3 เวที ที่ตำบลท่าเรือ

การจัดส่งเสริมกิจกรรมของชาวบ้านจากความคิดที่ตกผลึกแล้ว ย่อมทำได้ดี

 

อีกหนึ่งเรื่องเล่าที่คิดว่าน่าสนใจและอาจเป็นแนวทางในการดำเนินกิจกรรมให้กับที่อื่น ๆ ครั้งน้ีเกิดขึ้นที่  หมู่ที่ 18 ตำบลท่าเรือ อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช ในการจัดเวทีเพื่อดำเนินงานกลุ่มพัฒนาอาชีพ  

เวทีครั้งที่ 1 คณะเจ้าหน้าที่และครูอาสาสมัครฯ กศน. ร่วมกับประชาชน 40 กว่าคน ร่วมเวทีอภิปรายจุดแรกที่ชาวบ้านให้ความสนใจคือ "การทำกระดาษจากกาบกล้วยเพราะในพื้นที่ดังกล่าวมีต้นกล้วยเยอะ จึงได้ฝากให้ทำการบ้านด้วยการคิดจัดทำแผนการเรียนรู้แล้วนำมาเสนอที่ประชุมในอาทิตย์ถัดไป

เวทีครั้งที่ 2 คณะเจ้าหน้าที่และครูอาสาสมัครฯ กศน. ได้ลงไปทำเวทีเพื่อทราบความคืบหน้าแนวทางการดำเนินงานต้องพบกับความผิดหวัง
เพราะชาวบ้านเปลี่ยนแนวคิดจากกระดาษจากกาบกล้วยเป็นการทำขนมซึ่งเราคิดว่า
น่าจะเป็นไปได้ตามเหตุผลของชาวบ้าน ก็ให้ทำตามกระบวนการเดิม คือคิดรูปแบบและแผนการเรียนรู้
แล้วนำเสนอต่อที่ประชุมในคราวหน้า 

เวทีครั้งที่ 3 คณะเจ้าหน้าที่ลงไปทำเวทีตามปกติความคิดเห็นของประชาชนยิ่งต่างออกไปอีก
ทุกคนคิดว่าการทำขนมเป็นเรื่องไกลตัว ที่แตกต่างไปจากวิถีการดำเนินชีวิตที่ทำอยู่เป็นประจำ
สิ่งที่น่าจะทำได้น่าจะเป็นสิ่งที่เราทำอยู่แล้วในชีวิตประจำวันควบคู่กับงานประจำ ได้เปิดเวทีอภิปรายเพื่อหาอาชีพใหม่สุดท้ายมาหยุดนิ่งที่การเลี้ยงโค โดยชาวบ้านเห็นว่าเป็นเรื่องที่ได้ทำอยู่แล้วและน่าจะพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น ไม่ขัดไม่แปลกแยกกับวิถีการดำเนินชีวิตการประกอบอาชีพที่มีอยู่เดิมและโคเป็นทุนเดิมที่มีอยู่แล้ว
ในชุมชน

        ถึงตอนน้ีกลุ่มเลี้ยงโคพันธ์ุพื้นเมืองที่ หมู่ที่ 18 ตำบลท่าเรือ ก็ดำเนินอยู่ได้ตามแบบและวิถีทางของตนเอง กศน.ส่งเสริมด้านวิทยากรให้ความรู้และสนับสนุนงบประมาณ ในเรื่องการปลูกหญ้าพืชอาหารสัตว์
และยารักษาโรค

      บทสรุปส่งท้าย การส่งเสริมสนับสนุนกิจกรรมต่าง ๆ ให้กับชาวบ้านให้ได้ดีต้องขึ้นอยู่กับการตกผลึกทางความคิด และสอดคล้องกับวิิถีการดำเนินชีวิตบวกกับทุนที่มีอยู่แล้วในชุมชน  บางครั้งของใหม่ที่เราคิดว่าใช่กลับไม่ใช่ คิดว่าน่าจะทำกลับทำไม่ได้ ความคิดมันไม่หยุดนิ่งทำไม่ได้ เหมือนกับการจัดหลักสูตรให้เขาเรียนมันขัดกับวิถีการดำเนินชีวิตหรือที่เรียกว่า

"ถูกใจผู้จัด แต่ ขัดใจผู้ทำ"   นะครับ...