เสียงจากแดนไกล :มาเป็นนักเรียนที่Highland

ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน

เรื่องอีกเรื่องที่ต้องเล่าและพลาดไม่ได้ ไม่งั้นจะไม่ครบเรื่องตำนานของการเป็นนักเรียนต่อต่างประเทศ โดยเฉพาะในกรณีคนที่ไม่ได้ทุนเรียนต่อ หรือคนที่ไม่ได้มีเงินถุงเงินถังอย่างผม คือ เรื่องของการทำงานพิเศษครับ

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

เมื่อวานเป็นครั้งแรกที่ผมเข้าไปทานร้านอาหารที่เมืองนอกจริงๆ ผมไปทานอาหารกับเพื่อนๆที่ร้านจีน เรื่องที่ประทับใจที่ผมเจอ คือการไปพบกับนักศึกษาชาวจีนของมหาวิทยาลัยเดียวกันที่กำลังเรียนอยู่ในครอสภาษามาทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟ อาหารครับ มีทั้งผู้ชาย ผู้หญิง ที่นี่ดูเหมือนจะได้วันละ ๓๐ ถึง ๔๕เหรียญครับ เราก็ดีใจ ในฐานะคนเป็นครูอาจารย์ที่มาเรียนต่อ เราเห็นคนพยายามสู้ชีวิตทำงาน เราก็อดนึกชมเชยไม่ได้ สัปดาห์ที่แล้ว ไปเจอเพื่อนร่วมชั้นชาวจีนอีกเช่นกัน มาทำงานเป็นพนักงานแคชเชียร์ที่ร้าน ขายของชำของคนจีน เราก็ยังดีใจว่าเธอเป็นคนมีมานะบากบั่น ทำงานเก็บเงินเรียนต่อ เป็นที่น่ายกย่องชมเชย ไม่เฉพาะนักศึกษาชาวจีนครับน้องๆคนไทยที่นี่มาได้ไม่กี่วันก็เร่มทำงานตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน็อตก็มีเหมือนกัน อนึ่ง ผมไม่ได้พูดถึงคนที่ มาเป็นโรบินฮูดนะครับ แต่พวกเขา และเธอ ที่ผมพูดถึงนี้ ต่างมีเป้าหมายมาเรียนเพื่อที่จะกลับไปทำงานเมืองไทยหลังจากจบการศึกษาทั้งสิ้นครับ ผมเห็นแล้วก็ได้กล่าวชมเชยน้องเหล่านี้ไป พร้อมกับร้องขอให้เธอช่วยเขียนเรื่องประสบการณ์ต่างๆที่พบถ่ายทอดมาเป็นบันทึก เพื่อว่าจะได้นำมาเผยแพร่ให้เป้นตัวอย่างที่ดีสืบไปครับ  พูดถึงเรื่องของการเรียนและการทำงานบรรดาบุคคลสำคัญของโลกทั้งหลายต่างก็เคยผ่านความยากลำบากของการเรียนไปด้วยและทำงานไปด้วยมาแล้วทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็น อับบราฮัม ลินคอน อดีตประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา ที่ทั้งโลกภาคภูมิใจ

ท่านเติ้ง เสี่ยว ผิง อดีตผู้นำจีนก้าวเข้าสู่ความทันสมัย เจ้าของวลี แมวสีอะไรก็ตามขอให้จับหนูได้ก็พอ

หรือจะเป็น ท่าน เหวียน ไอ คว๊อก หรือรู้จักกันในนามของ ลุงโฮจีมินท์ ผผู้นำการปฏิวัติเรียกร้องเอกราชที่คนเยดนามภาคภูมิใจ

สิ่งหนึ่งที่ผมคิดว่าคนเหล่านี้มีและทำให้เป็นปัจจัยในการนำไปสู้ความสำเร็จของการใช้ชีวิต คือการบริหารเวลาครับ 

จำได้ว่าสมัย เด็ก คนยาย และคุณแม่จะเล่าให้ฟังเสมอว่า คนเรามีเวลาเท่ากันแต่ทำไมทำอะไรสำเร็จได้ไม่เหมือนกัน นั้นก็เพราะแต่ละคนใช้เวลาไม่เหมือนกันนั่นเอง เรื่องนี้จึงเป็นเรื่องสำคัญครับ  

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

ไว้ถ้าผมได้เรื่องที่น้องๆ เขียนเล่า ผมจะทะยอยนำมาลงให้อ่านกันครับ