รำไทยหายไปไหน

     สมัยเป็นนักเรียนมัธยมศึกษาได้เรียนวิชานาฏศิลป์ และเรียนรำวงมาตรฐานมีความรู้สึกดีต่อการรำไทยเป็นอย่างมาก พอตอนทำงานเมื่อมีงานเลี้ยงก็จะมีการเปิดฟลอร์ด้วยเพลงรำวงที่สวยงาม ตามด้วยลีลาศจากเพลงช้า ไปจนถึงเพลงเร็ว และกลับมาช้าอีก ทำให้เปรียบกับการออกกำลังกายในวิชาพลศึกษาที่ต้องวอร์มอัพก่อนและจบลงด้วยการผ่อนคลาย

     การรำไทยเป็นการออกกำลังกายได้อย่างดี เป็นการออกกำลังกายที่ กาย ใจ สมองทำงานสัมพันธ์ก้นอย่างช้า ๆ มีสติ เป็นการฝึกสมาธิ ความอดทน ได้เป็นอย่างดี ทำให้จิตใจอ่อนโยนด้วยเสียงเพลงอันไพเราะ และน่าจะเป็นการบูรณาการวิชาพลศึกษา ดนตรี นาฏศิลป์เข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์ นึกถึงตอนเขาประเมินโรงเรียนมักจะอ่อนเรื่องเกี่ยวกับ ดนตรี กีฬาและศิลปะ น่าจะลองปัดฝุ่นเรื่องนี้ดู อีกอย่างจะได้นำมาฝึกนักเรียนให้สงบลงบ้าง เพราะนักเรียนสมัยนี้ไม่นิ่ง หลุกหลิกลุกลี้ลุกลน (ต่ออีกนิด..กระดกกระดนโด่)ถ้านำเอารำไทยมาช่วยแก้ไขคงสงบบ้าง

    เป็นที่น่าสังเกตอีกเรื่องหนึ่ง คุณครูส่วนใหญ่จะมีน้ำหนักสูงตามอายุและตามมาด้วยโรคภัยไข้เจ็บ น่าจะลองพิจารณาการรำไทยเป็นการออกกำลังกายสักหน่อยจะได้นำไปสอนลูกศิษย์ได้ด้วย