เราเขาไม่มี วางชีวี มีสุขใจ

ไม่มีเรา ไม่มีเขา ไม่มีปัญหา

ความทุกข์ของคนเรา
เกิดขึ้นเพราะการติดยึดว่า
ตัวของเรา รถเรา บ้านเรา
สิ่งของอื่นนอกกายพอจะตัดใจ
วางลงได้อยู่
มันไม่ได้ติดกะตัวเรา
แต่ร่างกายความรู้สึกนี่สิ
มันตามเราไปทุกที่
เราจึงยึดติดกะมันเสียมากมาย
กังวลกะมันมากๆ
มันจะต้องหล่อ ต้องสวย ดูดี
มันจะต้องเก่ง สามารถ
มันต้องเป็นเช่นนั้นเช่นนี้
ใครว่าอะไรมันไม่ได้นะ
เราไม่พอใจจนกระทั่งโกรธ
เมื่อไหร่จะรู้เท่าทัน
ว่ามันธรรมดา กาย
อารมณ์ จิต ธรรม
หรืออะไรๆ ที่คิด ติดยึดน่ะ
กลุ้มซะเหลือเกิน
ที่แท้ก็ไปยึดนั่นเอง
พยายามบังคับให้เป็นอย่างใจ
ฝืน..........
เมื่อไหร่จะรู้เท่าทัน
ว่าไม่ใช่ ไม่มีเรา ไม่มีเขา และไม่มีปัญหา
ลองติดตามดูเอง แล้วจะวางได้สบายใจบ้าง
ก็ยังดีนะ

[เหรียญชัย เหรียญชัย มาวงษ์]

คุณเก็จถะหวา ก็ไม่ใช้หย่อยนี้

อ่านแล้ว คิดตามจะนำไปปฏิบัติ