ไม่อ่าน ไม่ฟังก็ไม่รู้ และไม่ทำก็ไม่เห็น ไม่ถึง

สวัสดีครับ

การเป็นนักปฏิบัตินั้น   จุดเริ่มต้นของแต่ละคนนั้นอาจจะมีจุดที่ทำให้เข้าสู่เส้นทางธรรมแตกต่างกัน

จนถึงเป้าหมายของการเข้าสู่เส้นทางธรรมและการเป็นนักปฏิบัตินั้นก็ต่างกัน

ผมเคยถามตนเองแบบเบาๆว่าทำไมเราถึงสนใจ   และมันชัดขึ้นเมื่อครูบาอาจารย์ท่านหนึ่งท่านถามผม

ทำไมเราถึงสนใจการปฏิบัติธรรม  การทำวิปัสสนาภาวนา

เพราะ........ตามแต่เหตุผลของตนเอง

แต่การเริ่มต้นนั้น  มันเป็นแบบค่อยๆเป็นไป  บางครั้งเราอาจจะไม่รู้  ไม่เข้าใจเหตุผลด้วยซ้ำ

เพราะวิถีของเรานั้นมันเริ่มตั้งแต่การเกิดมา  ช่วงวัยเด็ก  วัยรุ่น  และผู้ใหญ่

ทำไมวิถีของเราจึงเป็นเช่นนั้น........

หลายคนเริ่มสั่งสมมาตั้งแต่เด็กๆ  โดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว

 

การใกล้พระ  ใกล้พระธรรมคำสอน  หรือการมีวิถีชีวิตที่เลียบๆเคียงๆกับพุทธวิถี

แต่เมื่อย้อนกลับไปสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งคือ

       การมีความเห็นที่ถูกต้อง  โดยการสนใจ  ใส่ใจ  และการให้โอกาสกับ กายใจ  รูปนาม นี้

      ในการได้รับรู้  เรียนรู้ ฟัง ผ่านประสบการณ์แห่งพุทธรรมคำสอนในวิถีและแง่มุมต่างๆของชีวิต

       ถ้าเราไม่ได้ให้โอกาส  ให้เวลากับเขาแล้วก็ยากที่ความเจริญในทางธรรมนั้นจะเกิดขึ้นหรือเปลี่ยนแปลงได้    

      ช่วงเวลาที่ผ่านมา  จึงได้เห็นผลของการให้โอกาส รูปนามนี้ได้เรียนรู้พระธรรมคำสอน และพุทธะวิถี

 

     แต่หากแค่เพียงการฟัง อ่าน เข้าใจ จำ  ก็จะได้ระดับหนึ่ง..........

   สิ่งสำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ตามมาคือ

   การฝึก การลงมือ  การนำพาให้รูป นาม  กายใจ นี้ได้ปฏิบัติ  ตามความรู้  ความเข้าใจที่เกิดขึ้น ผิดถูกก็ลองไป เพื่อให้ได้เรียนรู้  ได้สัมผัสประสบการณ์แห่งการปฏิบัติ.........

 

 

   เข้าใจถูก  ทำถูก  ทำพอ  ก็จะได้รู้ ได้เห็น  ได้เข้าใจ  มากน้อยตามเหตุที่เราได้ใส่ลงไป

   เกิดความเข้าใจที่มากขึ้นกับจิตว่า   อ่านฟัง ให้เข้าใจ  แล้วนำไปปฏิบัติให้ถูก ให้มาก  ให้พอ

   ก็จะเห็น  ก็จะได้  ผลนั้นๆตามมา  โดยที่เราไม่ต้องคาด  ไม่ต้องหวัง

 

   เพียงสร้างเหตุ  สร้างปัจจัยให้ดีที่สุด

    kmsabai...

[Phornphon]

ครับคุณหมอ

สิบตาดูไม่เท่ามือคลำ

สิบมือคลำไม่เท่าทำเอง

สำหรับผมทำไมถึงสนใจการปฏิบัติอย่างพากเพียร แต่ไม่เครียด เดี๋ยวเพ่งน่ะครับ

ก็ตอบยาก

รู้สึกว่าไม่มีเหตุผล คล้ายเหมือนกับเจอผู้รู้สะกิดใจ มันก็เลยตื่นขึ้นมาแล้วก็เริ่มเดินไปเรื่อยๆครับ

ขอบคุณครับที่แวะไปเยี่ยม

[พ.ญ. อัจฉรา เชาวะวณิช]

มาเยี่ยมคุณหมอค่ะ

ทำไปรู้ไปนะคะ

[ประกาย~natachoei ที่~natadee]

อ่านฟังปฏิบัติ จะบอกได้คะว่าถ้าไม่ทำจะไม่เข้าใจนะคะ ต้องลงมือปฏิบัติ เห็นด้วยคะ