ชีวิตกับเหรียญที่คิดว่ามีสองด้าน
คงจะเคยได้ยินนะครับว่า "คนมันก็เหมือนเหรียญนั้นแหละ มีสองด้านเสมอ" แต่ผมว่าไม่จริงเสมอไปหรอกไปครับ เคยรู้สึกหรือเปล่าครับว่า "ผมว่าผมเป็นตลกนะ" ขณะที่เพื่อนของคุณกลับอกว่า "ทำไมคุณเงียบจัง" อันนี้แหละครับที่เค้าบอกว่าเราเหมือนเหรียญที่มีสองด้าน
แท้จริงแล้วยังมีอีกด้านหนึ่งที่ถูกมองข้ามไป จากทั้งตัวของเราเองและจากคนรอบข้าง นั้นคือ ด้านที่เป็นเราจริงๆ ซึ่งอาจจะตรงกับที่เราคิดหรือที่เพื่อนเราบอกไว้ก็ไม่แปลกครับ และอาจจะไม่ใช้เลยก็เป็นไปได้ แต่อันหลังนี้น่ากลัวครับ ด้านที่เป็นเราจริงๆ เปรียบเหมือนเวลาที่เราโยนเหรียญแล้วบังเอิญเหรียญตั้งไม่ล้มไปด้านใดด้านหนึ่งนั้นแหละครับ แต่คนโดยทั่วไปจะมุ่งมองด้านหัวและก้อยของเหรียญเสมอ จึงลืมด้านที่สามของเหรียญไป หลายคนคงจะสงสัยว่า ผมเอาเรื่องนี้มาเขียนทำไม มันสะท้อนความคิดของเราหลายอย่างครับ
ประการแรก เราคิดว่าเราเองรู้จักตัวเองมากที่สุดแล้ว จึงคิดว่าสิ่งที่เราเป็นหรือที่เราแสดงออกนั้นแหละคือตัวเรา จึงยึดถือปฏิบัติมาซึ่งก็ไม่ผิด
ประการที่สอง มุมมองจากคนรอบข้างที่เห็นการแสดงออกของเรา เป็นส่วนสำคัญในการสนับสนุนความคิดของตนว่าสิ่งที่เราคิดนั้นถูกแล้ว ใช่แน่นอน อันนี้แหละที่จะส่งผลให้เราตัดสินใจถูกต้องหรือผิดพลาดและอาจหลงตัวเอง ซึ่งก็ไม่ผิด
ประการที่สาม สำคัญมากเป็นด้านที่เป็นตัวตนของเราจริง ซึ่งเรามองไม่เห็นและเป็นด้านที่หลายคนบอกว่า ต้องค้นหาตัวตนที่แท้จริงให้เจอจึงจะประสบความสำเร็จ แต่มีไม่กี่คนหรอกครับที่สามารถค้นหาด้านที่สามนี่พบ หลายคนคิดว่าตัวเองสามารถเอนเตอร์เทนคนอื่นได้และคนรอบข้างก็สนุก แต่เมื่ออยู่ดนเดียวกลับไม่รู้สึกสนุกแบบนั้น
คำตอบคืออะไร การที่เราคิดว่าเรานั้นได้รู้จักตนเองดีแล้ว จนทำให้เรามั่นใจในตนเองจนเกินไปนั้น อาจจะส่งผลเสียกับเราก็ได้ ความมั่นใจเป็นสิ่งที่ดี แต่อยากให้เผื่อไว้ให้เหรียญด้านที่สามด้วย ผมเองเป็นคนหนึ่งที่ยังไม่รู้เลยว่าเหรียญด้านที่สามของผมเป็นอย่างไร จะเหมือนกันกับด้านที่ผมคิดไว้ หรือใช่ด้านที่คนรอบข้างบอก แต่ความรู้สึกบอกว่าตอนนี้ มันเหลื่อมกันอยู่และรอวันที่ด้านทั้งสามจะทับสนิทจนเป็นเหรียญที่มองมุนไหนก็ไม่เห็นความแตกต่างอีกต่อไป
ความเห็น (2)
