กับดักที่ไร้พิษ

ในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ชาวบ้านประกอบอาชีพเกษตรกรรม ทำนา ทำสวนผัก
วิถีชีวิตในชุมชนอยู่อย่างปกติสุข จนกระทั่งเช้าวันหนึ่ง
ชาวบ้านตื่นขึ้นมาพบว่า พืชผลของหลายคนโดนสัตว์ป่าบุกเข้ามากัดกินเสียหายจำนวนมาก
ชาวบ้านพากันสืบหาว่าสัตว์อะไรที่เป็นต้นเหตุ หลายวันก็พบว่า เป็นหมูป่าตัวนึง
เจ้าหมูป่าแอบเข้ามากัดกินพืชผลของชาวบ้านทุกคืน ไม่ว่าจะเก็บอย่างไร
ก็ต้องพ่ายแพ้ต่อความชาญฉลาดในการเสาะหา และความพยายามในการขุดค้น
นานวันเข้า เจ้าหมูป่ายังคงเป็นปัญหาใหญ่ของชาวบ้าน ด้วยความที่ชาวบ้าน
ไม่สามารถดักจับเจ้าหมูป่าตัวนี้
ชาวบ้านเดือดร้อน และอับจนปัญญามาก ...
จึงได้ประกาศหาผู้ที่มีความสามารถในการจับเจ้าหมูป่า ...

ผู้เฒ่าคนหนึ่งจากหมู่บ้านใกล้เคียงรับรู้ความเดือดร้อนดังกล่าว
จึงได้เดินทางมาเพื่อช่วยเหลือ ....

โดยผู้เฒ่าขอให้ชาวบ้านแบ่งผลผลิตครอบครัวละส่วนมาไว้เป็นกองกลาง
แล้วปรับลานหมู่บ้านให้เตียนโล่ง นำพืชผลไปวางไว้กลางลานหมู่บ้าน

ตกดึก เจ้าหมูป่าก็ออกมาหากินตามปกติ .. คราวนี้เจ้าหมูป่า เห็นอาหารกอง
อยู่ตรงหน้าแบบไร้อุปสรรค รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่เมื่อหันซ้ายหันขวา
มองไม่เห็นมีมนุษย์หรือสิ่งแปลกปลอม ก็วางใจ ค่อยๆเดินเข้าไปกินอาหาร
อย่างระแวดระวัง....จนอิ่มแปร้ ก็หันหลังกลับสู่ป่า...

คืนต่อมา เจ้าหมูป่าก็ออกมาเช่นเดิม คราวนี้มันเดินตรงไปยังลานหมู่บ้านทันที
นั่นไง...กองอาหารยังคงมีอยู่เช่นเดิม...แต่เอ...คราวนี้มีแท่งไม้ปักอยู่ใกล้ๆ
กองอาหารอยู่ด้วยอันนึง .... เจ้าหมูป่า รู้สึกกังวลเจ้าแท่งไม้นี้นัก จึงหยุดยืนดู
อยู่ห่างๆ แต่ด้วยความเย้ายวนของกองอาหาร แถมเจ้าไม้แท่งนั้นก็ดูไร้พิษสง
มันปักนิ่งไม่ไหวติงแม้แต่น้อย....
คงไม่มีอะไรกระมัง...ว่าแล้ว เจ้าหมูป่าก็ค่อยๆย่องเข้าไปยังกองอาหาร สายตา
ก็คอยเหลือบดูเจ้าไม้แท่งประหลาดนั้น ....
ในที่สุดก็อิ่มแปร้ไปอีกหนึ่งคืน...เจ้าหมูป่าก็กลับเข้าป่าไปด้วยความอิ่มหนำสำราญ

คืนต่อๆมา ... เจ้าหมูป่าก็ยังคงลงมากินอาหารที่ไม่ต้องออกแรงค้นหา ไม่ต้องออกแร
ขุดค้น กินอย่างสุขสบาย โดยแต่ละคืน เจ้าหมูป่าก็สังเกตุเห็นว่า เจ้าไม้แท่งประหลาดๆ
มันก็เพิ่มขึ้นทุกคืนๆละแท่งเช่นเดียวกัน
แต่เจ้าหมูป่าก็เลิกกังวลกับเจ้าแท่งไม้เหล่านั้นแล้ว...ก็ไม่เห็นมันจะมีพิษสงทำอะไรได้

จนกระทั่งในคืนนึง ..ระหว่างที่เจ้าหมูป่ากำลังเพลิดเพลินกับอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
อย่างไม่ระแวดระวัง ... ก็กินอย่างนี้มาหลายคืนแล้วนี่ ...
ด้านหลังของเจ้าหมูป่า มีช่องที่กว้างพอดีกับตัวเจ้าหมูป่า เป็นช่องเดียวกันกับช่องที่
มันเพิ่งเดินผ่านเข้ามา ......
ทันใดนั่นเอง .... แท่งไม้แท่งสุดท้ายก็ถูกปักลงระหว่างช่องนั้นพอดิบพอดี ...
เจ้าหมูป่าสำนึกได้ในทันทีว่า มันติดกับดักเสียแล้ว ........
ชีวิตเจ้าหมูป่า จบลงด้วยพิษสงของแท่งไม้ที่ดูไร้พิษสง ...................

ในชีวิต ความไม่ระแวดระวัง ความไม่รู้เท่าทัน
ความคิดที่ว่า "ชีวิตก็ปกติดีอยู่แล้ว" .....
ไม่แน่ว่า ชีวิตคุณก็อาจจะเหมือน เจ้าหมูป่า ตัวนี้ก็ได้ .....

[สิทธิรักษ์]

นำสนใจมากครับท่าน

[ชลิต แจ่มใส]

ดีมากครับ
กับดักชีวิตก็เช่นกัน ความประมาทจะนำภัยมาให้ตนเสมอ
ขอบคุณครับ