กว่าจะถึงวันนี้

กว่าจะถึงวันนี้

      พวกเราเริ่มช่วยกันคิดก่อนว่าจะทำเรื่องอะไรดีแล้วต่างคนก็ต่างคิดอยู่นานมีเพื่อนคนหนึ่งบอกว่าทำเรื่องหมู ดีรึเปล่าแล้วสมาชิกในกลุ่มก็ตกลงกันเช่นนั้นว่ากลุ่มเราจะทำเรื่องหมู แต่พอพวกเราไปปรึกษาอาจารย์ก็ได้คำตอบมาว่า  มีบางกลุ่มทำเรื่องหมูหลุมไปแล้ว พวกเราถึงเศร้า แต่พวกก็เราก็ไม่ท้อและเริ่มคิดหาเรื่องอื่นกัน เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า เรามีเพื่อนอยู่สาขาสัตว์ศาสตร์รู้เรื่องรู้เรื่องข้าวโพด

 พวกเราจึงตกลงทำเรื่องนี้กัน  เราก็ไปปรึกษาอาจารย์อีกครั้งและก็ตกลงว่ากลุ่มพวกเราจะทำเรื่องข้าวโพด  ไม่นานนักพวกเราก็ได้ไปดูแปลงข้าวโพดของสาขาสัตว์ศาสตร์ที่กำลังทดลองปลูกอยู่ข้างหลังมหาวิทยาลัยแม่โจ้ 

 และจึงทำบล็อกเรื่องข้าวโพดนั้นเกิดขึ้น  แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มนั้นได้ไปพบกับแปลงข้าวโพดที่บ้านสบแฝกเป็นของป้าคนหนึ่ง แปลงของป้านั้นใหญ่โตมาก  มีพืชผักนานาพันธ์  แปลงข้าวโพดก็กำลังงอกงาม  พวกเราจึงได้ย้ายสถานที่ศึกษาไปเป็นแปลงข้าวโพดของป้า  เพื่อทำให้พวกเรามีประสบการณ์และเกิดความคิดที่หลากหลาย  และอีกไม่นานแปลงข้าวโพดของป้า  ก็จะมีผลผลิตให้เก็บเกี่ยวกันค่ะ 

 

(โปรดติดตามตอนต่อไป)

 

 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ครูอ้อย มีน้องชาย สอนที่นี่  จำอาคารหลังคาแดงได้

ท่านชื่อ  อาจารย์ วิชชา ชาลีพรหม ค่ะ