พระอยากออก โยมอยากเข้า

ช่วงนี้เป็นช่วงไกล้ออกพรรษาอีกไม่กี่วันแล้ว ออกพรรษาหน้ากฐินเป็นเรื่องที่โยมทั้งหลายดีใจที่จะได้ ทำบุญออกพรรษาเป็นประเภณีที่คนไทยพุทธทำกัน มาตั้งแต่สมัยพ่อ พ่อขุนตั้งแต่ไหนแต่ไรทำมาทุกยุคทุกสมัย เพราะคนไทยเป็นอยู่คู่กับบุญนี้เป็นวัฒนธรรมของเราชาวไทย เป็นสิ่งที่จะทำให้คนประเทศอื่นรู้จักความเป็นไทย รู้จักต้มยำกุ้ง จาพนม เลยอีกแล้ว ฮะ ฮะ ของมันเคย แต่เด็กรุ่นใหม่หามีความคิดนี้ไม่ ความคิดที่จะปกป้องเอกลักษ์ความเป็นตัวของตัวเองไม่ มีแต่จะยอม.....ตัววิ่งตามฝา ฝาหรั่งโดยไม่ลืมหูลืมตา ขนาดที่ว่าเขาไม่เอาแล้วไปยัดเหยียดให้ อะไรมันจะขไหนหนาด ก็ว่ากันไปครับแต่ที่เห็นอยู่ทุกวันนี้มันน่า สมน้ำหน้า ไม่ใช่ครับ น่าสมเพทเวทนามากว่า จริงๆแล้วไม่อยากช้ำเติมดอกครับท่าน แต่ว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆสงสารประเทศไทย สงสารพ่อ พ่อขุนราคำแหง พ่อนเรศวรมหาราช พ่อตากสินมหาราช และพ่ออีกท่านหนึ่งคือพ่ออยู่หัว ของเราชาวไทย สงสารที่ท่านพ่อทั้งหลายอุตสาห์เสียหยาดเงื่อ หยดน้ำเลือด หยาดน้ำตาหรือชีวิตอุทิศรักษาผืนแผ่นดินไว้ให้เราได้อยู่ดีกินดี แต่อนิจจาลูกหลานของพ่อ พ่อ ไม่เห็นคุณค่า เหยียบ ย่ำ ย่ำแล้วก็ย่ำ เหมือนกับไม่สาแก่ใจ ลูกหลานที่รักทุกท่านคุณพ่อของเราทั้งหลายคงไม่เสียใจมากนักหรอกหากลูก ลูก หากเจ้าไม่ดีบ้าง ชั่วบ้างเป็นธรรมดาแต่คุณพ่อคงเสียใจมากกว่า ถ้าลูก ลูก ของท่านไม่สามารถทำความดีกลับตัว กลับใจ หันมาสามัคคีกัน เพื่อรักษาผืนแผ่นดินที่เป็นเลือดเนื้อของ คุณพ่อ ยังไม่สายหรอกคุณลูกทั้งหลาย ที่จะหันหน้าเข้าหากัน รักษาน้ำใจกัน จับมือกันเพื่อแผ่นดินนี้ เผื่อผดุงรักษาไว้ซึ่งสถาบันชาติ พุทธศาสนา พระมหากษัตริย์ ไว้ให้คงอยู่ชั่วกัลปาวสานต์ ฮือ อือ ฮือออ ออ ขอเวลาเช็ดขี้มูกก่อนฯฯฯฯน

อ้าวว่าจะเขียนเรื่องออกพรรษาลาพระหลวงพี่ ลาพี่เณร ผมว่าหลวงพี่กับหลวงเณรจะลาผมก่อนนะนี่ ก็มันจะออกพรรษาแล้วนี่ ออกพรรษาทีไรเป็นเรื่องครับท่าน เป็นเรื่องที่เก่า เก่า แต่ช้ำซากทำไมมันต้อง มาเป็นตอนไกล้ออกพรรษา ทำไมออกพรรษาผ้าเหลืองที่ห่มอยู่ดีๆเย็นสบายๆ กลับร้อนครับท่านบางท่านอุตริบอกหมดบุญพูดเข้าข้างตัวเองตัวเองอยากสึกแล้วไปโทษบุญ(สมัยนี้เขาเรียกว่าโบ้ย โยนหินถามทางครับ) โทษบุญบาปอยู่ได้ถ้ารู้ตัวว่าบุญหมด ก็เติมสิครับ เติมให้มากๆเอาไว้เผื่อชาติหน้าด้วย ต่ออายุเหมือนรัฐบาลยังได้เลย ฮาครับจริงๆแล้วอย่ารอแต่บุญ บุญ อย่างเดียวบุญเก่านำเรามาดีแล้วแต่ต้อง ทำบุญใหม่ๆด้วยคำว่าบุญนี่มันมีทั้งบุญเก่าที่ช่วยหนุนหรือบุญหนุน ภาษาวิชาการเขาเรียกว่า "อุปัตถัมภกกรรม" แปลว่า กรรมหรือบุญที่ช่วยหนุนกรรมอื่นๆ อันนี้ว่าตามกรรม๑๖ ที่มีมาในอภิธรรมฎีกาโชติกะและบุญใหม่ใหม่ด้วย ทำอุปัตถัมภกบุญ ไว้เยอะๆสิท่านทั้งหลายจะได้ช่วยอุ้มชูความดีอื่นๆน่านเห็นไหม เขียนไปมาก็ลงล๊อกบุญพอดี ถ้าจะให้อธิบายทั้งหมด๑๖เนี่ยยาวไปผมไม่ชอบอะไรที่ยาวๆไม่เหมือนบางคนอึ้ย อึ้ยอึ้ยฯฯ

นี่ละหนาท่านบอกว่าคนในอยากออกคนนอกอยากเข้า ถามเรื่องคนต้องถามพระ ถามธรรมะต้องถามโยมมันจะเป็นเหมือนดังกล่าวหรือเปล่า ท่านทั้งหลายก็ลองตามมาพิจารณาดู เมื่อไกล้ออกพรรษานี่ โยม โยม เขาดีใจที่จะได้ทำบุญ โดยเฉพาะการตักบาตรเทโวโรหนะนี่ เป็นเอกลักษ์ต้องมีแทบทุกวัด โยมดีใจที่จะได้ทำบุญแต่พระดีใจที่จะได้ลองผ้าไหม่ไหม่ดู ดีใจเหมือนกันแต่แตกต่างกันขอรับ คิดแล้วผมจงจาร จงจาร ตัวเองเหลือเกินที่จะต้องอยู่คนเดียวในหน้าออกพรรษาอีกปี ไม่ว่ากันครับการบวช การศึกเป็นเรื่องธรรมดาแต่ก่อนที่จะศึกนี่สิน่าปวดหัว มากบางท่านผ้าเหลืองร้อนมากไม่มีที่อยู่วันๆเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตานับวันอย่างเดียว บางท่านหนักกว่าอีกครับอดข้าวอดน้ำเลย ยิ่งกว่าเดือน รอมอฎอนอีก ผมเห็นแล้วทั้งขำ อยากหัวเราะพร้อมร้องให้จริงๆ ฮิ ฮิ ฮิ อย่าว่าเผากันเลยครับ ผมขอเผาหน่อยเดียวเอง

เอาละครับขอแถมอีกนิดในการออกพรรษานั้นพระพุทธเจ้าให้เราชาวภิกษุได้อยู่จำที่ไดที่หนึ่งอยู่นิ่งๆบ้างประชาชนเขาปวดหัว อะไรทำนองนี้แหละให้อยู่จำได้แค่๓ เดือนก็พอพ้นนั้นไปอยากเข้าก็ไม่ได้แล้ว แม้จะเส้นใหญ่ขนาดไหนก็ตาม วันออกพรรษามาถึง ก็ให้พวกเราชาวภิกษุนี่มาประชุมกันเพื่อปวารณาออกพรรษาครับท่าน คำว่าปวารณา ปวารณานี่อย่าเข้าใจว่าเป็นมนขลังละ เพราะคำว่าปวารณาหมายถึงให้ภิกษุคือพระ พระ นี่ได้ทำกรรมอย่างหนึ่งคือเปิดโอกาศให้พระรูปอื่นอื่น เขาทำการว่ากล่าวตักเตือนได้ โดยพระรูปนั้นจะต้องปวารณาว่าจะไม่โกรธ ไม่อาฆาตแค้น กลับไปตีหัวเจ้าอาวาสหลับหลังครับ พูดง่ายๆคือเปิดโอกาศให้เตือนกันขอโทษกันไม่แบ่งเสื้อกัน ทำอะไรผิดพลาดหนักนิดเบาหน่อยในช่วงจำพรรษาก็ให้อโหสิกรรม ครับคงพอแค่นี้ก่อน ขอเวลาไปชมทุ่งก่อนขอรับ ข้าวกำลังออกดอกบานส่งกลิ่นหอมเต็มทุ่งนา เฮ้ย หอม หอม ยิ่งกว่าแก้ม....อีก อะ จึ้ย ยย ย มาตกม้าตอนจบนี่แหละ

ดอกข้าวหอมเหมือนกลิ่นเจ้า เคล้าเต็มทุ่ง

ต้นใบปรุงออกเต็มที่สีอร่าม

ข้าวออกดอกแต่ข้าวพระอย่าตาม

ดอกข้าวงามออกพรรษา หน้าทำบุญ

พรรษาออก ดอกนะหน้ากฐิน

ใจโบยบินล่องลอย ดอกหอมกรุ่น

คอยชาติหน้าเถิดนะเนื้อละมุน

ชาตินี้สูญ สิ้นแล้วแคล้วแก้วตา