยชาติ จึงยืดหยัดมา ตราบเท่าทุกวันนี้...ฯ
ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง
อ่านบทกลอนของทานพระครูแล้วมีแรงต่อสู้ชีวิตจริงๆค่ะ