ทำบุญวันพระ

      ที่ทำงานผม  มีโครงการที่ดีอยากจะเผยแพร่เล่าสู่กันฟังครับ  ผมทำงานอยู่ที่สำนักวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์  วิทยาเขตปัตตานี  พื้นที่ที่ประชากรส่วนน้อยนับถือศาสนาพุทธ  ผมทำงานมาร่วม 30 ปี  พึ่งมาช่วงประมาณปี 2551 นี้เองที่หน่วยงานของเรามีแนวคิดดีๆ ส่งเสริมให้บุคลากรไปทำบุญในวันพระ

       ผมหันรีหันขวางอยู่นาน  เนื่องจากไม่มีปิ่นโต  แล้วผมก็ตัดสินใจซื้อปิ่นโตใหม่เอี่ยมอ่องเถาหนึ่ง เอาไปให้ร้านขายข้าวแกงจัดอาหารหวานคาวให้ครั้งละเถา ค่าข้าวและแกงราคาประมาณ 100-120 บาท  ไปร่วมโครงการกะเขาด้วย  แต่ละครั้งพวกเราก็จะนัดหมายกันไปที่วัดใกล้ๆ ห่างจากที่ทำงานไม่เกินกิโลเมตร  ขับรถไปกันเอง ใครมีรถยนต์ก็ชวนเพื่อนไป  ใครชอบอิสระจะขับมอ,ไซค์ไปก็ได้   ครั้งหนึ่งจะมีอย่างน้อย 10 คน บางครั้งอาจถึง 20 ครับ

         นอกจากจะอิ่มใจได้บุญแล้ว  ยังได้หันหน้าเข้าหากันกับเพื่อนๆที่ทำงาน  ตั้งวงกินข้าวก้นปิ่นโตไงครับ  เลยอิ่มทั้งบุญอิ่มท้องด้วย  สร้างความสนิทสนมกลมเกลียวกับเพื่อนร่วมงานด้วย  หน่วยงานไหนจะเอาไปทำบ้างไม่สงวนลิขสิทธิ์ครับ  กิจกรรมนี้ผมว่าดีกว่าการไปเรียกร้องให้ระบุไว้ในรัฐธรรมนูญว่าให้ศาสนาพุธเป็นศาสนาประจำชาติมั้งครับ  เพราะแม้ว่ารัฐธรรมนูญจะเขียนให้ศาสนาพุทธเป็นศาสนาประจำชาติ แต่ถ้าคนไทยไม่เอาศาสนาเข้ามาในชีวิตปกติแล้ว ก็ป่วยการครับ

[ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์]

ครั้งหนึ่งผมใช้ปิ่นโตไปซื้อกับข้าวที่โรงช้างกลับมาทานที่บ้านในช่วงวันหยุด แม่ค้าถามว่าจะไปทำบุญวัดไหน ผมบอกว่าซื้อกลับไปกินเอง แม่ค้าดึงปิ่นโตกลับมาแล้วใส่กับข้าวเพิ่ม หลังจากนั้นเวลาเอาปิ่นโตไปโรงช้างซื้อกับข้าวผมจะไม่ลืมบอกว่าซื้อไปกินเองครับ (ฮา)

[ชนันท์ สุวรรณรัตน์]

แสดงว่าซื้อไปกินเองได้บุญมากกว่า แม่ค้าเลยใส่กับข้าวเพิ่ม ใส่กับข้าวสำหรับไปวัดเยอะๆ เหลือเสียดายครับ

[opal]

ที่โรงเรียนของดิฉันที่จ.สุโขทัย ก็มีโครงการอย่างนี้เหมือนกัน ได้อิ่มแป้ทั้งบุญและท้องจริงๆแหละ

[ชนันท์ สุวรรณรัตน์]

ยินดีครับ ที่สุโขทัยมีกิจกรรมดีๆ การทำนุบำรุงศิลปะวัฒนธรรม จะเกิดผลต่อเมื่อลงมือกระทำ แล้ววัฒนธรรมของเราจะยั่งยืน หากส่งเสริมโดยการจัดนิทรรศการ พอพิธีเปิดนิทรรศการเสร็จ ประธานกลับ ส่วนนิทรรศการจะถูกรื้อตามหลังประธานเปิด ผมเห็นมาเยอะ อย่างนี้เปลืองงบประมาณเปล่าๆ ครับ